گزینه‌های پوچ!

خبرگزاری میزان _ حسین ارجلو در یادداشتی نوشت: اذعان شبکه آمریکایی سی.ان.ان مبنی بر اینکه گزینه‌های دولت بایدن علیه جمهوری اسلامی ته کشیده و «احتمالاً ایران نسبت به مجازات‌های اقتصادی بیشتر حساسیت‌زدایی شده باشد»، صفحه دیگری در کتاب ناکامی‌های واشنگتن به شمار می‌آید. علاوه بر مجموعه‌ای از سیاست‌های تحریمی که سال‌هاست در مدار اجرا قرار دارد، تحرک اخیر غرب در شورای حکام به‌منظور امتیازگیری در میز مذاکره نیز با پاسخ قاطع ایران روبرو و عملاً حربه آژانس از دست اروپا و آمریکا خارج شد. ایران روشن کرده است که در برابر گام‌های تقابلی دشمن، واکنش نشان می‌دهد و به جهت اینکه دیپلماسی متوازن و منطقه‌ای را به‌موازات فعال کردن پتانسیل‌های داخلی در پیش‌گرفته، در اتخاذ رویکرد متقابل لحظه‌ای تردید نخواهد کرد.

افزون بر این تأکید نموده از اولویت مسائل هسته‌ای در سیاست خارجی خواهد کاست و حساب تحولات بین‌المللی را از اقتصاد داخلی جدا می‌کند.در حقیقت آنچه در شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی احتمالاً به‌عنوان پیش درآمد ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و اعمال تحریم‌های جدید در حوزه انرژی رخ داد، یادآوری این نکته متوهمانه بود که هرگونه تغییر در رفتار ایران پیرامون مسائل هسته‌ای، پیامدهایی به همراه دارد.اجماع برای اقدامات بعدی همچون فعال‌سازی مکانیسم ماشه با هدف بازگرداندن همه تحریم‌ها اما فرقی به حال ایران نمی‌کند چراکه «جو بایدن»، رئیس‌جمهور آمریکا ادامه‌دهنده سیاست فشار حداکثری است؛ ضمن اینکه فصل موضع منفعلانه در برابر تحریم‌ها گذشته و اقدامات آفندی در دستور کار قرار گرفته است.

دولتمردان آمریکایی در حقیقت با اقدامات ایذایی همچون ماجرای توقیف نفت‌کش ایرانی و تحرک باطل در آژانس در پی کنترل سطح مطالبات ایران هستند تا مبادا شروط جدیدی برای غرب بگذارد. واشنگتن نگران است خواسته‌های مشروع ایران، به بحرانی برای احیای برجام تبدیل شود؛ به‌خصوص اینکه با توجه به از کار افتادن سایر گزینه‌ها، کاخ سفید چاره‌ای جز احیای توافق هسته‌ای ندارد. در این خصوص ذکر دو نکته قابل‌توجه است.

نخست اینکه سیاست اصولی ایران برای ورود به مذاکرات هسته‌ای، رفع تحریم‌ها همزمان با خنثی‌سازی آن‌ها در داخل بود و به کمتر از این راضی نمی‌شویم. غرب اما هیچ‌گاه حاضر به رفع کامل تحریم‌ها و ارائه ضمانت نشده و آن را خواسته‌ای فرابرجامی! لقب داده است. احیای برجام به قیمت محروم ماندن ایران از منافع اقتصادی توافق هسته‌ای، برداشتی ناقص از مطالبه مشروع جمهوری اسلامی است و ایران قطعاً دیکته‌های آمریکایی را نخواهد نوشت.دوم، گرچه تحت تحریم بوده و هستیم، اما همچنان ابتکار عمل را در بخش‌های گوناگون ازجمله منطقه‌ای و میدانی در دست داریم. به تعبیر «مارک فیتزپاتریک» عضو موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک؛ «این ایران است که فشار حداکثری را بر بایدن اعمال می‌کند». ایران سال‌هاست که سیاست‌های خود را به آمریکا تحمیل کرده و هزینه حضور واشنگتن را در غرب آسیا افزایش داده است.

به بیان دیگر، آمریکا در کسوت ابرقدرت نظامی دنیا هم حرفی برای گفتن در برابر ایران ندارد.اهرم حفظ قدرت و هژمونی آمریکا، نیروی نظامی این کشور است ولی به گفته «دیوید گلدمن»، نویسنده و تحلیلگر آمریکایی؛ «ما در برابر ایران گزینه‌های مناسبی در اختیار نداریم. من هیچ مقام ذی‌صلاح نظامی‌ای را نمی‌شناسم که باور داشته باشد ایالات‌متحده در حال حاضر حتی یک گزینه نظامی کارآمد علیه ایران دارد، چه رسد به یورش هوایی تمام‌عیار… این ناتوانی آمریکا در برابر ایران حاصل دو دهه بی‌توجهی به فناوری‌های نظامی و همچنین خودخشنودی و کوته‌بینی ما در برابر قابلیت جنگ نامتقارن ایران است.»

در عراق، یانکی‌ها افزون بر اینکه با ضرب شست پارلمان این کشور برای خروج از این کشور مواجه شدند، ضربه سخت دیگری با جرم انگاری هرگونه رابطه عراقی‌ها با رژیم مفلوک صهیونیستی خوردند. دومینوی شکست آمریکا به‌جایی رسید که ترامپ اعلام کرد کشورش احمقانه 7 تریلیون دلار در خاورمیانه صرف کرده است و بعد از این سرخوردگی سنگین بود که تصمیم گرفت بخش‌هایی از این مبلغ را از جیب کشورهای منطقه بردارد.

در همین راستا، رقص شمشیر 200 میلیاردی او در کنار شیوخ و سران سعودی، یکی از نمادهای دوشیدن رهبران غرب آسیا به بهانه ایران هراسی بود.موضوع مهم دیگر در بی‌اثر شدن گزینه‌های ضدایرانی بایدن به نمایندگی از رژیم آمریکا این است که اقتصاد کشورمان علیرغم فشارهای تحریمی، شاکله اصلی خود را حفظ کرده و تورم در یک محدوده کنترل در حال نوسان است.

درصورتی‌که آمریکا همچنان به راهبرد ادامه تحریم‌ها تحت هر شرایطی اصرار ورزد، ایران راه‌حل‌های خلاقانه‌تر و جامع‌تری را بکار خواهد بست؛ کما اینکه بدون برجام، از عهده امورات اقتصادی خود برآمده است.ذکر این نکته در پایان ضروری است که غرب نه تحمل پذیرش ایران هسته‌ای را دارد و نه قادر است به مقابله نظامی با آن بپردازد.

گزینه نظامی نزد کشورهای غربی معتبر نیست و مفهوم پوچ شدن گزینه‌های آنان علیه ایران این‌طور مشخص می‌شود که باید بین «پذیرش رفع کامل تحریم‌ها» و «به رسمیت شناختن ایران هسته‌ای»، یکی را انتخابات کنند. پاسخ آن‌ها هر چه باشد، ایران برنده میدان است چراکه با قدرت و قوت، هر دوی آن‌ها را به دست خواهد آورد.

انتهای پیام/

خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.