شهری فراموش شده در آمریکا که از امکانات اولیه زندگی بیبهره است/اِسلَب؛شهری فقیر و بدون آب و برق با جولان سارقان!
به گزارش گروه بین الملل ، شهر اسلب جامعه‌ای خودگردان در ایالت کالیفرنیا در شرق دریای سالتون به فاصله یک ساعت از مرز‌های شمالی مکزیک است. این شهر کویری که تابستان‌های سوزانی دارد، هر زمستان ۲۰۰۰ پرنده برفی را که از آب و هوای سردتری فرار می‌کنند، پناه می‌دهد. ساکنین شهر به اسلبی‌ها معروفند. در این شهر هیچگونه خدمات عمومی وجود ندارد. خطوط برق و آب و حمام عمومی در این شهر وجود ندارد و آب شیرین نیز در شهر یافت نمی‌شود. سیستم دفع زباله و فاضلاب نیز در شهر وجود ندارد. مردم در وسایل نقلیه موتوری که برای اقامت موقت طراحی شده و در سفر‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد، زندگی می‌کنند و به انرژی خورشیدی و ژنراتور‌ها وابستهاند. برای تامین سوخت نیز می‌توانند به شهر مجاور یعنی نیلند که با ۱۰۰۰ نفر جمعیت در شش کیلومتری آنان قرار دارد، بروند.
تاریخ این شهر به جنگ جهانی دوم می‌رسد. در سال ۱۹۴۲ نیروی دریایی آمریکا، پایگاهی دریایی در بیش از ۶۰۰ هکتار از بیابان‌های سونوران در مرز‌های آمریکا و مکزیک ایجاد کرد. به گفته موزه نظامی حدود ۳۰ سازه و ۱/۱۳ کیلومتر جاده آسفالته و نیز زیرساخت‌های گوناگونی در این پایگاه ساخته شد. با پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ وزارت دفاع در سال ۱۹۶۱ این ملک را به ایالت کالیفرنیا بازپس داد. ساختمان‌های نظامی همگی از بین رفتند و تنها قطعه‌هایی بتنی (slab) باقی ماندند. به همین دلیل به کسانی که بعدا در این مکان ساکن شدند نام اسلب‌ها یا بتنی‌ها داده شد.
اولین سکنه شهر اسلب کارگرانی بودند که در دهه ۶۰ میلادی در یک شرکت شیمیایی نزدیک نیلند مشغول بودند. آن‌ها با دیدن این منطقه تصمیم گرفتند از آن به عنوان محل زندگی موقت خود استفاده کنند. بعد‌ها برخی دیگر نیز به آنان پیوستند تا این که اسلب به پناهگاهی برای بازنشستگان، هنرمندان و مخالفان دور از اجتماع تبدیل شد. شرایط اگرچه در این شهر بسیار بد و غیرانسانی است، اما آن‌ها برای آزادی از شر موانع زندگی اجتماعی معامله خوبی کردهاند. علاوه بر افراد فوق مردم ندار و فقیر، هیپی‌ها و بی خانمان‌هایی که در شبکه زندگی اجتماعی جایی ندارند، از ساکنان آن به شمار می‌روند.
هنر بخش بزرگ سرگرمی ساکنین این منطقه است. کوه رستگاری این شهر که مجسمه‌ای عظیم و رنگارنگ از هنرمندی به نام لئونارد نایت است از خشت و کاه ساخته شده است. ساختن مجسمه‌هایی با مواد بازیافتی یکی از تفریحات مردم اسلب است که در اثر فقدان سیستم بازیافت و دفع زباله به هنری ایده آل تبدیل شده است تا پاکسازی منطقه توسط ساکنان انجام شود.
در این مکان فراموش شده هیچ مالیات دارایی و صورتحسابی برای برق و آب و ... وجود ندارد. این شهر در طول ماه‌های سرد زمستانی پذیرای بیش از ۴۰۰۰ نفر است که از سرمای کانادا به این شهر گرم و ارزان مهاجرت می‌کنند و در تابستان که دمای هوا به شدت بالا می‌رود اغلب به خانه هایشان بر می‌گردند، تنها ۱۵۰ نفر در این شهر باقی می‌مانند.
ماه‌های گرم سال این منطقه گرمایی غیرقابل تحمل دارد. درجه حرارت تا ۴۸ درجه در روز می‌رسد.
شهروندی در این شهر فرآیندی غیررسمی است؛ هر کسی می‌تواند به راحتی تکه زمینی پیدا کند یا در یک کاروان زندگی کند که قبلا مورد ادعای کسی نبوده است.
زندگی در این شهر هنجار‌های رفتاری خاص خود را دارد. استفاده از مواد مخدر در میان مردم شهر شایع است. ساکنان آن را محدود به مناطق شناخته شده‌ای از اردوگاه می‌دانند. شایعترین جرم نیز سرقت است. گزارش خاصی از خشونت در این شهر وجود ندارد و جامعه خود از پذیرش افراد مظنون به سورفتار ممانعت به عمل می‌آورد.
در مجموع این شهر یک کمون خودمختار در آمریکاست و شایعترین مشکل خستگی مردم از زندگی در بیابان سوزان است. موقعیت این جامعه خودمختار بسیارشکننده است. همانطور که در سال ۲۰۱۴ ایالت کالیفرنیا اقدام به فروش برخی زمین‌های منطقه به شرکت‌های خصوصی کرد. اگرچه پیشنهاد خریدی دریافت نشد، اما این نشان داد که زندگی در این جامعه بسیار آسیب پذیر است. این امر نگرانی‌هایی درباره سرنوشت مردم شهر را در پی داشته است.
اسلب قطعا دنیای دیگری است. دنیایی بدون قانون!
سکوت...