کتاب «تنها گریه کن»؛ روایتی زندگی «اشرف سادات منتظری» مادر شهید «محمد معماریان»
کتاب «تنها گریه کن» به روایت مادر شهید معماریان از زندگی می‌پردازد. مادری که از هیچ راهی برای خدمت به انقلاب کوتاهی نکرد.
خبرگزاری میزان - کتاب «تنها گریه کن» به قلم «اکرم اسلامی» به روایت زندگی «اشرف سادات منتظری» مادر شهید «محمد معماریان» می‌پردازد.
نویسنده در این کتاب کوشیده است در قالب فصل‌هایی با عنوان‌های «ادخلوها بسلام امنین»، «سرنوشتی خوش»، «بارش ستاره‌ها»، «تا یار سر کدام دارد»، «به تمام جا حاضر»، «مثل چرخش گل به سمت نور»، «انارهای ترک خورده»، «صدای پِر دادن کبوتر»، «رب اَدخِلنی مُدخل صدق و اَخرجنی مُخرج صدق»، «سبز آبی» و «آلبوم تصاویر» تصویری مختصر از زندگی یک مادر شهید و ولایت‌پذیری او ارایه دهد. مادری که هرآن‌چه داشت، در راه انقلاب اسلامی و ارزش‌های آن، بخشید.
اکرم اسلامی، نویسنده این کتاب پس از آن که به مبارزات انقلابی مادر شهید در قم و تهران می‌پردازد، خاطرات این مادر را از جنگ تحمیلی و شهادت فرزندش «محمد» بیان می‌کند و سپس به فعالیت‌های مردمی و اجتماعی و سازنده او پس از شهادت فرزند می پردازد.
در بخشی از «تنها گریه کن» می‌خوانیم:
این اثر «مردهایمان جبهه بودند، خودمان دور هم را گرفته بودیم و موقع بیماری یا دلتنگی یا احتیاج، به هم دلداری می دادیم و کسی دست‌تنها نمی‌ماند. نگذاشتیم زندگی بین سختی و سیاهی جنگ گم شود. دختر، عروس کردیم. بچه‌های کوچک را کنار هم بزرگ کردیم و هرچه می‌توانستیم، دلمان را محکم کردیم تا مردمان غصه ما را نخورد و پشتش قرص باشد. با این حال جنگ بود؛ اسیری و مجروحیت و شهادت داشت و غم که هجوم می‌آورد، اول جهان زن را فتح می‌کرد....»
ادبیات جهاد و مقاومت
«تنها گریه کن»
در مراسم یازدهمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت که 30 آبان 1400 و در هفته کتاب و کتابخوانی برگزار شد، از تقریظ رهبری بر کتاب «تنها گریه کن» رونمایی شد. ایشان در باره این کتاب چنین نوشتند: «بسم الله الرّحمن الرّحیم
با شوق و عطش، این کتاب شگفتی‌ساز را خواندم و چشم و دل را شستشو دادم. همه چیز در این کتاب، عالی است؛ روایت، عالی؛ راوی، عالی؛ نگارش، عالی؛ سلیقه تدوین و گردآوری، عالی، و شهید و نگاه مرحمت سالار شهیدان به او و مادرش در نهایت علوّ و رفعت.
هیچ سرمایه‌ی معنوی برای کشور و ملّت و انقلاب برتر از اینها نیست. سرمایه‌ی باارزش دیگر، قدرت نگارش لطیف و گویایی است که این ماجرای عاشقانه‌ی مادرانه به آن نیاز داشت.
۱۰ اسفند ۱۳۹۹ از نویسنده جدّاً باید تشکّر شود.»
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *