شورش علیه تلویزیون/ اولویت رفع فقر در خانه ملت/ همه برندگان اجلاس اوپک

به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، سرمقاله امروز روزنامه حمایت با عنوان «اولویت رفع فقر در خانه ملت» منتشر شده و در آن چنین آمده است:توصیه اخیر رهبر انقلاب به نمایندگان مجلس شورای اسلامی مبنی بر اینکه «اولویت قوانین بر رفع مشکلات طبقات ضعیف باشد»، تنها یک رهنمود نیست، بلکه بازخوانی فرمایشات ایشان نشان می‌دهد نماینده‌ای که دغدغه رفع فقر و بهبود معیشت مردم را نداشته باشد، اعتبار و شایستگی مسئول تراز انقلابی را نیز از دست داده است: «بهترین کیست؟ بهترین، آن‌کسی است که درد کشور را بفهمد، درد مردم را بداند، با مردم یگانه و صمیمى باشد، از فساد دور باشد، دنبال اشرافیگری خودش نباشد. آفت بزرگ ما اشرافی گری و تجمل‌پرستی است؛ فلان مسئول اگر اهل تجمل و اشرافی گری باشد، مردم را به سمت اشرافی گری و به سمت اسراف سوق خواهد داد. (۲۲ اردیبهشت ۸۸) ... کسى که به مجلس مى‌آید، باید باتقوا باشد. اولین شرط تقواست: «ان اکرمکم عندالله اتقاکم». دیگر این‌که باید طرفدار محرومین باشد؛ بداند که در کشور محرومیت هست و سعى و همت او باشد که رفع محرومیت کند. باید ضد فساد هم باشد و با فساد مالى و اقتصادى به‌شدت و به‌جد، از بن‌دندان و نه به لفظ، مخالف باشد، تا با فساد مبارزه کند.» (۱۸ دی ۸۲)

 

بر این اساس، بدیهی‌ترین وظیفه نمایندگانی که به‌حکم اعتماد موکلان خود به این جایگاه خطیر راه‌یافته‌اند، مبارزه جدی و بدون اغماض با فقر و فساد از طریق وضع قوانینی است که به هنگام اجرا و نه بر روی کاغذ، گره‌ای از مشکلات مردم باز کند. طبیعی است که با مدنظر قرار دادن این نکته کلیدی، ریل‌گذاری سیاست‌ها باید به‌گونه‌ای باشد که در مباحث اقتصادی، عواملی که قاطبه مردم و به ویژه فقرا را متضرر کرده و معیشت آنان را در تنگنا قرار می‌دهد، از مجرای تصویب نگذرند. اگر این دقت‌ها به شکل جدی‌تری صورت می‌گرفت، شاید امروز شاهد مواردی همچون تبعیت کورکورانه از نسخه‌های غربی نظیر بازار آزاد، سرمایه‌گذاری‌های خارجی و خصوصی‌سازی‌های بی‌ضابطه، ایجاد شکاف درآمد‌ها و ثروت‌ها در قالب فیش‌های حقوقی نجومی و دست‌اندازی به بیت‌المال و منابع عمومی کشور، قرارداد‌های اقتصادی بین‌المللی مخل امنیت و تولید داخلی و عدم استفاده از ظرفیت‌های درونی با پیامد‌های فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی و البته سیاسی نبودیم. شکاف عمیق و بی‌عدالتی در معیشت و دارایی بین دهک‌های بالا و پایین و پیامد‌های آن نظیر مستی اشرافی‌گری از یک‌سو و فقر و محرومیت طبقاتی از مردم از سویی دیگر، زنگ خطری است که از تغییر سبک زندگی برخی از طبقات جامعه خبر می‌دهد، اما درعین‌حال، بیماری‌هایی هستند که به‌طور حتم با پادزهر قوانین شفاف و برخوردار از صبغه عدالت‌خواهانه، درمان می‌شوند. در مقابل اگر چنین نشود و قوانینی که به مصلحت جامعه یا ناظر به مسائل ضروری و اولویت‌های حال حاضر کشور نیستند به تصویب برسند، اقلیت مرفه، برای حفظ وضعیت موجود خویش، نسخه‌های آمریکایی و مدل‌های وابستگی را برای رشد و توسعه اقتصادی و رفع فقر تجویز می‌کند؛ نسخه‌هایی که هضم‌شدن در هاضمه اقتصاد جهانی یا به تعبیری نظام سرمایه‌داری آمریکا را راه علاج مشکلات معیشتی کشور می‌داند و راهکار‌های پوسیده‌ای که باعث فقر مطلق در بسیاری از کشور‌ها شده‌اند را بزک کرده و به خورد افکار عمومی خواهد داد؛ و بالاخره اینکه قیام برای انجام این وظیفه خطیر ممکن نیست و وکلای ملت نخواهد توانست به معنای واقعی کلمه، ملبس به کسوت نمایندگی باشند مگر اینکه ویژگی «انقلابی گری» در آن‌ها تبلور داشته باشد. به تعبیر رهبر معظم انقلاب، «رفتار نمایندگان مجلس باید رفتار انقلابی باشد؛ برخورد باید برخورد انقلابی باشد. شما در سوگندی هم که یاد کردید، این سوگند را یاد کردید که انقلاب، نتایج انقلاب، فراورده‌های انقلاب و فراورده‌های نظام جمهوری اسلامی را حفظ کنید؛ چطور ممکن است؟ بدون انقلابی بودن که نمی‌شود حفظ کرد.» (۳۰ خرداد ۹۷)

 

یادداشت امروز روزنامه کیهان نیز با عنوان «درس‌های مستطیل سبز» منتشر شده و در آن آمده است:دو روز دیگر تیم ایران آخرین بازی مرحله اول خود را مقابل پرتغال انجام می‌دهد. همه ایرانی‌ها مشتاق موفقیت تیم ایران و رفتن آن به مرحله بعدی هستند. فارغ از هر نتیجه‌ای که تیم ملی ایران بگیرد، ایران برنده نهایی این میدان است. چرا که یک بار دیگر و در سطحی چنین پرشور و جهانی ثابت کردیم که علیرغم همه محدودیت‌ها و موانع، از قدرترین تیم‌ها چیزی کم نداریم. بزرگ‌ترین پیروزی ما رسیدن به این خودباوری است. چهار سال پیش خوشحال بودیم که تنها یک گل از آرژانتین خوردیم و امروز ناراحتیم که چرا نتوانستیم با اسپانیا مساوی کنیم و حتی آن را شکست دهیم. گذشته از آن چهار لایی ماندگار، چه کسی فکرش را می‌کرد که قهرمان جام جهانی در مقابل ایران در فکر آن باشد که هر چه زودتر بازی تمام شود و ما در حسرت چند دقیقه بازی بیشتر؟! ما آن شب بازی فوتبال را باختیم، اما تیم ما و مردم برنده میدان امید و خودباوری شدند. این خودباوری و روحیه آرمانگرایانه را باید از مستطیل سبز به سایر بخش‌های جامعه نیز تسری و توسعه داد. عرصه‌هایی که در آن‌ها با این روحیه و تلاش وارد شده‌ایم و نتایج خیره‌کننده آن را دیده‌ایم کم نیستند؛ از صنایع موشکی و دفاعی گرفته تا دانش هسته‌ای و نانو و پزشکی و...

 

از این روی، نابسامانی در برخی حوزه‌ها و میدان‌ها با وجود این همه پتانسیل، جای تعجب و البته تاسف دارد. بازی با اسپانیا ثابت کرد اولین گام برای پیروزی، زدودن کشور از افکار مدیریتی است که حد و اندازه ایران را در حد پختن قورمه‌سبزی و آبگوشت بزباش می‌دانند.