سیدعباسی: داور کمتر محتاط بود، باید یک بازیکن دیگر پیکان هم اخراج می‌شد/ امسال روی شانس را ندیدیم
خبرگزاری میزان – سید داود سیدعباسی، سرمربی تیم شهر خودرو مشهد در نشست خبری پس از بازی تیمش مقابل پیکان از هفته بیست و هفتم لیگ برتر فوتبال صحبت‌هایی انجام داد که گزیده آن را در زیر می‌خوانید.
*در ابتدا از هواداران تشکر می‌کنم، واقعا امروز شور و هیجان خاصی به ورزشگاه دادند و تا دقیقه 90 دست از تشویق بازیکنان ما برنداشتند. استادیوم با حضور تماشاگران واقعا زیباست.
*داور خیلی خوب بازی را مدیریت کرد، ما در چند صحنه معترض بودیم، اما بعدا معلوم می‌شود درست بود یا خیر.
*اول یک سوزن به خودمان بزنیم بعد یک جوالدوز به دیگران. اگر داور کمتر محتاط بود باید بازیکن دیگر پیکان را هم اخراج می‌کرد، اما در نهایت بازی صحنه خاصی نداشت. صحنه آخر که درگیری پیش آمد در زمان شلوغی این درگیری‌ها پیش می‌آید. البته چه فرقی می‌کند، بازی تمام شده و صحبت درباره داوری هیچ کمکی نمی‌کند.
*خودمان باید امروز باید کار را تمام می‌کردیم اما نشد. تمام اتفاقات بد برای تیم ما افتاد، تمام بدشانسی‌های فوتبال را ما آوردیم، تمام گل‌های بد را ما خوردیم. این دنیا عذاب کشیدیم امیدوارم آن دنیا خدا از عذاب و گناهان ما کم کند. از بازیکنان تیم تشکر می‌کنم، تیم‌هایی که در شرایط سخت هستند با این گلی که می‌خورند از هم می‌پاشند اما یکدستی تیم ما تا دقیقه آخر حفظ شد. پیکان تیم سختکوش در لیگ است و حتی تیم‌های خیلی خوب را برده و خیلی خوب بازی‌ها را مدیریت می‌کند اما بازیکنان ما یک بازی پرفشار را بعد از دریافت گل تحمل کردند و توانستند گل تساوی را بزنند.
*امسال روی شانس را ندیدیم، بازی با نفت را هم که بردیم، مردیم تا بردیم. 7-8 موقعیت خوب خراب کردیم تا بردیم. یک روز نشد آب خوش از گلوی ما پایین برود. دست بچه‌ها درد نکند، امروز به بازی برگشتند و حتی می‌شد برنده بازی باشند که نشد. من روز اول هم گفتم ما در هر بازی با تمام تلاش و وجود به زمین می‌رویم. فکر نمی‌کنم هیچ موقع از پیش بازنده بودیم. من به بازیکنان می‌گویم وجدانت را کنار بگذار و اگر نمی‌خواهی جواب ان را به کسی نگو، اما قضاوت را برای اهل فن و مردم بسپار.مهمترین چیز این است که وجدانت راحت باشد. بازی به بازی هم وقتی بیرون می‌آییم سعی می‌کنیم تلاش‌مان را بیشتر کنیم. امروز هم یکی از گل‌های عجب را خوردیم، نمی‌دانم همه اتفاقات بد را امسال تجربه کردیم.
*قرار بود هفته پیش پرداختی داشته باشیم که به خاطر برخی مسائل نشد. قرار بود پولی به باشگاه بیاید که نشد. این هفته قول گرفتیم بخش توجهی از مطالبات بچه‌ها پرداخته شود. حق این بچه‌هاست و باشگاه می‌داند بچه‌ها تمام تلاش خود را می‌کنند. فکر می‌کنم این هفته پول قابل توجهی به باشگاه برسد و بین بازیکنان توزیع شود.
*من آخرین باری که با حمیداوی صحبت کردم شب عید بود و تا الان با او تلفنی صحبت نکردم چون او به من ربطی ندارد. من کارمند باشگاه هستم و او در راس باشگاه. من با سرپرست تیم در ارتباطم و فقط شب عید به حمیداوی زنگ زدم تا سال نو را تبریک بگویم. به جان مادرم از شب عید تا الان با آقای حمیداوی صحبت نکردم. آقای حمیداوی را در زمان تمرین دیدم اما تلفنی فقط برای تبریک سال نو با او صحبت کردم.
*چرا با آقای سیدصالحی صحبت نمی‌کنید؟ انسان به امید زنده است و ما تمام تلاش خود را تا پایان فصل می‌کنیم. منطقی صحبت می‌کنیم و خواهش می‌کنم تلاش بچه‌های ما الان گم نشود.
*باشگاه من؟ این باشگاه برای مشهد است. باید سر تا پای بازیکنان ما را طلا گرفت. این همه مشکل و بگیر و ببند را کدام تیم می‌توانست تحمل کند و روی پا بماند؟ کدام تیم در چنین شرایطی می‌توانست ادامه دهد؟ من نمی‌توانم قضاوت کنم مشکل کجاست؟ من آمدم با توجه به ارتباطاتی که دارم اتفاقاتی بیفتد و شاید تعاملی به وجود بیاید. فقط یک اتفاق به تیم ضربه زد و من قضاوتی ندارم.
*مگر زمانی که تیم رفت آسیا چه کسی بود؟ چه کی می‌تواند بگوید من بردم؟ باشگاه می‌تواند بگویم من بودم یا استان؟ هوادار بود که این کار را کرد. بازی با استقلال و پرسپولیس را فراموش نکنیم. اختلاف آنقدر عمیق است که نام آن را باید دشمنی گذاشت. با تیشه ریشه خودمان را زدیم اما نمی‌توانم بگویم حق با چه کسی است فقط می‌توانم بگویم تیم زمین خورد و باید تا آخر تلاش خودمان را بکنیم.
*همین که تیم سرپاست باید خدا را شکر کنیم. وقتی تیم در 14 بازی 2 امتیاز می‌گیرد، رقابت با تیم‌هایی که حمایت دارند، بسیار سخت است. چه کسی است که نداند شهرخودرو چه مشکلاتی دارد و اختلاف با استان چیست؟ با این شرایط باز هم بازیکنان کار می‌کنند. من می‌دانم قراردادها چطور است، شاید قرارداد کل بازیکنان ما به یک بازیکن خوب لیگ برتری هم نرسد.
*من هیچ عزمی ندیدم و باشگاه و استان سر موضع خود بودند. من چند جلسه داشتم و دیدم آنچه را که می‌خواهند نه باشگاه در اختیار استان قرار می‌دهد، نه استان در اختیار باشگاه. من هم از اول نبودم و نمی‌دانم چه شده بود. زمانی که آمدم 4 ماه بود که آقای حمیداوی را نه دیدم و نه تلفنی با او حرف زدم. حتی نمی‌دانستم در تیم چه خبر است، بازیکنان را هم نمی‌شناختم.
*به کار در مشهد افتخار کردم. من 2 سال بازیکن بودم، یکسال هم کمک مربی. در هر تیمی که بودم افتخار می‌کنم کار کردم و قضاوت را برعهده مردم می‌گذارم. برخی مواقع مصاحبه‌ها را می‌خوانم که می‌گویند از شرایط ناراضی هستم با خودم می‌گویم اگر جای ما بودند چه می‌گفتند؟ میلیون‌ها سال نوری این تیم از شرایط نرمال دور بود اما تا اینجا آمده است. کارشناسی کنیم که چه شد تیم به اینجا رسید.
انتهای پیام/