آنچه "هند" از کالاهای ایران می پسندد

به گزارش سرویس بین الملل تجارت با هند برای ایران همواره از اهمیت بالایی برخوردار بوده است چرا که هند یک شریک تجاری بسیار مهم برای ایران است. بخصوص در عصر حاضر که این کشور پهناور به خاطر جمعیت زیاد و رشد اقتصادی بسیار چشمگیر به دومین قدرت اقتصادی منطقه پس از چین تبدیل شده و در جهان نیز حرفهای زیادی برای گفتن دارد.

واردکنندگان ایرانی می دانند که می توانند از هند محصولات کشاورزی مانند برنج ، گندم ، دانه‌های روغنی ، پنبه ، کنف، چای ، سیب زمینی ، محصولات لبنی و همچنین منسوجات ، محصولات شیمیایی ، فرآورده های غذایی، فولاد ، سیمان ، مواد معدنی و ماشین آلات و سخت افزار به کشور خود بیاورند. در عین حال صادرکنندگان ایرانی هم سرگرم فروش نفت خام و مشتقات نفتی، طلا و جواهرآلات ، ذغال سنگ، گازهای نفتی، قراضه های فلزی و سنگهای معدنی، مواد شیمیایی ارگانیک و غیرارگانیک، انواع فلزات غیرآهنی، انواع خشکبار، قیر معدنی، قیرنفتی، تولیدات کائوچویی، چرم، انواع سنگ معدنی غیرفلزی سالامبور، حبوبات، پشـم، قطعات حمل و نقل، انواع آهن و فولاد، ماشین آلات صنعتی و انواع روغن موتورو بسیاری اقلام دیگر به کشور هفتادوملت هستند.

روابط اقتصادی و تجاری ایران و هند به طور سنتی با واردات نفت خام ایران گره خورده و این کشور سومین بازار نفت ایران محسوب می شود.

بیشترین کالاهای صادراتی ایران به هند شامل فولاد ، آمونیاک و میعانات نفتی است هر چند پتانسیل افزایش صادرات به این کشور وجود دارد. هند پس از برجام تمایل زیادی به توسعه بندر استراتژیک چابهار نشان داده که با توجه به اینکه محصولات ایران و هند مثل هم نیستند، توسعه مراودات بازرگانی دو جانبه از طریق این بندر می‌تواند در افزایش صادرات‌ ایران به هند موثر باشد.

هند بی شک علاقه و نیاز شدیدی به نفت و گاز ایران دارد اما این همه ماجرا نیست. اقتصاد هند نیاز زیادی به سیمان و دیگر محصولات پتروشیمی ایران دارد و در زمینه کودهای کشاورزی نیز این کشور به خاطر فعالیت های گسترده کشاورزی که در زمین های مستعد پهناور خود انجام می دهد از کشورهای پر مصرف است و بنابراین به تولیدات ایران در این زمینه نیاز دارد. همچنین محصولات پلاستیکی و نیز به دلیل استفاده زیاد از شمع در هندوستان ، پارافین از ایران به هند صادر می شود.

استانهای ایران هم هر کدام فعالیت های صادراتی خود به هند را به طور جداگانه دنبال می کنند به طوریکه در هر حال حاضر استان کرمان بیشترین صادرات پارافین به هند را دارد. البته این در حالیست که خراسان شمالی 20 درصد از اقلام صادراتی خود را به هند می فرستد و ظاهرا محصولات غذایی آن مانند زعفران علاقه مندان زیادی در سرتاسر هند دارد.

البته بازرگانان ایرانی به این نکته مهم نیز توجه دارند که بیش از 23 میلیون نفر از مردم هند جزو ثروتمندان جهان هستند و می توانند کالاهایی مانند فرش دستباف، جواهرآلات و کالاهای قیمتی ایرانی را که به کشورشان صادر می شود خریداری کنند.

در سالهای گذشته همواره تنوع محصولات صادراتی به هند به عنوان چهارمین شریک تجاری بزرگ ایران با 260 قلم کالا نسبت به واردات از این کشور بسیار کمتر بوده است اما ارزش صادرات ایران بسیار بیشتر از واردات از این کشور است. نکته قابل توجه در صادرات محصولات ایرانی این است که 10 قلم عمده صادراتی به هند معمولا 69 درصد کل صادرات به این کشور را تشکیل می‌دهد.

با توجه به نیازهای وارداتی هند از سایر کشورها و در صورت رفع بعضی از موانع تعرفه ای و غیرتعرفه ای با کشور هند که ناشی از عدم عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی و بعضاً تحریم ها است، تجار ایرانی قادر خواهند بود
سایر محصولات تولید شده در ایران را که در اقلام بالا ذکر نشده اند، به کشور هندوستان صادر نمایند.

بر اساس توصیه های سازمان توسعه تجارت به بازرگانان ایرانی، بازار هند می تواند پذیرای بسیاری دیگر از فرآورده های ایرانی شامل انواع محصولات نساجی مثل پتو، پرده و تشک؛ لوازم آرایشی و بهداشتی مثل انواع شامپو، کرم دست و صورت، مایع دستشویی و ظرفشویی و ضدعفوی کننده ها؛ انواع میوه های خشک بسته بندی شده؛ انواع کفشهای ورزشی، انواع حبوبات مثل نخود، عدس و لوبیا، انواع محصولات ساخته شده از مس و آلومینیوم، انواع فرش ماشینی و موکت و زیرانداز، انواع دی وی دی های خام برای تکثیر شمار بالای فیلم سینمایی های تولید شده در آن کشوردر تیراژ بالا؛ انواع شیلنگ کشاورزی و همچنین ظروف چینی و پرسلین باشد.