چرا پس از دعا دست به صورت می‌کشیم؟
امام صادق (ع) در حدیثی می‌فرماید که پس از دعا دست به سر و صورت خود بکشید.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش گروه فضای مجازی ، «دعا» از جمله رفتار‌های زیبایی است که اهل‌بیت (ع) آن را به ما آموختند و حتی می‌توان از آن با تعبیر سلاح مومن نام برد که در بسیاری اوقات با دعا کردن ـ. با توجه و اخلاص ـ. به سرعت بسیاری از ناجوری‌ها و معضلات پس زده می‌شود و گشایش‌هایی نیز ایجاد می‌شود. سوالی که ممکن است برای برخی در هنگام دعا ایجاد شود این است که چرا پس از دعا، دست به صورت کشیده می‌شود؟
امام صادق (ع) در این باره می‌فرماید:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «مَا أَبْرَزَ عَبْدٌ یَدَهُ إِلَى اللَّهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ إِلَّا اسْتَحْیَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَرُدَّهَا صِفْراً حَتَّى یَجْعَلَ فِیهَا مِنْ فَضْلِ رَحْمَتِهِ مَا یَشَاءُ فَإِذَا دَعَا أَحَدُکُمْ فَلَا یَرُدَّ یَدَهُ حَتَّى یَمْسَحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ رَأْسِهِ».
هیچ بنده‌ای دست خود را به سوی خداوند عزیز جبار دراز نمی‌کند مگر اینکه خداوند عزوجل حیا می‌کند آن را خالی بازگرداند و از رحمت خود هرآنچه بخواهد در آن قرار می‌دهد؛ پس هرگاه دعا می‌کنید پس از دعا دست به سر و صورت خود بکشید.
(کافی، ج. ۲، ص. ۴۷۱)
* آیت‌الله جوادی آملی نیز در بیانی در این باره می‌فرماید: وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (علیهمالسلام) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد؛ برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است. دستی که به سوی خدا دراز شود، یقیناً خالی برنمیگردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است، لذا خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد. گاهی امام سجاد (سلام‌الله علیه) چیزی که به سائل مرحمت میفرمود:، دست مبارک را می‌بویید و میگفت: این دست به دست الهی رسیده؛ چون خدا فرمود: (هو یقبل التوبه عن عباده و یأخذ الصدقات)
به گزارش گروه فضای مجازی ، «دعا» از جمله رفتار‌های زیبایی است که اهل‌بیت (ع) آن را به ما آموختند و حتی می‌توان از آن با تعبیر سلاح مومن نام برد که در بسیاری اوقات با دعا کردن ـ. با توجه و اخلاص ـ. به سرعت بسیاری از ناجوری‌ها و معضلات پس زده می‌شود و گشایش‌هایی نیز ایجاد می‌شود. سوالی که ممکن است برای برخی در هنگام دعا ایجاد شود این است که چرا پس از دعا، دست به صورت کشیده می‌شود؟امام صادق (ع) در این باره می‌فرماید:
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: «مَا أَبْرَزَ عَبْدٌ یَدَهُ إِلَى اللَّهِ الْعَزِیزِ الْجَبَّارِ إِلَّا اسْتَحْیَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ یَرُدَّهَا صِفْراً حَتَّى یَجْعَلَ فِیهَا مِنْ فَضْلِ رَحْمَتِهِ مَا یَشَاءُ فَإِذَا دَعَا أَحَدُکُمْ فَلَا یَرُدَّ یَدَهُ حَتَّى یَمْسَحَ عَلَى وَجْهِهِ وَ رَأْسِهِ».
هیچ بنده‌ای دست خود را به سوی خداوند عزیز جبار دراز نمی‌کند مگر اینکه خداوند عزوجل حیا می‌کند آن را خالی بازگرداند و از رحمت خود هرآنچه بخواهد در آن قرار می‌دهد؛ پس هرگاه دعا می‌کنید پس از دعا دست به سر و صورت خود بکشید.
(کافی، ج. ۲، ص. ۴۷۱)
* آیت‌الله جوادی آملی نیز در بیانی در این باره می‌فرماید: وقتی انسان دست به دعا برداشت، طبق روایات و سنت معصومین (علیهمالسلام) مستحب است آن را بر سر و صورت خود بکشد؛ برای اینکه لطف خدا به این دست پاسخ داده است. دستی که به سوی خدا دراز شود، یقیناً خالی برنمیگردد و دستی که عطای الهی را دریافت کرد، گرامی است، لذا خوب است آن را به صورت یا به سر بکشد. گاهی امام سجاد (سلام‌الله علیه) چیزی که به سائل مرحمت میفرمود:، دست مبارک را می‌بویید و میگفت: این دست به دست الهی رسیده؛ چون خدا فرمود: (هو یقبل التوبه عن عباده و یأخذ الصدقات)
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
منبع: تسنیم
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *