پیروزی مادورو؛ غیبت هوگو

به گزارش گروه سیاسی ، از زمان مرگ هوگو چاوز رهبر انقلاب ونزوئلا تاکنون مادورو ریاست جمهوری این کشور را با رأی مردم بر عهده داشته است.

ونزوئلا کشوری در آمریکای جنوبی با انقلاب بولیواری خود در سال ۱۹۹۸ هوگو چاوز را به ریاست جمهوری رساند و خط پایانی بر حکومت دیکتاتوری «مارکوز پرز جیمنس» که از حمایت‌های گسترده آمریکا برخوردار بود کشید.

با روی کار آمدن یک دولت و نظام مردمی در ونزوئلا، دشمنی‌های آمریکا علیه این کشور آغاز شد تا جایی که ونزوئلا با چاوز چندین کودتای آمریکایی را از سر گذراند.

ونزوئلا از جمله کشور‌های چپ قاره آمریکا است که از زمان روی کار آمدن هوگو چاوز به این طرف روابط عمیقی با جمهوری اسلامی ایران برقرار کرد.

چاوز حتی گفته بود که از ایران و سوریه در برابر آمریکا حمایت خواهد کرد. این موضع در سال ۱۳۸۵ مطرح شده بود.

ونزوئلا با وجود منابع طبیعی غنی به ویژه نفت در شرایط اقتصادی بدی قرار دارد، از زمانی که نفت در این کشور کشف و استخراج شد، آمریکایی‌ها برای غارت منابع این کشور وارد ونزوئلا شده و با استقرار یک دولت دست نشانده، به فقیرتر شدن مردم این کشور کمک کردند!

پس از انقلاب بولیواری چاوز نیز فشار‌های اقتصادی و تحریم‌های گسترده آمریکا علیه ایران کشور، شرایط را برای مردم و انقلاب ونزوئلا سخت کرد.

مرگ چاوز ضربه بزرگی بر پیکر انقلاب ونزوئلا بود، تحلیلگران و کارشناسان سیاسی اعتقاد داشتند که کار انقلاب ونزوئلا پس از مرگ هوگو چاوز پایان یافته است. اما این اتفاق نیفتاد و پس از مرگ رهبر انقلاب ونزوئلا در ۱۵ اسفند ۱۳۹۱ فرد دیگری از انقلابیون این کشور با انتخاب مردم به مقام ریاست جمهوری رسید.

مرگ چاوز مشکوک بود، به گونه‌ای که بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران سیاسی منطقه اعتقاد داشتند که او ترور بیولوژیک شده است.

چاوز بر اثر بیماری سرطان درگذشت، سرطان او مشکوک بود به گونه‌ای که با وجود درمان‌های مختلف که بیشتر در کوبا انجام می‌شد، این بیماری، او را خیلی سریع از پای در آورد.

مسئله ترور چاوز یک احتمال بسیار قوی است. نشانه‌ها و مستند‌های زیادی علیه او در طول دوران ریاست جمهوری چاوز وجود دارد. مهم‌ترین این نشانه‌ها کودتای ۱۱ آوریل ۲۰۰۲ بود که در آن کودتا چاوز به مدت ۴۸ ساعت ربوده شد، اما با قیام بی‌سابقه مردم ونزوئلا و نیرو‌های نظامی وفادار، ربایندگان چاوز را آزاد کرده و او به قدرت بازگشت.