H۲S؛ قاتل خاموش دریانوردان سانچی!
یک کارشناس ارشد ایمنی دریایی گفت:در حادثه نفتکش سانچی با توجه به تاریکی هوا، سرمای زیاد و همچنین نشت میعانات گازی و افزایش احتمال ایجاد حریق، پریدن خدمه کشتی به آب راحت نبوده است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ، کارشناس ارشد حوزه ایمنی، بهداشت و محیط زیست دریایی درباره شرایط احتمالی حاکم بر فضای نفتکش سانچی در زمان وقوع حادثه با اشاره به اینکه میزان آمادگی افراد روی کشتی‌ها به میزان تمرین آن‌ها برای شرایط اضطرار بستگی دارد گفت: با توجه به استاندارد‌های سختگیرانه و بالای نفتکش‌ها باید گفت: بی شک این افراد دوره‌ها و تمرین‌های لازم و کافی را بر اساس کنوانسیون‌های «آموزش و گواهینامه ها» و «ایمنی و جان افراد در دریا» و همینطور دوره‌های تخصصی ای، چون OTF گذرانده بودند. بدیهی است که هر چه میزان تمرین‌های دوره‌ای ایمنی همانند تمرین‌های ترک کشتی، مبارزه با آتش و ... بیشتر باشد، مهارت و آمادگی افراد در زمان اضطرار افزایش می‌یابد.
وی با بیان اینکه بار نفتکش سانچی میعانات گازی بوده، به انتشار گاز H۲S ناشی از میعانات گازی در حال احتراق اشاره کرد و ادامه داد: آثار تخریبی و مسمومیت با این گاز دامنه بسیار گسترده‌ای دارد به نحوی که حتی غلظت اندکی از آن و در حدود ۱۵۰ پی پی ام به سرعت اعصاب بویایی را مختل کرده و به این ترتیب قربانی حتی متوجه روند مسمومیت نمی‌شود؛ غلظت بیش از ۷۰۰ پی پی ام نیز سبب بیهوشی سریع و جان باختن آنی مصدومین می‌شود. علاوه بر این، وزن این گاز از هوا بیشتر است، بنابراین در سطحی پایین‌تر قرار می‌گیرد و با توجه به آگاهی پرسنل از این موضوع، پناه گرفتن آن‌ها در موتورخانه که پایین‌ترین قسمت کشتی است دور از ذهن به نظر می‌رسد.
پیچکاه افزود: در این سانحه تنها شاهد تصادم نیستیم بلکه آتش سوزی و همچنین نشر گاز‌های سمی مزید بر مشکلات شده بود. پس می‌توان گفت: در این شرایط راه‌های نجات خدمه و سرنشینان نفتکش محدودتر بوده است.
این کارشناس ارشد ایمنی، بهداشت و محیط زیست تصریح کرد: تا زمانی که اطلاعات داخل جعبه سیاه نفتکش به دقت بررسی و تحلیل نشود نمی‌توان نظر دقیقی در ارتباط با دلایل بروز حادثه و فوت سرنشینان ارائه کرد، اما ارزیابی کلی شرایط و اطلاعات پراکنده موجود نشان می‌دهد با توجه به تاریکی هوا، سردی آب دریا و همچنین نشت گاز‌های سمی و افزایش احتمال توسعه حریق، پریدن خدمه نفتکش به داخل آب حتی با لباس غوطه وری، تصمیم چندان آسانی نبوده است. در مجموع قرار گرفتن در این شرایط می‌تواند حتی برای دریانوردان کارکشته ای، چون پرسنل سانچی منجر به بروز حمله‌های عصبی و شوک آور شده و به شدت بر قدرت تصمیم گیری آن‌ها تاثیر منفی بگذارد.
طبق گفته‌های پیچکاه، بررسی تصاویر نخست منتشر شده از حادث نشان می‌دهد که احتمالا مهار‌های قایق نجات سمت چپ توسط پرسنل باز شده، ولی بدلیل مسمومیت ناشی از انتشار گاز و یا بروز انفجار، زمان کافی برای به آب اندازی آن وجود نداشته است. گفتنی است نفتکش سانچی قطعا دارای تجهیزات امداد و نجات کافی همانند حسگر‌های گاز‌های سمی، تجهیزات تنفسی، تجهیزات اطفای حریق و ... بر اساس نقشه ایمنی مورد تایید موسسه رده بندی مربوط به خود بوده است.
منبع: مهر
به گزارش گروه فضای مجازی ، کارشناس ارشد حوزه ایمنی، بهداشت و محیط زیست دریایی درباره شرایط احتمالی حاکم بر فضای نفتکش سانچی در زمان وقوع حادثه با اشاره به اینکه میزان آمادگی افراد روی کشتی‌ها به میزان تمرین آن‌ها برای شرایط اضطرار بستگی دارد گفت: با توجه به استاندارد‌های سختگیرانه و بالای نفتکش‌ها باید گفت: بی شک این افراد دوره‌ها و تمرین‌های لازم و کافی را بر اساس کنوانسیون‌های «آموزش و گواهینامه ها» و «ایمنی و جان افراد در دریا» و همینطور دوره‌های تخصصی ای، چون OTF گذرانده بودند. بدیهی است که هر چه میزان تمرین‌های دوره‌ای ایمنی همانند تمرین‌های ترک کشتی، مبارزه با آتش و ... بیشتر باشد، مهارت و آمادگی افراد در زمان اضطرار افزایش می‌یابد.وی با بیان اینکه بار نفتکش سانچی میعانات گازی بوده، به انتشار گاز H۲S ناشی از میعانات گازی در حال احتراق اشاره کرد و ادامه داد: آثار تخریبی و مسمومیت با این گاز دامنه بسیار گسترده‌ای دارد به نحوی که حتی غلظت اندکی از آن و در حدود ۱۵۰ پی پی ام به سرعت اعصاب بویایی را مختل کرده و به این ترتیب قربانی حتی متوجه روند مسمومیت نمی‌شود؛ غلظت بیش از ۷۰۰ پی پی ام نیز سبب بیهوشی سریع و جان باختن آنی مصدومین می‌شود. علاوه بر این، وزن این گاز از هوا بیشتر است، بنابراین در سطحی پایین‌تر قرار می‌گیرد و با توجه به آگاهی پرسنل از این موضوع، پناه گرفتن آن‌ها در موتورخانه که پایین‌ترین قسمت کشتی است دور از ذهن به نظر می‌رسد.
پیچکاه افزود: در این سانحه تنها شاهد تصادم نیستیم بلکه آتش سوزی و همچنین نشر گاز‌های سمی مزید بر مشکلات شده بود. پس می‌توان گفت: در این شرایط راه‌های نجات خدمه و سرنشینان نفتکش محدودتر بوده است.
این کارشناس ارشد ایمنی، بهداشت و محیط زیست تصریح کرد: تا زمانی که اطلاعات داخل جعبه سیاه نفتکش به دقت بررسی و تحلیل نشود نمی‌توان نظر دقیقی در ارتباط با دلایل بروز حادثه و فوت سرنشینان ارائه کرد، اما ارزیابی کلی شرایط و اطلاعات پراکنده موجود نشان می‌دهد با توجه به تاریکی هوا، سردی آب دریا و همچنین نشت گاز‌های سمی و افزایش احتمال توسعه حریق، پریدن خدمه نفتکش به داخل آب حتی با لباس غوطه وری، تصمیم چندان آسانی نبوده است. در مجموع قرار گرفتن در این شرایط می‌تواند حتی برای دریانوردان کارکشته ای، چون پرسنل سانچی منجر به بروز حمله‌های عصبی و شوک آور شده و به شدت بر قدرت تصمیم گیری آن‌ها تاثیر منفی بگذارد.
طبق گفته‌های پیچکاه، بررسی تصاویر نخست منتشر شده از حادث نشان می‌دهد که احتمالا مهار‌های قایق نجات سمت چپ توسط پرسنل باز شده، ولی بدلیل مسمومیت ناشی از انتشار گاز و یا بروز انفجار، زمان کافی برای به آب اندازی آن وجود نداشته است. گفتنی است نفتکش سانچی قطعا دارای تجهیزات امداد و نجات کافی همانند حسگر‌های گاز‌های سمی، تجهیزات تنفسی، تجهیزات اطفای حریق و ... بر اساس نقشه ایمنی مورد تایید موسسه رده بندی مربوط به خود بوده است.
منبع: مهر
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *