سمی برای درمان آرتروز
دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران با اشاره به اینکه آرتروز زانو شایعترین بیماری مفصلی است که هماکنون درمان قطعی برای آن وجود ندارد،از نتایج تحقیقات دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در خصوص تاثیر تزریقات داخل مفصلی مختلف،در کنترل این بیماری خبر داد.
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه فضای مجازی ، سید احمد رئیس السادات با اشاره به اینکه حدود ۲۰ درصد از جمعیت ایران مبتلا به آرتروز زانو هستند، اظهار داشت: تزریقات داخل مفصلی زانو یکی از روشهای رایج کنترل درد و بهبود عملکرد در مبتلایان به آرتروز به شمار میرود. این درمانها معمولا به عنوان خط اول درمان محسوب نمیشوند، اما در بیمارانی که علائم و شکایتشان با روشهای فیزیکی، تمرین درمانی و داروهای ضد درد و التهاب خوراکی و موضعی بهبود نیافته، میتوانند مفید و موثر باشند.
عضو هیات علمی بیمارستان شهید مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: از شایعترین انواع تزریقات داخل مفصلی میتوان به تزریق استروئید (کورتون)، پرولوتراپی با سرمهای قندی (دکستروز)، پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت)، پلاسمای غنی از فاکتور رشد (PRGF) و هیالورونیک اسید (آمپولهای ژلهای معروف به تاج خروس) و اوزون درمانی اشاره کرد.
وی گفت: در موارد درد شدید یا التهاب حاد تزریق کورتون میتواند سبب بهبود چند هفتهای بیماران شود. با وجود اینکه ثابت نشده که تزریقات محدود داخل مفصل کورتون بتواند سبب پوکی استخوان شود، اما جهت جلوگیری از فرسایش و آسیبهای مفصلی این تزریقات نباید در مدت زمانی زودتر از ۳ تا ۴ ماه مجددا تکرار شوند.
رییس السادات بیان داشت: در آرتروز زانو ضمن کاهش فضای مفصل، حجم مایع داخل مفصلی، غلظت و کیفیت آن کاهش مییابد و سبب سفتی و درد مفصل میشود. برای کاهش این مشکلات ممکن است تزریق هیالورونیک اسید ۳ تا ۵ نوبت و به فواصل هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. این تزریقات معمولا تا حدود چند ماه در بهبود علایم موثرهستند.
به گفته رییس السادات اوزون درمانی روش نسبتا جدیدتری است که اگرچه در کوتاه مدت میتواند سبب کاهش درد و التهاب مفاصل و بافت نرم شود، اما اثری بر سیر کلی آرتروز و علایم دراز مدت بیماری ندارد. این متخصص طب فیزیکی افزود: بر اساس پژوهشی که در مرکز توسعه پژوهشهای بالینی بیمارستان شهید مدرس صورت گرفته است، اوزون درمانی و تزریق هیالورونیک اسید در مدت ۶ ماه بعد از درمان تفاوتی از نظر میزان سودمندی با یکدیگر نداشتند.
رییس السادات گفت: پژوهشهای متعدد دیگرما در مرکز تحقیقات طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نشان داد تزریق پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت) و PRGF (پلاسمای غنی از فاکتور رشد)، با بهره گیری از اثرات عوامل موجود در پلاکت خون بیمار میتواند سبب کاهش خشکی مفصل، بهبود درد و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به آرتروز زانو شود که این اثرات معمولا تا بیش از یک سال ادامه دارد. بر اساس این مطالعات پیگیری ۸ ماهه بیماران با استفاده از ام آر آی ثابت کرد پی ار پی میتواند تا حدی از کاهش حجم غضروف مفصلی در مبتلایان به آرتروز زانو بکاهد. بیماران مبتلا به آرتروز شدید زانو، بیماران با سن بیش از ۷۵ سال و افراد با چاقی شدید کاندید مناسبی جهت انجام تزریق پی آر پی نیستند.
عضو هیات علمی بیمارستان شهید مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: بر اساس اعلام دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران جدیدترین پژوهش انجام شده بر روی تزریقات داخل مفصلی در بیمارستانهای شهید مدرس و شهدای تجریش نشانگر اثرات امیدوار کننده توکسین بوتولینوم (معروف به بوتاکس) در بهبود علائم مبتلایان به آرتروز زانو است.
وی گفت: بوتاکس بیشتر جهت موارد زیبایی و کاهش چین و چروک پوست، کاهش تعریق و کم کردن اسپاستیسیته در برخی از بیماریهای سیستم اعصاب به کار میرود. اخیرا استفاده از این سم در کاهش درد کمر، سردرد، میگرن و برخی از دردهای اسکلتی عضلانی از جمله آرنج تنیس بازان، التهاب پاشنه پا و شانه یخ زده و... رو به افزایش گذاشته است. مکانیسم اثر بوتاکس درمبتلایان به آرتروز با نحوه اثر آن در موارد زیبایی و اثر بر پیوستگاه عصبی عضلانی متفاوت است و عملکرد آن بیشتر از طریق اثرات ضد دردی و ضد التهابی است.
رئیس السادات افزود بر اساس این تحقیق انجام شده در گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تزریق ۲۵۰ واحد از سم بوتولونیوم رقیق شده (ساخت شرکت مصون دارو) سبب کاهش درد و سفتی مفصلی و بهبود عملکرد بیماران مبتلای به آرتروز شده است. اثرات درمانی پس از یک هفته شروع و تا بیش از ۶ ماه ادامه داشت. این درمان هیچگونه ضعف عضلانی یا عارضه خاصی بدنبال نداشت. با این وجود، اظهار نظر در مورد اثر بخشی طولانی مدت و استفاده روتین بالینی از این روش نیازمند انجام مطالعات بزرگتر و با کیفیت تر، تعیین دوز موثر توکسین و مقایسه هزینه و اثر بخشی این روش با سایر روشها است.
رئیس السادات با تاکید بر اینکه تا کنون هیچ روش قطعی خوراکی یا تزریقی برای علاج آرتروز شناخته نشده است افزود: تمام تزریقات داخل مفصلی جهت اثر گذاری بیشتر باید به همراه آموزش بیماران، اصلاح الگوی زندگی از جمله کاهش وزن، ورزش درمانی و به کارگیری مناسب روشهای طب فیزیکی و توانبخشی باشند.
عضو هیات علمی بیمارستان شهید مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: از شایعترین انواع تزریقات داخل مفصلی میتوان به تزریق استروئید (کورتون)، پرولوتراپی با سرمهای قندی (دکستروز)، پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت)، پلاسمای غنی از فاکتور رشد (PRGF) و هیالورونیک اسید (آمپولهای ژلهای معروف به تاج خروس) و اوزون درمانی اشاره کرد.
وی گفت: در موارد درد شدید یا التهاب حاد تزریق کورتون میتواند سبب بهبود چند هفتهای بیماران شود. با وجود اینکه ثابت نشده که تزریقات محدود داخل مفصل کورتون بتواند سبب پوکی استخوان شود، اما جهت جلوگیری از فرسایش و آسیبهای مفصلی این تزریقات نباید در مدت زمانی زودتر از ۳ تا ۴ ماه مجددا تکرار شوند.
رییس السادات بیان داشت: در آرتروز زانو ضمن کاهش فضای مفصل، حجم مایع داخل مفصلی، غلظت و کیفیت آن کاهش مییابد و سبب سفتی و درد مفصل میشود. برای کاهش این مشکلات ممکن است تزریق هیالورونیک اسید ۳ تا ۵ نوبت و به فواصل هفتگی مورد استفاده قرار گیرد. این تزریقات معمولا تا حدود چند ماه در بهبود علایم موثرهستند.
به گفته رییس السادات اوزون درمانی روش نسبتا جدیدتری است که اگرچه در کوتاه مدت میتواند سبب کاهش درد و التهاب مفاصل و بافت نرم شود، اما اثری بر سیر کلی آرتروز و علایم دراز مدت بیماری ندارد. این متخصص طب فیزیکی افزود: بر اساس پژوهشی که در مرکز توسعه پژوهشهای بالینی بیمارستان شهید مدرس صورت گرفته است، اوزون درمانی و تزریق هیالورونیک اسید در مدت ۶ ماه بعد از درمان تفاوتی از نظر میزان سودمندی با یکدیگر نداشتند.
رییس السادات گفت: پژوهشهای متعدد دیگرما در مرکز تحقیقات طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نشان داد تزریق پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت) و PRGF (پلاسمای غنی از فاکتور رشد)، با بهره گیری از اثرات عوامل موجود در پلاکت خون بیمار میتواند سبب کاهش خشکی مفصل، بهبود درد و افزایش کیفیت زندگی مبتلایان به آرتروز زانو شود که این اثرات معمولا تا بیش از یک سال ادامه دارد. بر اساس این مطالعات پیگیری ۸ ماهه بیماران با استفاده از ام آر آی ثابت کرد پی ار پی میتواند تا حدی از کاهش حجم غضروف مفصلی در مبتلایان به آرتروز زانو بکاهد. بیماران مبتلا به آرتروز شدید زانو، بیماران با سن بیش از ۷۵ سال و افراد با چاقی شدید کاندید مناسبی جهت انجام تزریق پی آر پی نیستند.
عضو هیات علمی بیمارستان شهید مدرس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی افزود: بر اساس اعلام دبیر انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران جدیدترین پژوهش انجام شده بر روی تزریقات داخل مفصلی در بیمارستانهای شهید مدرس و شهدای تجریش نشانگر اثرات امیدوار کننده توکسین بوتولینوم (معروف به بوتاکس) در بهبود علائم مبتلایان به آرتروز زانو است.
وی گفت: بوتاکس بیشتر جهت موارد زیبایی و کاهش چین و چروک پوست، کاهش تعریق و کم کردن اسپاستیسیته در برخی از بیماریهای سیستم اعصاب به کار میرود. اخیرا استفاده از این سم در کاهش درد کمر، سردرد، میگرن و برخی از دردهای اسکلتی عضلانی از جمله آرنج تنیس بازان، التهاب پاشنه پا و شانه یخ زده و... رو به افزایش گذاشته است. مکانیسم اثر بوتاکس درمبتلایان به آرتروز با نحوه اثر آن در موارد زیبایی و اثر بر پیوستگاه عصبی عضلانی متفاوت است و عملکرد آن بیشتر از طریق اثرات ضد دردی و ضد التهابی است.
رئیس السادات افزود بر اساس این تحقیق انجام شده در گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تزریق ۲۵۰ واحد از سم بوتولونیوم رقیق شده (ساخت شرکت مصون دارو) سبب کاهش درد و سفتی مفصلی و بهبود عملکرد بیماران مبتلای به آرتروز شده است. اثرات درمانی پس از یک هفته شروع و تا بیش از ۶ ماه ادامه داشت. این درمان هیچگونه ضعف عضلانی یا عارضه خاصی بدنبال نداشت. با این وجود، اظهار نظر در مورد اثر بخشی طولانی مدت و استفاده روتین بالینی از این روش نیازمند انجام مطالعات بزرگتر و با کیفیت تر، تعیین دوز موثر توکسین و مقایسه هزینه و اثر بخشی این روش با سایر روشها است.
رئیس السادات با تاکید بر اینکه تا کنون هیچ روش قطعی خوراکی یا تزریقی برای علاج آرتروز شناخته نشده است افزود: تمام تزریقات داخل مفصلی جهت اثر گذاری بیشتر باید به همراه آموزش بیماران، اصلاح الگوی زندگی از جمله کاهش وزن، ورزش درمانی و به کارگیری مناسب روشهای طب فیزیکی و توانبخشی باشند.
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *