مرادخانی: پس از بازی‌های آسیایی از دنیای مربیگیری کناره گیری می‌کنم/ حقوقم به‌قدری پایین است که کفاف زندگی‌ من را نمی‌دهد

به گزارش خبرنگار اعزامی از اندونزی، بهناز مرادخانی درباره عملکرد شاگردانش اظهارداشت: خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود. با ۵ نماینده در ۴ ماده مختلف شرکت کردیم. در 3 ماده به مدال دست یافتیم. شرایط دختران از لحاظ آمادگی برای این رقابت‌ها خیلی خوب بود.

مربی روئینگ دختران درباره شرایط تمرین شاگردان خود در اردو‌ها گفت: در کشورمان پیست استاندارد وجود ندارد. با قایق و پاروی کهنه بچه‌ها تمرین می‌کنند. در این مسابقات هم با پارو‌های کهنه شرکت کردیم که این باعث شد بچه‌ها استرس زیادی داشته باشند. چون هر لحظه امکان داشت در مسابقه شکسته شود. اما در کل خدا را شکر نتایج خیلی خوب بود. پیش بینی یک مدال طلا را می‌کردم، اما متاسفانه نشد.

وی درباره پیست روئینگ اندونزی در این رقابت‌ها گفت: بله پیست اندونزی استاندارد نبود و باد روی عملکرد قایقرانان تاثیر داشت. شرایط نامساعدی بود، اما دختران با آمادگی ایی که داشتند، توانستند تمام مشکلات را کنترل کنند.

مرادخانی درباره خداحافظی مهسا جاور گفت: قایقرانی رشته‌ای است که لیگ ندارد و حتی رقابت‌های قهرمانی کشور هم برگزار نمی‌شود. اگر بتوانند شرایطی را فراهم کنند که قایقرانان در استان‌ها تمرین کنند و 3 ماه مانده به مسابقات وارد اردو شوند. احتمال این وجود دارد که افرادی مانند مهسا از ورزش قهرمانی به این زودی کناره گیری نکنند. اما چون ورزشکاران یکسال تمام از خانواده دور هستند و او متاهل هم است، شرایط واقعا سختی برایش وجود دارد. قایقرانان از زندگی خود برای این رشته زدند تا بتوانند عملکرد خوبی داشته باشند.

وی در مورد شایعه خداحافظی‌اش با دنیای مربیگری گفت: پس از رقابت‌های آسیایی جاکارتا از دنیای مربیگری خداحافظی می‌کنم. ما همیشه در اردو هستیم و شرایط سختی داریم. اردو‌های ما در سد‌های دور، خارج از شهر و با امکانات کم برگزار می‌شود. مدت زمان زیادی در اردو‌ها بوده و از خانواده دور هستیم و تمام زندگی‌مان در اردو‌ها می‌گذرد. نمی‌توانیم خانواده‌مان را ببینیم و ادامه تحصیل دهیم. این کار کردن را برای ما سخت می‌کند.

مربی روئینگ دختران ایران ادامه داد: حمایت‌هایی که از مربی‌های قایقرانی باید می‌شد هیچ موقع اتفاق نیفتاد. من ۸ سال مربی تیم ملی بودم و یک ماه هم بیمه نشدم. حقوقم به قدری پایین است که کفاف زندگی‌ام را نمی‌دهد و ما از طرف خانواده های‌مان حمایت می‌شویم. ما همه زندگی خود را در این ورزش گذاشتیم و فقط پول توجیبی می‌گیریم و تنها علاقه‌مان بود که ما را در این ورزش نگه داشت.

مرادخانی در پایان خاطرنشان کرد: امیدوارم شرایط فعالیت در این رشته برای نسل‌های بعد خوب شود تا بتوانند با امکانات بهتری مدال آوری کنند.