ورزش صحیح از منظر طب ایرانی چه ویژگی‌هایی دارد

به گزارش گروه فضای مجازی ،رعایت تناسب شدت و مدت ورزش با فصول مختلف سال مهم است مثلاٌ ورزش در فصل بهار باید قوی و دارای زمان کوتاه و در زمستان، طولانی‌تر و سبک‌تر باشد.

پیش از ورزش باید مدفوع و ادرار دفع شود، زیرا ورزش کردن با روده یا مثانه پر از فضولات می‌تواند باعث شود که این مواد دفعی بازجذب بدن شده و باعث بیماری‌های گوناگون می‌شود.

داشتن خواب و استراحت کافی قبل از ورزش نیز از ضروریات است؛ کسانی که بلافاصله بعد از کار روزانه و در حالی که اشتغالات فکری و جسمی زیادی دارند به باشگاه می‌روند از فوائد ورزش بهره کمتری خواهند داشت.

شروع ورزش باید با حرکات آهسته باشد (بدن کمی گرم شود) و بتدریج حرکات سخت‌تر شوند و به حدی برسد که قوّت فرد ورزشکار می‌تواند تحمّل کند و سپس دوباره به تدریج آهسته‌تر شود تا فرد از ورزش باز ایستد.

در یک ورزش سالم عمومی، وقتی که عرق فرد در آمد و نفس، عمیق و سریع شد، باید کم‌کم شدت ورزش را کم و حرکاتمان را آهسته کرد، سپس بنشینیم تا عرق خشک شود و ورزش را تمام کرد.

در طب سنتی توصیه شده پیش از شروع ورزش، دست، پا و پشت فرد ورزشکار را با دست یا با پارچه زبر بمالند و با روغن بادام یا روغن کنجد تازه، عصب‌ها و عضلات را چرب کنند و به آهستگی ماساژ دهند، این کار حرارت غریزی را اندکی برمی‌انگیزد و منافذ را گشاد می‌کند و فضولات را به سوی پوست می‌کشد تا با ورزش تحلیل یابد البته فردی که عضله‌های او نرم باشد و غذای غلیظ نخورده باشد به چنین مالشی نیاز ندارد.

غذای ورزشکار باید در تابستان لطیف، زودهضم و در زمستان غلیظ و مقوی باشد، در صورتی که مزاج فرد ضعیف است، ورزش سنگین نباید انجام دهد.

افرادی که بعد از سال‌ها تصمیم به ورزش کردن می‌گیرند، باید تدابیر مربوطه را بیش از دیگران رعایت کنند؛ اگر خسته، بیمار یا تب‌دار هستند، ورزش نکنند، اگر تنش یا استرس دارند، از انجام ورزش‌های سنگین یا رقابتی بپرهیزند.

 

 

 

 

منبع:تسنیم