فعالان مظلوم محیط زیست یا مجریان مرموز!

10:08 - 26 بهمن 1396
کد خبر: ۳۹۷۱۲۹
جاسوسی یک تیم جاسوسی می تواند با آزمایش خاک یا گونه‌های گیاهی، متوجه نوع سوخت مورد استفاده در موشک‌های ایرانی و تحولات آن شود؛ اقدامی که حتی از عهده پرنده‌های ویژه جاسوسی آمریکا مانند پهپاد آرکیو برنمی‌آید.
به گزارش گروه فضای مجازی ، طی روز‌های اخیر و پس از دستگیری یک تیم جاسوسی که شاه مهره اصلی آن یعنی کاووس سید امامی به علت خودکشی، بیش از دیگران مورد توجه قرار گرفته، مهمترین موضوع سیاسی روز را تشکیل می‌دهد و با توجه به کنایه‌های ساده لوحانه یا مغرضانه‌ای که برخی افراد عامی و حتی صاحب مناصب علمی و اجرایی در خصوص بی ربط بودن فعالیت این اشخاص و اقدامات جاسوسی، مطرح می‌کنند، اطلاع و تحلیل نحوه فعالیت این تیم برای بسیاری از افکار عمومی و کارشناسان، اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است.
 
یکی از مهمترین کد‌ها و نکات در خصوص این ماجرا را جعفری دولت آبادی دادستان تهران مطرح کرد که با طرح بخشی از جزییات نحوه فعالیت این گروه گفت که "اعضای این شبکه در برخی از مناطق استراتژیک کشور، تعدادی دوربین در ظاهر برای رصد امور زیست محیطی نصب کرده بودند که در واقع پوششی برای رصد فعالیت‌های موشکی کشور بوده و تصاویر و اطلاعات ثبت شده را برای بیگانگان ارسال می‌کرده اند. " شاید بسیاری تصور کنند که با توجه به وجود ده‌ها ماهواره و سامانه‌های جاسوسی در اطراف و آسمان ایران، چه نیازی به استفاده از دوربین برای جاسوسی هست و این مسئله چه خطر یا مشکلی را می‌تواند ایجاد کند؟!

**فناوری GEOINT چیست و به چه کار می‌آید؟

در پاسخ به این ابهامات باید گفت که یکی از فناوری‌های فعلی موجود در جهان که سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی برای رصد اطلاعاتی از آن بهره می‌گیرند GEOINT یا GEOspatial INTelligence است. این فناوری بر اساس تصاویر مختلف بدست آمده از سطح زمین در نقاط مختلف، به بررسی تغییرات ایجاد شده توسط انسان در آن مناطق می‌پردازد. فراموش نکنیم که سالهاست سطح زمین در نقاط مختلف از جمله ایران توسط ماهواره‌های شناسایی اسکن می‌شود و یک مدل کلی از کل کره زمین از جمله ایران بدست آمده است.

استفاده از تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی برای توسعه نقشه زنده از روند حوادث در حلب سوریه با فناوری GEOINT
 
روایتی متفاوت از شاهکار سازمان اطلاعات سپاه/فعالان مظلوم محیط زیست یا مجریان مرموز!

حالا با اضافه شدن این تصاویر و آنالیز آن‌ها می‌توان از هر گونه تغییر ایجاد شده انسانی در منطقه مورد نظر؛ از جاده کشی، تونل سازی و اصولا هر تغییر دیگری خبر دار شد. مشخصا ساخت سیلوی زیرزمینی موشکی یا انبار و شهر‌های موشکی امری است که در هر حال باعث بروز برخی از تغییرات در شکل زمین در اطراف مناطق ساخت می‌شود که شاید خیلی اوقات در تصاویر هوایی یا ماهواره‌ای مشخص نباشد، اما تصاویر تهیه شده از زوایای پایین‌تر مثل همین دوربین‌ها می‌تواند نقطه وصل و کامل شدن پازل اطلاعاتی و امنیتی طرف مقابل باشد.

**حفاظت از محیط زیست؛ اسم رمز نفوذ جدید

با توجه به نحوه فعالیت تیم مورد نظر و ارکان با اطلاع و بی اطلاع آنها، مشخص می‌شود که بحث‌های زیست محیطی و رصد گونه‌های جانوری تحت انقراض یا پوشش‌های گیاهی، از جمله اولویت‌های آن‌ها بوده است، اما بد نیست بدانیم که تلاش برای ایجاد موج‌های جدید فشار روی برنامه موشکی کشورمان از طریق مدل‌های مورد توجه افکار عمومی و مورد علاقه نهاد‌های بین المللی همچون مسائل زیست محیطی، مدتی است که مورد توجه دشمنان رسمی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفته و با کمی تحقیق می‌توان به توییت رسمی مریم رجوی سرکرده گروهک تروریستی منافقین رسید که در آن رسما به آسیب زدن برنامه موشکی ایران به محیط زیست کشور اشاره می‌کند.

توییت مریم رجوی و طرح اتهامات زیست محیطی علیه ایران و ارتباط دادن آن با برنامه موشکی
 
روایتی متفاوت از شاهکار سازمان اطلاعات سپاه/فعالان مظلوم محیط زیست یا مجریان مرموز!
وی در این توییت که در تاریخ ۱۱ دسامبر ۲۰۱۷ میلادی (حدودا ۶۵ روز پیش) منتشر شده، بیان می‌کند که "سپاه پاسداران با برنامه موشکی خود به ظرفیت‌های محیطی ایران آسیب می‌زنند" و چه عنصری مهمتر از این کد اطلاعاتی که سرکرده گروهک منافقین که سابقه‌ای طولانی در ایجاد فشار و جوسازی بر برنامه موشکی و هسته‌ای ایران دارند، صراحتا از دیگران و مخاطبان عام و خاص توییت خود می‌خواهد نسبت به فشار بر برنامه موشکی سپاه از طریق تاثیر آن بر محیط زیست کشورمان اقدام کنند و به راحتی می‌توان فهمید که قطعا تخریب محیط زیست، رمز جدید فشار روانی و بین المللی علیه برنامه موشکی کشورمان است.

این نکته را نیز در نظر بگیرید که یک تیم جاسوسی و در پوشش فعالیت در زمینه محیط زیست می‌تواند مناطقی را که به نظر سرویس‌های اطلاعاتی اهمیت ویژه دارد، بررسی کرده و با آزمایش خاک یا گونه‌های گیاهی آن، متوجه نوع سوخت مورد استفاده در موشک‌های جدید ایرانی و تحولات آن شود؛ اقدامی که حتی از عهده پرنده‌های ویژه جاسوسی آمریکا مانند پهپاد آرکیو ۱۷۰ نیزبر نمی‌آید.

**چرا نیروی انسانی مکمل ماهواره‌های جاسوسی هستند؟

شاید برخی سوال کنند آیا اصولا با وجود پهپاد‌های شناسایی، تصاویر ماهواره‌ای و بسیاری دیگر از فناوری‌های شناسایی، آیا اصولا همچنان نیاز به نیروی شناسایی یا جاسوسی که به درون منطقه هدف نفوذ کند، وجود دارد؟

در پاسخ به این سوال باید مقداری درباره موضوع جمع آوری اطلاعات، طرح مبحث کرد. مجموع دانسته‌های اطلاعاتی از یک کشور را می‌توان به شکل یک پازل تصور کرد که از قطعات مختلفی تشکیل شده است. یکی از این قطعات تصاویر ماهواره‌ای است و بخش دیگر، تصاویر احیانا تهیه شده توسط یک پهپاد نفوذگر به داخل محدوده مورد نظر است (مثل ماجرای نفوذ پهپاد RQ-۱۷۰ به داخل ایران و ماجرا‌های بعدی آن) و بخش دیگر از این اطلاعات مربوط به نیرو‌های زمینی یا میدانی است که به منطقه مورد نظر وارد می‌شوند.

به عنوان مثال یک پایگاه زیرزمینی موشکی، چند خروجی دارد؟ آیا تمام خروجی‌ها فعال هستند؟ نقل و انتقالات اطراف سایت مورد نظر چقدر حقیقی و چقدر در راستای عملیات فریب است؟ در صورت بروز جنگ و لزوم نفوذ به عمق سایت یا نقطه مورد نظر بهترین مسیر چه خواهد بود؟ نقطه‌های مناسب برای فرود بالگردها، پرش چترباز‌ها کجا هستند؟ خاک منطقه مورد نظر آیا توان پذیرش برخی از هواپیما‌های سنگین ترابری با قابلیت فرود در شرایط نامناسب را دارد؟ تمام این اطلاعات مسائلی هستند که در کنار تصاویر هوایی و ماهواره‌ای همچنان نیاز به نیروی انسانی در روی زمین دارد. حال این نیروی انسانی می‌تواند یک عامل نفوذی داخلی باشد یا عده‌ای خارجی که به اسم هیئت بازدید کننده وارد کشور شده اند.

شناسایی محل استقرار توپخانه فاطمیون با استفاده از تصاویر زمینی
 
روایتی متفاوت از شاهکار سازمان اطلاعات سپاه/فعالان مظلوم محیط زیست یا مجریان مرموز!
البته باید توجه داشت که هنوز هم دوربین‌های ماهواره‌ای و حتی پهپادها، ضعف‌های متعددی در ساعات مختلف شبانه روز و فقدان روشنایی لازم داشته و در عین حال، آب و هوای نامناسب، روی عملکرد آن تاثیر جدی دارند که در این صورت، نیاز به داشتن نیروی انسانی، بیش از هر زمان احساس می‌شود. به همین خاطر، با توجه به دسترسی‌هایی که این تیم باسابقه فعال در عرصه محیط زیست، در مناطق مختلف کشور داشته اند، به راحتی می‌توانستند نیاز‌ها و نقاط ابهام سرویس‌های جاسوسی را رفع کنند و در عین حال، استفاده از دوربین‌هایی که در ظاهر برای رصد حیوانات استفاده می‌شده، می‌توانسته هرگونه تحرک انسان، وسایل نقلیه و نقل و انتقالات را ثبت و شاید مخابره کند.

به همین خاطر، این ساده انگاری که دوربین‌های مذکور فقط از فاصله نزدیک می‌توانستند به تصویربرداری بپردازند (که در کمال تعجب از سوی یک مسئول مهم اجرایی بیان شده)، حتی اگر صحیح و دقیق باشد (که اینگونه نیست) باز هم خللی در کلیات موضوع وارد نمی‌کند چراکه اولا محل قرارگیری این دوربین‌ها اهمیت ویژه‌ای داشته، ثانیا ممکن است قابلیت هایی، چون ثبت محل طبق مختصات جی پی اس در دوربین‌های مذکور وجود داشته باشد و ثالثا حضور نیروی انسانی در مناطق مشخص شده برای این تیم و نمونه برداری‌ها و آزمایشات انجام شده توسط آنها، بعضا مهمتر از دوربین‌های همراهشان باشد.

حضور نیرو‌های زمینی در مناطقی که برای سرویس‌های جاسوسی اهمیت دارد، آنقدر مثمر ثمر و حیاتی است که به عنوان مثال، نیرو‌های Navy Seals یا دلتا فورس آمریکا، بار‌ها در جریان حمله به عراق و افغانستان خصوصا در مراحل اولیه این تهاجم و پیش از آغاز مرحله اصلی، به نقاط مختلفی در این کشور‌ها نفوذ کرده و بحث هدایت هواپیما‌ها به سمت هدف، هدف گذاری نقاط با اشعه لیزری و همچنین تهیه گزارش مربوط به میزان خسارت بعد از حمله را انجام می‌دادند؛ در حالی که آمریکا ده‌ها ماهواره و سامانه جاسوسی در آن منطقه در اختیار داشت.

منبع: مشرق
 
 
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.


ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *