عدم پایداری آب، اکثر تالابهای کشور را نابود کرد
به گزارش خبرنگار گروه جامعه ،امین صالح پور جم با تاکید بر اینکه مدیریت جامع حوزه آبخیز یک ضرورت است، گفت: متاسفانه خیلی دیر به این مسئله پی بردیم و در شرایط به مدیریت حوزه آبخیز توجه کردیم که بخشهای وسیعی از کشور دچار بحران آب شده است.
وی تصریح کرد: حقیقت آن است وضعیت فعال منابع طبیعی اصلا خوب نیست؛ نیم قرن توسعه ناپایدار در کشور، برون دادی جز برهم خوردن نظام طبیعی و تاریخی حوزه آبخیز نداشته است. امروز ارومیه نیمه جان است و زوزه باد در هامون بی آب شنید میشود. متاسفانه بدون مطالعه و کار کارشناسی فعالیت کردیم به طوری که سد کوثر را درسراب رودخانه زهره زدیم و نفس زهره را گرفتیم و تالاب هندی جان را از بین بردیم.
عضو هیئت علمی پژوهشکده خاک و آبخیزداری درباره علت رسیدن به وضعیت بحرانی کنونی عنوان کرد: بخش منابع طبیعی و محیط زیست در سنوات گذشته یک پارچه نبود در حالیکه بحث آب، موضوع جدی بود. مدیریت جامع آبخیز میخواهد سه رکن آب، خاک و گیاه را پایدار کند.
وی افزود: عدم پایداری آب، اکثر تالابهای کشور را نابود کرد، زیرا توسعهای که در ایران رخ داد پایدار نبود. بخشهای مختلف و هر یک از دستگاهها و ارگانهای ذینفع به صورت جزیرهای عمل کردند و به مدیریت جامع سرزمین و آبخیز نگاه مشترک وجود نداشت و این عوامل سبب ساز بحران زیست محیطی امروز شد.
این استاد دانشگاه در ادامه با متاسفانه آبخیزداری در ایران با حفاظت سد سفید رود به طور رسمی کلید خورد، گفت: در واقع حفاظت خاک به آبخیزداری سپرده شد در حالی که وظیفه آن نبود و دپارتمان خاک میتوانست آن را انجام دهد، اما متاسفانه برای حفاظت سدها، آبخیزداری را با حفاظت خاک شروع کردیم و آنقدر جلو رفتیم که کنترل یا تعدیل سیلاب را از طریق "گابیون بندی" در دستور کار قرار دادیم که با این کار آب کمتری وارد رودخانههای اصلی میشد، اما سوال اصلی اینجاست که آبخیزداری با گابیون بندی تعریف میشود؟ در سنوات جدید حتی روی دامنهها نیز نتوانستیم نهال بکاریم، چون مردم مشکلات اقتصادی داشتند و مشارکت نمیکردند و به همین دلیل اکثر حجم عملیات را به گابیون بندی خلاصه کردیم و قطعا با این روش نمیتوان دریاچه ارومیه را نجات داد.
انتهای پیام/