لکه سیاه در تاریخ ورزش در روز سقوط ارزش‌های اخلاقی/ ادبیات چاله‌میدانی در ورزش پهلوانی
خبرگزاری میزان - بعد از درگیری اولیه علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی با محمد پولادگر، معاون ورزش حرفهای و قهرمانی وزارت ورزش و جوانان در جلسه چند روز قبل طرفین در وزارت ورزش بابت بودجه تعیین شده برای فدراسیون کشتی و درز جزئیات این گفت‌وگوی دو طرفه در رسانه‌ها این درگیری روز گذشته به شکل بدتری در مجمع عمومی فدراسیون کشتی تکرار شد.
با توجه به پیش‌بینی دبیر از حضور پولادگر در مجمع عمومی فدراسیون کشتی به عنوان نماینده وزارت ورزش و جوانان به‌نظر می‌رسید وی برنامه ویژه‌ای برای تلافی رفتارهای وزارت ورزش تدارک دیده بود چراکه در همان بدو ورود معاون وزیر ورزش با بی‌محلی به او نشان داد که روز سختی در انتظار اعضای مجمع خواهد بود.
اما از تمام این مسائل که بگذریم روز گذشته شاهد اتفاقات تلخی میان دو نفر از بزرگان و مدیران با کارنامه و با افتخار ورزش ایران بودیم، روزی که در تاریخ ورزش کشور به عنوان یک لکه سیاه ثبت خواهد شد و آیندگان در مورد آن قضاوت خواهند کرد.
اینکه دبیر بخواهد به عنوان بزرگ خانواده کشتی حق اعضای خانواده را بگیرد اتفاقی درخور و پسندیده است، اما با چه روشی.
روز گذشته در جریان مجمع ۳ ساعته و بی‌حاصل فدراسیون کشتی چیزی جز بی‌احترامی، مجادلات لفظی با کنایه‌های زشت و ادبیات چاله میدانی و کوچه‌بازاری چیز دیگری شاهد نبودیم، موضوعی که اگر کسی نمی‌دانست این مجمع فدراسیون ورزش اول کشور است آن را با قهوه‌خانه‌های تهران قدیم اشتباه می‌گرفت.
اما اگر حق را هم به دبیر بدهیم و بر حرفهای او صحه بگذاریم و قبول کنیم وزارت ورزش حق کشتی را آنطور که باید و شاید نداده و حق ورزش پرافتخار و ملی کشورمان که بسیار بیشتر از اینهاست به خوبی ادا نشده، آیا نمی‌توان این حقِ مسلم را با ادبیات زیبا و پسندیده به دور از طعنه‌ها و کنایه‌های نازیبا گرفت؟
مگر این اختلافات برای اولین‌بار در تاریخ چندده ساله ورزش ایران بعداز انقلاب اسلامی رخ داده که حالا با چنین شرایطی مردم جامعه شاهد جدال ناصواب دو نفر از بزرگان ورزش کشور باشند؟ این اختلافات را می‌شد پشت درهای بسته و بدون حضور رسانه‌ها نیز حل کرد، اما چه اصراری به رسانه‌ای شدن این رویداد بود تا به بدترین شکل ممکن بازتابی ناصواب در جامعه داشته باشد؟ چه کسی از اینهمه بی‌ادبی و جدل بی‌فایده بهره بُرد و نتیجه‌اش به غیر از سقوط ارزش‌های اخلاقی در ورزش چه بود؟
همانطور که همگان می‌دانند چانه ورزش از گذشته کوچک گرفته شده و آنطور که ورزشکاران افتخارآفرینی می‌کنند مورد توجه و تقدیر قرار نمی‌گیرند، اما باید نیم نگاهی هم به شرایط اقتصادی سایر اعضای جامعه داشت که با چه سختی از پس مشکلات اقتصادی برمی‌آیند و آنگاه توقع داشت.
آنچه روز گذشته در جریان مجمع فدراسیون کشتی در مقابل دیدگاه هزاران ببیننده زنده این مراسم و خوانندگان مطالب نوشتاری رخ داد یک تراژدی و رسوایی تمام عیار نه تنها برای کشتی بلکه برای تمام ورزش ایران و سقوط اخلاقی به سیاه‌چاله نیستی بود.
از متولیان رشته ورزشی مانند کشتی که همگان آنرا به مرام، معرفت، پهلوانی و اخلاق مداری می‌شناسند و نام بزرگانی همچون پوریای ولی و جهان پهلوان تختی بر سر در آن می‌درخشد چنین ادبیات دور از شأنی پسندیده نیست و انتظار بیشتری می‌رود، حتی اگر حقی ضایع شده باشد می‌توان آنرا با سعه صدر بیشتر و رعایت آداب و نزاکت گرفت.
انتهای پیام/