گوهر تپه بهشهر در کیلومتر ۴۰ جاده ساری – بهشهر قرار گرفته است. گوهر تپه یکی از محوطه های بزرگ پیش از تاریخ شمال ایران در مازندران است. انسانهایی که در غارهای باستانی مازندران چون غار کومیشان، غار هوتو و غار کمربند زندگی میکردند پس از خروج از غار به مرور باعث پیدایش گوهرتپه شدند. این تپه انسان ساز است؛ یعنی با گذشت زمان مردم ساکن با از بین رفتن مکان های قبلی به مکان های بالاتر آمده اند. در عصر نوسنگی شکل زندگی روستانشینی داشته و در دوره برنز و مفرغ مورد توجه قرار گرفته و حالت شهر نشینی پیدا کرده است. احتمالا تا دوره برنز میانی فضای مسکونی و محل دفن در یک مکان بود. اما در دوره برنز متاخر (۴۰۰۰ سال قبل) هم از وسعت شهر کاسته شد و هم قبرستان را به خارج از فضای مسکونی انتقال دادند. اقوام این منطقه پس از فروپاشی شهر و کوچ به مناطق کوهستانی اجساد نیاکان خود را برای تدفین در زادگاه شان به گوهر تپه حمل کرده و همراه با مراسم آیینی در این منطقه به خاک میسپردند. آثار و گورهای به دست آمده در گوهرتپه در ارتفاع بسیار کمی از سطح زمینهای زراعی قرار داشته و با شخم زدن اهالی جهت کشاورزی به گوهر و گنجینههای تپه دست پیدا میکردند به همین دلیل آن را گوهر تپه نامیدند.از جمله آثار شاخص یافت شده طی کاوشهای علمی باستانشناسی در گوهرتپه میتوان به جنگافزارهای مفرغی و آهنی شامل سرنیزه، خنجر و هم چنین اشیاء تزیینی و مهرههای سنگی، پیکرکهای حیوانی و انسانی اشاره کرد. در این محل یک موزه ایجاد شده و بازدیدکنندگان می توانند آنچه را که باستان شناسان از دل خاک بیرون آوردهاند را مشاهده کنند. نحوه تدفین و اجناسی که در گذشته کنار مردگان قرار داده می شد در این موزه دیده می شود