سیاهپوستان و بومیان قربانیان نژادپرستی مداوم در ارتش کانادا
بومیان کانادایی حتی در صورت ورود به ارتش و جنگ برای این کشور به بهای کشته شدن بازهم به عنوان یک شهروند کانادایی نگریسته نمی‌شدند.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان – براساس آمارها 12 هزار بومی کانادایی اعم از جامعه «ملل اول»، متیس و اینوئیت در ماموریت‌های داخلی یا خارجی ارتش این کشور خدمت کردند.
این در حالیست که دولت کانادا تا سال‌ها از به رسمیت شناختن این افراد به عنوان کشته شدگان ارتش کانادا خودداری کرده و سربازان بومی بازگشته از جنگ را از حقوق کهنه سربازان محروم می‌کرد.
دولت کانادا در نهایت در سال 1994 حضور سربازان بومی در ارتش را به صورت رسمی پذیرفت.
به گزارش «سی بی سی»، کهنه سربازان بومی ارتش کانادا تا سال‌ها در زمان حیات از حقوق متعدد و پس از مرگشان از داشتن سنگ قبری نظامی محروم می‌شدند.
قبر برخی از کهنه سربازان بومی کانادایی در حالی پس از سال‌ها در سال 2019 از بی نام و نشانی خارج شده و دارای نام و مشخصات شدند که وضعیت تبعیض و نژادپرستی علیه سربازان بومی در ارتش کانادا همچنان ادامه دارد.
دلیل پیوستن بومیان به ارتش کانادا در دهه‌های گذشته چه بود؟
به گزارش «سی بی سی»، نکات مهمی در موضوع پیوستن بومیان به ارتش کانادا وجود دارد؛ زیرا سوال مهم این است که چرا این افراد باید با وجود ظلم‌هایی که دولت کانادا به آنان روا داشته وارد ارتش شوند؟
نخست این که بخش عمده ای از آن‌ها به دلیل نژادپرستی دولت کانادا علیه بومیان از نخستین امکانات زندگی نیز محروم بوده و قصد داشتند بتوانند از مزایای مادی مانند غذا و پوشاک و حقوق بهره مند شوند.
اما چیزی که عایدشان می‌شد، سوءتغذیه، کار بیش از حد و محرومیت از دریافت لباس فرم بود.
دلیل سوءبرخورد با بومیان در ارتش کانادا نیز یک چیز بود؛ بومیان، ساکنان اصلی کانادا شهروندان درجه دوم این کشور محسوب می‌شدند.
دو، فرار از حضور در مدارس مرگبار شبانه روزی کودکان بومی دلیل دیگری برای جوانان بومی جهت پیوستن به ارتش بود.
براساس آمارها از 150 هزار کودک بومی که به اجبار از خانواده‌های خود جدا شده و مدارس مذکور منتقل شدند، تا 6 هزار نفر قربانی سوءاستفاده جسمی، روحی و جنسی رایج در این مدارس شدند.
مدارس مذکور در نهایت در اواخر دهه 1990 تعطیل شدند.
مواجهه کهنه سربازان بومی با شرایط دشوار پس از بازگشت از جنگ
اما تامل برانگیزتر از دلایل پیوستن بومیان به ارتش کانادا، وضعیت آنان به ویژه پس از بازگشت از جنگ بوده است.
کهنه سربازان بومی پس از بازگشت از جنگ، از حقوق و مزایای یکسانی مانند دسترسی به مسکن و حمایت‌های مالی و بهداشتی برخوردار نبودند.
وضعیت مذکور تا سال 1960 که آنان حتی از حق رای محروم بودند، به شدت بد بود.
تداوم نژادپرستی در ارتش کانادا
به گزارش «اِی پی تی ان نیوز»، نژادپرستی سیستماتیک و ریشه دار در ارتش کانادا همچنان تا بالاترین رده‌ها وجود دارد.
در واقع، نژادپرستی مداوم همچنان یک مشکل در ارتش کانادا است؛ به گزارش وزارت دفاع ملی کانادا نژادپرستی سیستماتیک در نیروهای کانادا زنده و فعال است و تکثیر گروه‌های برتری طلب سفیدپوست در صفوف در حال افزایش است.
بر اساس این گزارش، پیوندهای ارتش کانادا با نئونازیسم، برتری سفیدپوستان و افراط گرایی جناح راست، آن را در سه دهه گذشته در رسوایی فرو برده و در حال بدتر شدن است.
- بیشتر بخوانید:
- چرا کانادا جنایتهای تاریخی درباره بومیان را پنهان می‌کند؟
- اعتراضها به کار اجباری و بردهداری مدرن در کانادا
هیئت مشورتی ارتش در مورد نژادپرستی و تبعیض سیستماتیک در گزارش خود در سال 2020، از ارتش کانادا به عنوان محیط سمی که با سوء استفاده گسترده از قدرت مشخص شده، یاد کرد.
این گزارش تاکید داشت که نژادپرستی مداوم در ارتش کانادا برای مردم بومی مضرتر است.
«گلوبال نیوز»، در گزارشی از نژادپرستی سیستماتیک و گسترده در سراسر نیروهای مسلح کانادا به عنوان خطری برای امنیت ملی این کشور یاد کرد.
نژادپرستی در ارتش کانادا قربانیان عمده ای دارد؛ زنان، سیاهپوستان و بومیان.
همین نژادپرستی باعث شده که کانادا به عنوان کشوری که از خود به عنوان بزرگ ترین میزبان مهاجران یاد می‌کند، تنها 29 درصد سربازانش غیر سفیدپوست باشند.
به گزارش «سی بی سی»، ارتش کانادا به اندازه کافی برای شناسایی یا جلوگیری از نژادپرستی اقدام نمی‌کند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *