وی افزود: آدم ربایی و قتل در این پرونده در پاکدشت به وقوع پیوسته است؛ اما پرونده به دلایل قانونی برای رسیدگی به دادسرای جرائم جنایی تهران ارجاع شد.
نماینده دادستان تهران اضافه کرد: متهم ردیف اول"محمد.و" اتهاماتی چون شرب خمر و حمل مواد مخدر و درگیری با ماموران پلیس را در پرونده خود دارد. وی در اظهارات خود اعلام کرده که روز حادثه به دنبال تهیه مواد مخدر با یک موتور برخورد میکند که قفل بوده و نتوانسته آن را سرقت نماید.
شهریاری بیان داشت: متهم در ادامه اعترافاتش اعلام کرده که در ادامه با خودروی پراید روشن مواجه میشود و به دوستانش گفته که ماشین پراید روشن است بیایید سوار شویم و پیاده نرویم و اینگونه ماشین را سرقت کرده در حالی که یک کودک خردسال در ماشین گریه می کرده است.
وی ادامه داد: پس از بررسیها، خودرو مسروقه و جسد کودک 8 ماهه در داخل آن کشف و به پزشکی قانونی منتقل شد که علت فوت گرمازدگی و عوارض ناشی از آن اعلام گردید.
نماینده دادستان گفت: برابر قانون و مطابق درخواست اولیای دم تقاضای قصاص در ملاء عام شد.
شهریاری افزود: متهم ردیف اول با توجه به ناتوان بودن کودک، شدت گرما، قرار دادن کودک در ماشین بدون عبور جریان هوا، سرقت مقرون به آزار و تحصیل مال نامشروع که تمامی این اعمال بنا بر اظهارات خودش در نهایت آگاهی انجام شده، متهم به قتل عمدی است.
وی گفت: اتهامات متهم ردیف دوم سرقت مقرون به آزار، تحصیل مال نامشروع، معاونت در سرقت و خودداری از کمک به طفل شیرخواره است.
نماینده دادستان تاکید کرد: با توجه به ادله پرونده و تقاضای اولیای دم برای قصاص، برابر قانون از دادگاه تقاضای قصاص در ملاء عام و اشد مجازات برای متهمان دارم.
پدر بنیتای هشت ماهه در ادامه رسیدگی در جایگاه حاضر شد.
پدر بنیتا ادامه داد: همسایهها به دنبال ماشین رفتند و گوشی همسرم داخل ماشین بود که پس از ردیابی های لازم هفت دقیقه بعد از حادثه خاموش شد. او در فرصت مناسب به سرقت گوشی، وسایل داخل خوردو و تعویض لباس اقدام کرده است.
شاکی در جلسه دادگاه خطاب به متهم گفت: بچه من قدرت دفاعی نداشت، چه شکلی رهایش کردی؟
در ادامه وکیل اولیای دم در جایگاه حاضر شد. وی ضمن تقدیر از ریاست دادگاه و نماینده دادستان درعلنی برگزار کردن جلسه و هشدار برای سایرین اظهار کرد: با عنایت به اینکه صاحب اتومبیل مانع سرقت میشود، محمد و مهدی به سرکردگی احمد به سرقت مقرون به آزار پدر بنیتا اقدام کرده و رفتاری انجام میدهند که قابل بررسی است.
وی ادامه داد: محمد در همان ابتدا متوجه حضور کودک شده و طفل را رها میکند. این رها شدن تا زمان تلف شدن کودک در تاریخ ۳ مردادماه اتفاق می افتد و نرساندن غذا و نوشیدنی و اتفاقات دیگر موجب فوت این کودک شده است و این در حالی است که در ساک بنیتا وسایل حیات همچون آب و شیر خشک موجود بوده است و می توانسته مایه حیات او شود.
پدر بنیتا در ادامه برای توضیح پارهای از مسائل حادثه در جایگاه حاضر شد و گفت: من در لحظه اول محمد را دیدم ولی مهدی را ندیدم. فقط به دنبال ماشین میدویدم و فریاد میزدم که فرزندم داخل ماشین است و او متوجه فرزندم شد . فضای آن خیابان برای دنده عقب مناسب نیست و او ماهرانه برای پرتاب کردن من دنده عقب گرفت.
وی ادامه داد: ساعت ۱ بعد از ظهر سه شنبه بود که با من تماس گرفتند و به پسرخاله همسرم که با من بود مشخصات فرزندم را اعلام کردند. همان لحظه با پلیس اگاهی تماس گرفتم و گفتم که فردی تماس گرفته و اعلام کرده که جلوی فرماندهی پاکدشت بیایید که قبل از رسیدن ماموران پلیس در انجا حاضر بودند.
شاکی بیان کرد: در داخل خودرو پول نقد، هدیه کارت، ساک ورزشی، ابزار، ضبط ماشین و عینک دودی بوده که فقط گوشی همسرم به من داده شد و چند روز بعد در داخل وسایل بنیتا یکی از سیم کارتهای گوشی پیدا شد.
وی گفت:پدرم بنیتا را شناسایی کرد چون نمیخواستم چهره خندان فرزندم از یادم برود.
در ادامه مادر بنیتا در حالی که اشک میریخت درخواست قصاص برای متهمان پرونده در ملاء عام را تقاضا کرد و افزود: بابت همه چیز شکایت دارم، این حرمله ها باید به صورت علنی مقابل چشمان پدر و مادرهایشان اعدام شوند.
مادر بنیتا در پاسخ به سوال رییس دادگاه مبنی بر اینکه آیا حاضرید گذشت کنید؟ گفت اصلا گذشت نخواهم کرد.
«محمد.و» متهم ردیف اول در جایگاه حاضر شد و گفت: ۲۷سال سن دارم و موتور ساز،اهل تهران و ساکن پاکدشت هستم . بار اول و دوم و سوم در سال ۹۱ به اتهام فروش مواد مخدر دستگیر و به حبس و زندان محکوم شدم. بار سوم به علت فروش مشروبات و درگیری دستگیر شده و شلاق هم خوردم. در مرحله بعدی به دلیل سرقت داخل خودرو دستگیر شدم و از سال ۸۵ به مواد مخدر اعتیاد پیدا کردم.
رئیس دادگاه خطاب به متهم گفت: با توجه به شکایت اولیای دم و نظریه پزشکی قانونی و علت فوت و بازسازی صحنه جرم با حضور شما و پلیس آگاهی و کشف اموال مسروقه و اظهارات همدستان و صدور کیفرخواست شما به تسبیب در قتل عمد، مباشرت در سرقت مقرون به آزار، ایراد صدمه عمدی بدنی به پدر طفل در حین سرقت خودرو و مباشرت در ادم ربایی هستید .
متهم در ادامه با بیان اینکه قتل را قبول ندارم، تصریح کرد: اقای قاضی احمد و مهدی ساعت ۲ شب پیش من آمدند تا مواد بخرند. صبح در پارک پامچال صبحانه خوردیم و گفتم که باید صبر کنید دوستم بیاید که به شما مواد بدهم. در این فاصله به سمت مشیریه رفتم. احمد به سمت آرایشگاه رفت و من به همراه محمد به سمت خانه عمهام رفتیم. مهدی به من گفت که قفل موتور باز است و سرقت کنیم که قفل جک داشت و نتوانستیم سرقت کنیم و دیگر به سمت خانه عمه ام نرفتیم.
وی ادامه داد: مهدی به من گفت محمد خودروی پراید روشن است سوار شو و برو. پدر بنیتا خودش را روی ماشین انداخت که ترسیدم و دنده عقب گرفتم که از روی خودرو افتاد. در این حین آیینه ماشین با جسمی برخورد کرد و شکست که حالا متوجه شدم مادر بنیتا بوده است.
متهم مدعی شد: من تا زمانی که مهدی زنگ نزده بود متوجه کودک نشدم. گفتم خودرو را داخل کیانشهر رها کنم؛ اما مهدی گفت نه ماشین را به پاکدشت بیاور. هرچی گاز ماشین گرفتم انها را ندیدم و چهاراه قیامدشت مهدی را پیدا کردم. داخل خودرو نشست و چند تکه از وسایل را از داشبورد سرقت کرد . ۵۰ متر دور شدیم مهدی گفت بچه را تحویل اژانس بده که گفتم اژانس بچه را نمیبرد.
وی افزود: مهدی به من گفت بچه را به کسی بده تا به خانوادهاش تحویل دهد. بعد من به سمت ابزار فروشی رفتم، ماشین را پارک کردم و رفتم مواد خریدم. ۲۷ هزار تومن پول خرد، یک تراول ۵۰ هزار تومانی و هدیه کارت بود که هدیه کارت را به احسان رفیقم دادم. کولر ماشین را هم روشن گداشتم و شیشه خودرو به خاطر شکستگی کمی پایین بود. تیشرت سفید آستین کوتاه را از داخل خودرو برداشتم و آن را عوض کردم. ماموران در داخل پاکدشت مرا تعقیب میکردند .
رییس دادگاه خطاب به متهم گفت: اظهارات شما با اظهارات مندرج در کیفرخواست و گزارش های پلیس آگاهی متناقض است .
متهم ادامه داد: در مرحله اول درب خانه شاکی بودم. بعد در قیامدشت مهدی را دیدم که به او گفتم اگر نیایی ماشین را رها میکنم و کاری ندارم. من در پاکدشت زندگی نمیکردم و در مشیریه پیش عمه ام زندگی میکردم . در این فاصله درباره بچه صحبتی نکردم و فقط مهدی گفت بچه را تحویل اژانس بده که من از ترس ماموران به سمت خانه مهدی نرفتم .
در این لحطه پدر بزرگ بنیتا با صدای بلند خطاب به متهم گفت: شیشه های ماشین همه بالا بوده است و حاشیه نرو.
قاضی گفت: چرا بچه را در آن محل رها کردی ؟ متهم گفت: انجا تره بار بود و تردد زیاد صورت میگرفت. من زمانی که با بچه بودم هیچ اقدامی نکردم و فقط ماشین را در حالیکه کودک خواب بود رها کردم .
قاضی خطاب به متهم گفت: اعلام کردهای که بچه به من نگاه میکرد .
وی در پاسخ گفت: از ترسم و دلهره ای که داشتم کودک را در محله مسکونی رها کردم. اگر میدانستم که این اتفاق میافتد کودک را صدسال هم رها نمیکردم . کولر را روشن گذاشتم و نمیدانستم وقتی ماشین خاموش است کولر کار نمیکند. در سایه درخت پارک کردم و میدانستم که محل پر رفت و امد است.