سخن حضرت علی (ع) درباره هشت نشانه دوستان خدا
دوستان خدا، بالاتر از چیزی که بدان امید بسته اند امیدی نمی شناسند و ترسناکتر از چیزی که از آن می ترسند، چیزی را مایه ترس نمی دانند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ، امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند:
دوستان خدا همان کسانی هستند که باطن دنیا را می‌نگرند در حالی که دیگر مردم به ظاهرش چشم دارند.
به آینده و فرجام دنیا مشغولند در حالی که سایر مردم به نقد و امروز آن سرگرمند.
آنچه را از دنیا که می‌ترسند آنان را نابود کند، نابود می‌کنند.
آنچه را از دنیا که می‌دانند بزودی آنان را ترک خواهد گفت، ترک می‌کنند.
آنچه را که دیگران از دنیا زیاد و با ارزش می‌شمارند اندک و حقیرش می‌بینند و رسیدن خود به آن‌ها را از دست دادن [سعادت و رستگاری خویش]می‌شمارند.
دشمن چیزی هستند که مردم [دنیا طلب]با آن در صلح و سازشند؛ و دوستدار چیزی هستند که مردم با آن دشمنی می‌ورزند!
کتاب [خدا]به وجود آنان شناخته و دانسته می‌شود و آنان به آن دانا و عارفند، کتاب به آنان استوار است و آنان به کتاب استوارند.
بالاتر از چیزی که بدان امید بسته اند امیدی نمی‌شناسند و ترسناکتر از چیزی که از آن می‌ترسند، چیزی را مایه ترس نمی‌دانند.
متن حدیث:
إنّ أولیاءَ اللّه ِ. هُمُ الذینَ نَظَروا إلی باطِنِ الدُّنیا إذا نَظَرَ النّاسُ إلی ظاهِرِها، و اشتَغَلوا بآجِلِها إذا اشتَغَلَ النّاسُ بعاجِلِها، فأماتُوا مِنها ما خَشَوا أن یُمیتَهُم، و تَرَکوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سَیَترُکُهُم، وَ رأوا استِکثارَ غَیرِهِم مِنها استِقلالاً، وَ دَرکَهُم لَها فَوتا، أعداءُ ما سالَمَ النّاسُ، و سِلمُ ما عادَی النّاسُ! بِهِم عُلِمَ الکِتابُ و بِهِ عَلِموا، و بِهِم قامَ الکِتابُ و بهِ قاموا، لا یَرَونَ مَرجُوّا فَوقَ ما یَرجُونَ، و لا مَخُوفا فَوقَ ما یَخافونَ.
" نهج البلاغه، حکمت ۴۳۲"
به گزارش گروه فضای مجازی ، امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند:دوستان خدا همان کسانی هستند که باطن دنیا را می‌نگرند در حالی که دیگر مردم به ظاهرش چشم دارند.
به آینده و فرجام دنیا مشغولند در حالی که سایر مردم به نقد و امروز آن سرگرمند.
آنچه را از دنیا که می‌ترسند آنان را نابود کند، نابود می‌کنند.
آنچه را از دنیا که می‌دانند بزودی آنان را ترک خواهد گفت، ترک می‌کنند.
آنچه را که دیگران از دنیا زیاد و با ارزش می‌شمارند اندک و حقیرش می‌بینند و رسیدن خود به آن‌ها را از دست دادن [سعادت و رستگاری خویش]می‌شمارند.
دشمن چیزی هستند که مردم [دنیا طلب]با آن در صلح و سازشند؛ و دوستدار چیزی هستند که مردم با آن دشمنی می‌ورزند!
کتاب [خدا]به وجود آنان شناخته و دانسته می‌شود و آنان به آن دانا و عارفند، کتاب به آنان استوار است و آنان به کتاب استوارند.
بالاتر از چیزی که بدان امید بسته اند امیدی نمی‌شناسند و ترسناکتر از چیزی که از آن می‌ترسند، چیزی را مایه ترس نمی‌دانند.
متن حدیث:
إنّ أولیاءَ اللّه ِ. هُمُ الذینَ نَظَروا إلی باطِنِ الدُّنیا إذا نَظَرَ النّاسُ إلی ظاهِرِها، و اشتَغَلوا بآجِلِها إذا اشتَغَلَ النّاسُ بعاجِلِها، فأماتُوا مِنها ما خَشَوا أن یُمیتَهُم، و تَرَکوا مِنها ما عَلِموا أنّهُ سَیَترُکُهُم، وَ رأوا استِکثارَ غَیرِهِم مِنها استِقلالاً، وَ دَرکَهُم لَها فَوتا، أعداءُ ما سالَمَ النّاسُ، و سِلمُ ما عادَی النّاسُ! بِهِم عُلِمَ الکِتابُ و بِهِ عَلِموا، و بِهِم قامَ الکِتابُ و بهِ قاموا، لا یَرَونَ مَرجُوّا فَوقَ ما یَرجُونَ، و لا مَخُوفا فَوقَ ما یَخافونَ.
" نهج البلاغه، حکمت ۴۳۲"
منبع:مشرق
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *