اثرات ضایعات هسته‌ای بر ساحل کالیفرنیا +عکس

به گزارش گروه فضای مجازی ، وقتی به ساحل سن‌اونفره ـ. حدود ۶۰ مایلی شمال سن دیگو ـ. قدم گذاشتم، خورشید سوزان فصل داغ تابستان را محصور میان لایه‌ای از مه از بالا و دریا از پایین مشاهده کردم. تفاوتی با باقی سواحل کالیفرنیا نداشت جز تابلو‌هایی نصب شده با این مضمون: منطقه‌ی ممنوعه، نیروگاه هسته‌ای و دو گنبد راکتور‌های هسته‌ای نیز پدیدار بودند.من برای دیدن پایگاه غنی سازی سن‌اونفره به آنجا رفته بودم؛ نیروگاهی درست بغل اقیانوس آرام. زمانی تأمین کننده‌ی برق جنوب کالیفرنیا بود، ولی در سال ۲۰۱۳ تعطیل شد.

برنامه بر برچیده شدن آن است، اما حتی پس از عملی شدن آن نیز بیش از ۱۷۰۰ تن سوخت هسته‌ای مصرف شده به جای می‌مانند که پشت یک سد و در بشکه‌های عظیم بتونی مدفون شده اند؛ بشکه‌هایی که قرار است در برابر سیل، زمین‌لرزه، توفان و حتی برخورد هواپیما بی نقص بمانند.

نیروگاه‌های هسته‌ای سراسر آمریکا به علت قیمت پایین گاز طبیعی، تعمیرات و نگهداری پر خرج، و فشار‌های سیاسی یکی یکی رو به تعطیلی هستند. جوامع اطراف این نیروگاه‌ها می‌مانند و ضایعات آنها؛ این یعنی کسی نمی‌تواند از این زمین‌ها به هیچ منظور دیگری استفاده کند. سوخت مصرف شده در هشتاد نقطه در ۳۵ ایالت آمریکا پراکنده خواهد شد. برنامه ریزی اصلی البته به این گونه بود که این فضولات به شدت رادیواکتیو زیر زمین دفع شوند، چون گویا بنا به دلایلی که علم زمین شناسی قابل به توضیح آنهاست، این کار می‌تواند مردم را از شر پرتو‌های رادیواکتیو، تا زمان اتمام این مواد، در امان بدارد و البته جالب است بدانید این کار می‌تواند تا صد‌ها هزار سال به طول بینجامد؛ هرچند این طرح با شکست سیاسی روبه رو شد و اکنون این مواد زندگی مردم اطراف این نیروگاه‌ها را مشوش کرده است.

 

تصمیم بر این است که طی سال‌های آتی این فضولات رفته رفته به مدافن زیرزمینی منتقل شوند. این نیز نمی‌تواند سرسری صورت گیرد، باید سال‌ها وقت و هزینه صرف شناسایی محل مناسب دفن شود. اکثریت قریب به اتفاق مجلس نمایندگان آمریکا از هر دو حزب بر این باورند که وزارت انرژی آمریکا بنا به دلایل مختلف، مثلا کمبود بودجه قادر به اعمال این پروژه‌ی سنگین نخواهد بود.

 

چیزی که مشخص است این که ساخت مدفن‌های زیرزمینی زباله‌های هسته‌ای امکان پذیر است. مثلا فنلاند حداکثر تا ده سال آینده همه ضایعات را به زیر زمین منتقل خواهد کرد. مشکل، اما اعتماد است. همه چیز به اعتماد مردم ختم می‌شود. اگر مردم گمان کنند خطری تهدیدشان می‌کند به نمایندگانشان اجازه‌ی ساخت مدافن در ایالت محل زندگی شان را نخواهند داد. بدون اعتماد تصمیمی گرفته نخواهد شد و بدون تصمیم هیچ اتفاق مفیدی نمی‌افتد. زباله‌ها همانجایی که تولید شده اند باقی می‌مانند و با اینکه ادعا می‌شود در برابر خطراتی، چون بالا آمدن سطح دریا، زلزله و سونامی بیمه شده اند شاید طبیعت راهی برای رساندن خود به این فضولات بیابد؛ راهی که هیچ یک از طراحان این بشکه‌های رادیواکتیو پیش بینی نکرده باشند.