جوچه؛ ایدئولوژی حاکم بر کره‌شمالی/ تمام ۲۷ میلیون نفر جمعیت کره‌شمالی به اندازه یک شهر ۲ میلیونی ما مصرف ندارند

به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، امیر «محمدحسن نامی» مشاور فرمانده کل ارتش حدفاصل سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۸۰ «وابسته نظامی جمهوری اسلامی ایران در کره‌شمالی» بود.

 

وی پیشتر در گفت‌وگوی تفصیلی با به بیان ویژگی‌های مختلف مردم و سیستم حاکمیتی کشور ۲۷ میلیونی کره شمالی پرداخت.

مهمترین محور‌های اظهارات امیر نامی درباره سیستم کشورداری در کره شمالی و خلق و خوی مردم این کشور به شرح زیر است.

«در کره شمالی «انضباط فردی، انضباط اجتماعی و انضباط نظامی» سرلوحه امور است. همه این ۲۷ میلیون نفر (حتی بانوان) همیشه آماده هستند و آموزش‌های نظامی را پشت سر گذاشته‌اند. بخشی از این ۲۷ میلیون در ارتش و مابقی در گارد سرخ که چیزی شبیه به بسیج ماست، حضور دارند. وقتی این ۲ گروه در کنار هم رژه می‌روند نمی‌توان آن‌ها را از یکدیگر تشخیص داد و هر ۲ در نهایت آمادگی به سر می‌برند.

در کره شمالی شاکله وجودی هر فرد در خانواده و ایام دبستان و دبیرستان شکل می‌گیرد. در این کشور «انضباط» به سه بخش تقسیم شده است؛ اولین انضباط، انضباط فردی است که در خانواده و پیش از ورود کودک به دبستان شکل می‌گیرد. کودکان کره شمالی پیش از ورود به دبستان، در سه سالگی به کودکستان‌هایی با نام «جوچه» می‌روند که در این محیط، آموزش‌های مناسبی به آن‌ها داده می‌شود. در این کودکستان‌ها، علاوه بر ارائه آموزش در زمینه‌های مختلف، شناسایی‌های لازم نیز انجام می‌شود و کودکانی که از حیث مدیریتی، توان بالاتری دارند رصد می‌شوند. به عنوان مثال تعدادی اسباب بازی را در اتاقی که چند کودک در آن وجود دارد رها می‌کنند و بعد از گذشت چند لحظه مشخص می‌شود آن کودکی که اسباب بازی‌ها را برداشته و میان کودکان تقسیم می‌کند، نسبت به سایرین توان مدیریتی بیشتری دارد. مصطلح است که مدیران و رهبران جهانی به صورت مدیر از مادر متولد می‌شوند. در کره شمالی نیز بر همین اساس و از کودکی، مدیران شناسایی می‌شوند. کودک‌های کره شمالی با ورود به دبستان، «نظم اجتماعی» را می‌آموزند. در کره شمالی شهرداری وجود دارد و همه کار‌های نظافتی را خود مردم انجام می‌دهند و مناطق مختلف برای انجام نظافت میان مردم تقسیم شده است. انضباط نظامی هم در دوران دبیرستان به افراد آموزش داده می‌شود. آنچه را که ما در مدت ۳ ماه به سربازان آموزش می‌دهیم، کره شمالی در مدت تحصیل به نوجوانان می‌آموزند. اگر ۱۰ امکان شلیک برای یک دانش آموز دبیرستانی در کره شمالی وجود داشته باشد، حتما ۹ تیر به هدف اصابت خواهند کرد. بگذارید یک خاطره برای شما بگویم. متروی کره شمالی عمیق‌ترین متروی دنیا است چرا که ۱۱۰ متر زیر زمین است. در روز‌های نخستی که به کره شمالی رفته بودم، یک روز تمرین پدافند غیرعامل در آن کشور بود که من بی اطلاع بودم. صبح که از خانه بیرون آمدم، یک نفر هم در شهر نبود. من متعجب و نگران شدم. به سفارت که رفتم، گفتند امروز، روز اجرای تمرین پدافند غیرعامل است. همه‌ی مردم بدون استثنا به درون مترو رفته بودند.

ایدئولوژی حاکم بر کره شمالی با نام «جوچه» ترکیبی از ناسیونالیسم، کمونیسم و اومانیسم است. جوچه به فارسی به معنای خوداتکایی است. «کیم ایل سونگ» رهبر پیشین کره شمالی معتقد بود در جهان کشور خودکفا وجود ندارد، اما خود اتکا چرا؛ آن‌ها معتقدند از تمامی ابزار‌هایی که در اختیار دارند باید نهایت استفاده را ببرند. در کره شمالی زیباترین مناظر طبیعی بدون کوچکترین زباله وجود دارد. آن‌ها دریافته‌اند که نظم لازمه حقوق شهروندی است. ۱۹ درصد از زمین‌های این کشور قابل کشت است و بقیه آن را کوه و جنگل تشکیل می‌دهد، ولی آن‌ها به همین حد عادت کرده‌اند چرا که خیلی نمی‌خورند. مردم کره شمالی در فضا‌های سبز شهرها، درخت‌های میوه و بوته‌های سیفی‌جات می‌کارند و از شرایط موجود بیشترین استفاده را می‌برند.

خیلی از موارد در کره شمالی می‌تواند برای ما جنبه‌های آموزشی داشته باشد. مصرف در کره شمالی معنا و مفهومی ندارد. تمام ۲۷ میلیون نفر جمعیت کره شمالی به اندازه یک شهر ۲ میلیونی ما مصرف ندارند. آموزش دیده‌اند که کم مصرف کنند. این در حالی است که ما در مصرف گاز و لوازم آرایشی در جهان اول هستیم و در مصرف آب هم سوم هستیم. اخیرا آن‌ها به شدت تحریم سوختی شدند، اما به جرأت می‌توانم بگویم که تا ۵ سال آینده همچنان سوخت دارند. چرا که مردم کره شمالی خودرو ندارند و خودرو‌ها عموماً در دست دولت و بخش نظامی است و از آن‌ها هم در مواقع ضروری استفاده می‌شود. نگاه یک فرد این است که مثلاً در یک شهر شلوغ و با امکانات بالا و گسترده زندگی کند، نگاه فرد دیگری این است که در محیطی مثل روستا با امکانات کم، اما آرامش بیشتر زندگی کند. مردم کره شمالی نگاه دوم را دارند.

رفتار مردم کره شمالی توسط دستگاه حاکمه کنترل می‌شود، اما این کنترل به معنای شدید بودن این حالت نیست. در این کشور هرگونه جابجایی با نظر دولت و کمیته‌های مردمی انجام می‌شود. مثلاً یک نفر اجازه ندارد «بدون اطلاع» از این طرف شهر به آن طرف شهر برود. از سوی دیگر کار، مسکن، غذا، و لباس و سایر نیاز‌های مردم توسط دولت تأمین می‌شود. به تعبیری همه مردم کره شمالی عضو دولت هستند. در کره شمالی یک جوان به هیچ عنوان به فکر تهیه مسکن، پیدا کردن شغل، بیمه و کسب درآمد نیست. آن‌ها شب که سرشان را بر روی زمین می‌گذارند راحت می‌خوابند چرا که دغدغه‌های مردم دیگر مناطق جهان را ندارند. ضمن اینکه استفاده از تلفن همراه در کره شمالی ممنوع است و فقط برخی‌ها از آن استفاده می‌کنند.»