تغییر نگرش پولادگر و روزنههای امید/ تکواندو به ساحل آرامش میرسد؟
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، پایان مجمع انتخابات ریاست فدراسیون تکواندو یک اتفاق قابل پیشبینی و تکراری داشت؛ «محمد پولادگر» رییس فدراسیون شد و با ترک مجمع از سوی «مختار کلانتری» و «جمشید سهرابی» تمام آرزوهای برخی افراد بیرون گود مانده بر باد رفت. در روزهایی که تب و تاب کنار گذاشتن رییس باتجربه تکواندو بسیار داغ بود، سرانجام زور پولادگر به دیگران چربید تا عکس او حداقل برای چهار سال دیگر در اتاق ریاست فدراسیون تکواندو دست نخورده باقی بماند.
اما پایان این مجمع و اتفاقات چند روز اخیر روزنه امیدی در دل دوستداران این رشته به راه انداخته است و گویا از این پس قرار است درِ فدراسیون به روی منتقدین باز باشد و بر خلاف سالهای گذشته تنها چند نام خاص در تکواندوی ایران تصمیم گیرنده نباشند.
قصه از آشتی کنان کریمی با رییس فدراسیون شروع شد و صحبتهای امیدبخش بهزاد خداداد و دعوت پولادگر از ساعی برای برگزاری نشست نیز مرهمی بر زخمهای منتقدین همیشگی تکواندو بود.
در اینکه پولادگر با برخی تصمیمات خود در چند سال اخیر جا را برای انتقاد باز گذاشته تردیدی نیست، اما دور از انصاف است اگر چشمان خود را روی موفقیت بیشمار تکواندوی ایران در زمان ریاست محمد پولادگر ببندیم. رشتهای که به غیر از المپیک ریو در سایر رقابتهای بزرگ بین المللی همیشه دست ورزش ایران را گرفته است، بیش از هر زمان دیگری به اتحاد و همدلی نیاز دارد و شواهد نشان میدهد که رسیدن به این آرزو تا حد زیادی ممکن شده است.
چه کسی منکر این است که کنار گذاشتن برخی اختلافات جزئی و اتحاد میتواند نوید روزهای طلایی را به تکواندو دهد؟ چرا برخی بزرگان تکواندو به جای اینکه کنار هم باشند از هم فاصله میگیرند؟ بی گمان مسندنشینان فدراسیون و برخی پیشکسوتان منتقد بهتر از هر شخص دیگری به این موضوع آگاه هستند، اما دانستن کافی نیست بلکه باید به دانستهها عمل کرد.
پولادگر به خوبی میداند، شرایط بهتر خواهد شد اگر به جای احساسات از منطق استفاده کند و برخی نقدهای سازنده را بپذیرد تا دیگر شاهد اتفات تلخ المپیک ریو در تکواندوی ایران نباشیم. تکواندوی ایران روزهای سختی را پشت سر گذاشته و مصاحبههای سریالی علیه هم دیگر کمکی به این رشته نمیکند، تنها نسخه شفابخش تکواندو جایگزین کردن منطق بجای احساسات است تا در آیندهای نزدیک باز هم شاهد درخشش این رشته پرطرفدار در میادین بزرگ باشیم.