فراخوان توهین‌آمیز سازمان نظام پرستاری؛ موج هفتم به داد پرستاران تعدیلی رسید!
چند روز پیش سازمان نظام پرستاری با انتشار فراخوانی از پرستارانی که در سال گذشته تعدیل شده بودند خواست برای ادامه همکاری به این سازمان مراجعه کنند.
خبرگزاری میزان -
خبرگزاری میزان - روزنامه جام جم نوشت: قصه از انتشار یک فراخوان معمولی از سوی سازمان نظام پرستاری آغاز شد، چند روز پیش این سازمان با انتشار فراخوانی از پرستارانی که در سال گذشته تعدیل شده بودند خواست برای ادامه همکاری به این سازمان مراجعه کنند!
اما این دعوت عجیب در حالی صورت گرفته که تمامی مشکلات پرستاران تعدیلی در همه این ماه‌ها شنیده نشده است و حالا که با افزایش شیب ابتلا و بستری‌ها و در یک کلام پیک هفتم کرونا روبهرو هستیم سازمان نظام پرستاری دوباره دست همکاری به سوی پرستاران تعدیلی دراز کرده است، اتفاقی که محمد شریفی‌مقدم، دبیر‌کل خانه پرستار ایران آن را «توهین‌آمیز» تلقی می‌کند و آن را مصداق آشکار «استفاده ابزاری از پرستاران» می‌داند.
در رابطه با سرانه پرستار در ایران بسیار حرف‌ها گفته شده‌است. از جمله همین نکته که از زبان محمد شریفی‌مقدم اعلام شده در حال حاضر نظام سلامت ایران با کمبود ۱۰۰هزار پرستار رو‌به‌روست.
تعدادی که اگر همین امروز هم جذب شود، می‌دانیم تازه بر‌اساس استانداردهای سازمان جهانی بهداشت موجود ما به حداقل‌های مراقبت رسیده‌ایم. دبیر‌کل خانه پرستار ایران به جام‌جم می‌گوید: «مولفه‌های مختلفی برای به‌دست آوردن سرانه پرستار وجود دارد اما مولفه مهم و مورد قبول نهادهای جهانی مقایسه تعداد پرستاران با تعداد جمعیت است. به‌ازای هر ۱۰۰۰نفر جمعیت در بهترین حالت بیش از ۱۰پرستار، متوسط آن پنج و کف این تعداد سه پرستار باید وجود داشته باشد.
به این معنا که اگر مردم بخواهند حداقل خدمات پرستاری را دریافت کنند باید به‌ازای هر ۱۰۰۰نفر، سه پرستار داشته باشیم که در حال حاضر تنها ۱.۶پرستار داریم و با جذب ۱۰۰هزار پرستار تازه به پایین‌ترین سرانه پرستار خواهیم رسید.»
اما با این حساب چرا فراخوان سازمان نظام پرستاری برای جذب پرستاران توهین‌آمیز است؟ این رفتار پیش از این هم سابقه داشته در همان پیک ابتدایی بسیاری از پرستاران طرحی با قراردادهای سه ماهه به کار گرفته می‌شدند.
این کار در حالی صورت می‌گرفت که نظام سلامت به اعتراف خودش، نیاز شدیدی به پرستاران داشت اما از استخدام آنها سر باز می‌زد و همواره با قراردادهای ۸۹ روزه سعی در به‌کار گرفتن آنها داشت. این رویه در حالی بود که ایران نسبت به جمعیت خود بیشترین قربانی را در کادر درمان در دوره فراگیری داشت.
در حالی پرستاران با قراردادهای ۸۹ روزه به کار گرفته می‌شدند که آنها به‌نوعی با تهدید جان خود روبهرو بودند. اما سؤال اساسی در این میان این است که آیا وزارت بهداشت و درمان به‌عنوان متولی اصلی نظام سلامت در ایران باوری به کمبود پرستاران دارد؟
اظهارنظرهای آنها نشان از مثبت بودن پاسخ این پرسش است، هر چند آمارهای اعلامی و رسمی آنها از میزان کمبودهای پرستاران با آنچه در واقعیت به چشم می‌آید تفاوت‌هایی دارد. به‌عنوان مثال وزارت بهداشت حرف از کمبود ۷۵هزار پرستار می‌زند و خانه پرستار از نیاز نظام سلامت به حداقل ۱۰۰هزار پرستار می‌گوید.
اما سؤال مهم‌تر این‌که وقتی خود وزارت بهداشت قائل به این کمبود است و همچنین رهبر معظم انقلاب هم بارها به‌صراحت از حل مشکل استخدام آنها گفته‌است چرا نظام سلامت کاری نمی‌کند. چرا وقتی به پرستاران نیاز دارند با انتشار فراخوان آنها را به کار می‌گیرند و پس از بحران، آنها را رها می‌کنند؟
محمد شریفی‌مقدم در یک کلمه پاسخ این سؤال را می‌دهد، او معتقد است «تعارض منافع» باعث این ماجراست. به باور او بدنه نظام سلامت «پزشک‌محور» است و از آنجا که محل هزینه کارانه پزشکان با حقوق پرستاران یکی است هر چقدر پرستاران کمتری در نظام سلامت حضور داشته باشد کارانه پزشکان بیشتر است. کوتاه و تلخ از حکایت پرستارانی که حالا به کار دعوت شده‌اند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *