روستای زیبای لاجیم/ شهر بوکان/ شهر سبلان/ دریاچه ترشاب/ دریاچه و جنگل چورت
به گزارش گروه فضای مجازی ، روستای زیبای لاجیم، شهر بوکان، شهر سبلان، دریاچه ترشاب، دریاچه و جنگل چورت را بسته گردشگری امروز دنبال کنید.
روستای زیبای لاجیم
روستای لاجیم در فصل تابستان جمعیتش به حدود ۸۰۰ نفر می‌رسد، اما در طول سال خصوصا فصل سرما و بازگشایی مدارس این جمعیت کاهش می‌یابد.
روستای تاریخی و بسیار دیدنی لاجیم در سوارکوه استان مازندران واقع شده است. ارتفاع روستای لاجیم از سطح دریاهای آزاد در نقطه برج لاجیم حدود ۷۶۵ متر می‌باشد. جاده زیر آب تا ابتدای روستا که ۲۵ کیلومتر فاصله دارد اکنون به صورت کامل آسفالت شده است. در ادامه این مطلب را به نقل از نظاره بخوانید.
روستای لاجیم در فصل تابستان جمعیتش به حدود ۸۰۰ نفر می‌رسد، اما در طول سال خصوصا فصل سرما و بازگشایی مدارس این جمعیت کاهش می‌یابد. موقعیت جغرافیایی روستای لاجیم و قرار گرفتن آن در میان سه منطقه کسلیان، دودانگه، چهاردانگه به این روستا اهمیت ویژه‌ای بخشیده که در صورت توجه بیشتر قادر است نقش اقتصادی ویژه‌ای در منطقه ایفا نماید. شغل اصلی اهالی این روستا کشاورزی و دامپروری می‌باشد. برج باستانی لاجیم با ۱۵۰۰ سال قدمت نگین درخشان این روستا محسوب می‌شود. این برج تاریخی که در گذشته‌های دور در قلب جنگل انبوه و دور از هنگامه‌ی شهر ساخته شده قرار گاه مهم و پناهگاه یکی از حکام بوده که در آنجا اقامت داشته است. بعد‌ها کیا ابوالخوارص ابن شهریار از خاندان باوندیان در این برج مدفون شد و اکنون برج لاجیم پس از گذشت هزار و اندی هنوز سرپا و استوار نظاره گر طبیعت زیبای سوادکوه است.
برج لاجیم از شاخص‌ترین و مهم‌ترین آثار باستانی استان مازندران است. مسیر زیبا و آسفالته آن از وسط شهر زیر آب به طرف شرق کشیده شده و بعد از طی یک مسافت ۲۷ کیلومتری در روستای لاجیم به سر گردنه مرتفعی می‌رسد که از طبیعت و ارتفاعات جنگلی خارج و به چمنزار و بوته زارهای زیبا بدل می‌شود، که در میان آن به یک محدوده عاری از پوشش گیاهی مانند شبه جزیره که از سه طرف به پرتگاههای عمیق مشرف است به چشم می‌خورد. در حاشیه پرتگاه‌ها در قدیم خندقی با دیوارهای عظیم وجود داشته که احتمالا قلعه‌ای وسیع و پر اهمیت را در بر می‌گرفت که برج عظیم لاجیم را در میان آن بنا کرده بودند. راه دیگر دسترسی از طریق جنگل و از میانه راه ساری به کیاسر به روستای لاجیم منتهی می‌گردد.
این اثر باستانی در شمار آثار زمان تسلط آل زیار بر طبرستان در فاصله سالهای ۳۱۶ تا ۴۴۳ ه. ق. است در نمای اهمیت برج لاجیم بیشتر به دلیل دارا بودن کتیبه پهلوی در کنار کتیبه کوفی است. این امر نشان میدهد که در قرن ۵ ه. ق. حکمرانان شمال ایران علاوه بر توجه به هنر دوران قبل از اسلام به خط و زبان آن دورانی نیز توجه داشته اند. بیرونی از بدنه مدور و گنبد مخروطی ساده و ظریف پوشیده که در داخل به حالت مدور تغییر شکل میدهد. مصالح آن آجر و ملاط ساروج است. ورودی در شرق بنا تعبیه گردیده و پایه گنبد به وسیله یک ردیف طاق نما تزئین گردیده است. در کمربند زیر گنبد دو کتیبه به خط کوفی و پهلوی ساسانی بر روی هم قرار گرفته که به دور بنا پیچیده است.
کتیبه‌ها به شکل زیبایی با آجرهای تراش خورده در زمینه‌ای از گچ نصب شده که نام کیا اسماعیل ابوالفوارس شهریار بن عباس آل باوند صاحب بنا و تاریخ ۴۱۳ ه. ق. را نشان میدهد. در کتیبه کوفی نام و القاب صاحب مرقد خوانده می‌شود، ولی نام سازنده آن مشخص نیست و تن‌ها با حدس و گمان و با توجه به قرینه اجزایی از کلمات باقی مانده می‌توان بدان دست یافت. محیط دایره بنا در قاعده ۲۶۸۰ سانتی متر، قطر فضای داخلی ۵۴۷ سانتی متر و پهنای ورودی آن ۱۱۲ سانتی متر می‌باشد.
متن کتیبه
"بسم الله الرحمن الرحیم. هذا قبر القیم الکیا الجلیل ابوالفوراس شهریار بن العباس بن شهریار مولی امیرالمؤمنین رحمه الله امر بینائه فی سنه ثلاث محشر و اربعمانه، عمل الحسن بن علی."
بنای برج لاجیم متعلق به حد فاصل میان سقوط نخستین سلسله باوندی و ظهور دومین سلسله این خاندان است. در این دوره هفتاد ساله، تمامی نواحی مازندران زیر تسلط آل زیار بود. ولی آن‌ها بر کوهستان‌ها تسلط نداشتند و بازندگان باوندیان منتظر فرصت بودند که املاک خود را باز پس گیرند.
بر پایه روایات تاریخی منقول از ابن اسفندیار، در زمان حکومت آلب ارسلان در سالهای ۴۵۵ تا ۴۶۶ هجری قمری سپهبد قارن بن سرخاب تا اندازه‌ای توانست که بر مازندران تسلط یابد و قدرت خاندان وشمگیر را به زوال بکشاند. محل اقامت حکام باوندی در کوهستان‌های جنوب مقر قدیمی آن‌ها یعنی شهر ساری بود. ولی مشخص نیست که ابوالفوراس شهریار در میان بزرگان باوندی دارای چه مقامی بوده است و با شهریار بن دارا که به دست وشمگیر کشته شد و نیز سرخاب بن شهریار و قارن بن سرخاب و حسام الدوله ابن قارن سر سلسله شعبه دوم باوندیه چه نسبتی داشته است.
متاسفانه برج لاجیم به اشتباه به مقبره امامزاده عبدالله نیز مشهور است و عوام به زیارت آن به گمان امامزاده و مذهبی بودن می‌آیند.
تاریخچه مرمت برج لاجیم
انجمن آثار ملی ایران در سال ۱۳۳۷ خورشیدی، مبلغی برای تعمیر بنای برج در نظر گرفت و معمار اداره کل باستان شناسی، چندین بار برای بازدید به محل رفت که به دلیل خرابی راه و نامساعدی هوا و جنگل رسیدن به آن محل ممکن نشد. سرانجام با همکاری سرپرستان کارخانه ” تراورس سازی شیرگاه "موفق به بازدید از آن شد و، چون نیاز به آجر و مصالح دیگر برای تعمیر بنا بود تمام مواد از تهران فرستاده شد و کار تعمیر برج در سال ۱۳۳۸ خورشیدی، روی داربست‌های چوبی انجام شد.
پس از آن تا پیش از سال ۱۳۸۲، چند بار این برج مرمت شد که به طور خلاصه اقدامات زیر روی آن انجام شده است:
۱. بازسازی گنبد و مرمت بخشی از قطاربندی‌های پای گنبد
۲. احداث ناکش در پای بنا
اقدامات مرمتی پس از سال ۸۲ تا کنون که توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان مازندران انجام شده است:
۱. نصب داربست فلزی
۲. پاک سازی و بهبود فضای اطراف بنا
۳. مرمت آجرهای فرسوده تا ارتفاع ۴۰ / ۱ در بدنه بنا
۴. برداشت بندکشی‌های سیمانی و بندکشی مجدد با ملات همگون
۵. از بین بردن گلسنگ ها، درختچه‌ها و علف‌ها از بدنه بنا و گنبد
آشنایی با بوکان
گروهی از محلی‌ها براین باورند که «بوک» به معنی عروس و «آن» نیز علامت جمع است و این دو در کنار هم به معنای عروسان یا عروس‌ها است.
بوکان، یکی از شهرهای تاریخی و زیبای استان آذربایجان غربی است که در جنوب این استان قرار گرفته و به دلیل آب و هوای مطلوب در فصول گرم سال، جاذبه‌های گردشگری طبیعی و تاریخی و نیز میهمان‌نوازی مردم محلی، میزبان جمع زیادی از گردشگران و مسافران سراسر کشور، بویژه در روزهای دلنشین و مطبوع بهاری است. روایات متعددی در مورد وجه تسمیه این شهر به بوکان، وجود دارد. برخی معتقدند که در زبان فارسی، «بو» به معنای سرزمین و «کان» به معنای معدن است. به همین دلیل بوکان یعنی «سرزمین معادن»، اما به گویش مردم این شهر و بیشتر کردزبان‌ها، «بُوکان»، تلفظ می‌شود.
گروهی از محلی‌ها براین باورند که «بوک» به معنی عروس و «آن» نیز علامت جمع است و این دو در کنار هم به معنای عروسان یا عروس‌ها است. شاید این نظریه به دلیل قرارگیری این شهر در مسیر عبور کاروان عروسی روستاییان به این نام شهرت یافته است. هرچند در صحت این نظریه، به دلیل قدمتی بالغ بر دو هزار سال که از کتیبه‌های آشوری و آثار تاریخی کشف شده، استنباط شده است، تردید وجود دارد. اما نظریه‌ای بسیار کهن و متعلق به دوران «تمدن مانایان» است که نام این شهرستان را «سرزمین خدایان» معنا می‌کند. جالب است بدانید که در باب نام بوکان، اختلاف نظرهای بسیاری در بین مورخان و مولفان نیز بوجود آمده است.
البته نباید از این نکته غافل شدکه علت این امر، مدون نبودن تاریخ آن است. هرچند که باستان‌شناسان معتقدند این شهر، دارای پیشینه‌ای کهن و تاریخی است و اکتشافات باستان‌شناسی و بررسی‌های انجام شده در مورد بوکان، دلیل بر این ادعا است. کارشناسان معتقدند که این شهر از گذشته‌های بسیار دور، به عنوان مقر نظامی یا پادگان حکومت اشکانیان و ساسانیان بوده و خوشبختانه آثار تاریخی بسیاری نیز از این دوران، بدست آمده است.
مسجد جامع بوکان
یکی از عمارات تاریخی شهرستان بوکان، بنایی است کهن که در سال ۱۳۱۰ هجری قمری، به دستور «علی اصفهانی»، احداث شد. جالب است بدانید که ابتدا این بنای مذهبی با ۱۲ گنبد و ۶ ستون از جنس سنگ‌های آهکی تراشدار ساخته شد. سپس در سال ۱۳۴۵ بر وسعت مسجد افزوده و ۴ گنبد و ۳ ستون دیگر به آن اضافه شد. این میراث ایران کهن که بین مردم از محبوبیت و احترام ویژه‌ای برخوردار است، در مجاورت تپه‌ی «قلعه سردار» قرار دارد و امروزه میزبان نمازگزارا در روز جمعه بوده و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین مساجد استان آذربایجان غربی نیز شناخته می‌شود.
پارک ساحلی بوکان
یکی از تفرجگاه‌ها در شهرستان بوکان، «پارک ساحلی» این شهرستان است که در بخش غربی آن و در جنوب استان آذربایجان غربی احداث شده است. شهر بازی، میدانی بزرگ برای ورزش، پیست اسکیت و درختزارهای وسیع در این پارک ساحلی، از ویژگی‌های مطلوب آن است که به مکانی دوست‌داشتنی برای تفریح خانواده‌های محلی و دیگر مسافران تبدیل شده است. همچنین «سیمینه‌رود» که در نزدیکی و مجاورت این پارک ساحلی قرار دارد، منظره‌ای زیبا و طیبعتی دوست‌داشتنی را ایجاد کرده است.
آرامگاه سرداران مکری
«آرامگاه سرداران مکری»، یکی از جاذبه‌های تاریخی در شهرستان بوکان است که در داخل پارک عمومی ملت این شهرسان قرار گرفته است. بنایی کهن و متعلق به حکومت قاجاریان که در گویش کردی به «گومبه‌زی سردار» شهرت دارد. علت شهرت این بقعه‌ی تاریخی به سرداران مکری، مدفون شدن «سردار عزیزخان مکری»، «محمد حسین خان مکری»، «قاضی حسین مکری» و «علی خان مکری»، در کنار جمع دیگری از مشاهیر و بزرگان بوکان، در این مکان است.
این مقبره متشکل از حیاطی کوچک، مقبره‌ای مستطیلی شکر، گنبدی مرکزی با الگوی چلیپا در مرکز، ایوانی با دو ستون سنگی و شاه‌نشین و نیز دو دهلیز در طرفین است.
دریاچه سد بوکان
یکی از معروف‌ترین مناطق گردشگری و تفریحی در شهرستان بوکان، «دریاچه سد بوکان» است که عنوان یکی از مناطق نمونه‌ی گردشگری استان آذربایجان غربی را به خود اختصاص داده است. سدی خاکی که در ۳۵ کیلومتری جنوب شرقی این شهرستان قرار گرفته و گرداگرد آن را دشت‌های سرسبز، زیبا و استپی فراگرفته است. جالب است بدانید که نام نخست این جاذبه‌ی گردشگری، «کوروش کبیر» بوده است که به نام «شهید کاظمی» تغییر یافته است. احداث این سازه‌ی ارزشمند با طول تاجی برابر با ۵۳۰ متر و بلندای ۵۰ متر از پی، در مسیر رودخانه‌ی زیبای «زرینه‌رود»، منظره‌ای چشم‌نواز را ایجاد کرده که سالانه پذیرای جمع زیادی از مسافران و گردشگران از سراسر ایران است.
قلعه سردار بوکان
«قلعه سردار» یا «آرگ بوکان»، یکی از عمارات تاریخی و کهن در شهرستان بوکان است که قدمت آن به قرن ۱۹ میلادی و مقارن با حکومت «ناصرالدین شاه قاجار»، بازمی‌گردد. به نظر می‌رسد که این بنای کهن، در سال ۱۲۴۷ هجری شمسی، به همت «عزیزخان مکری» و به جهت تلسط بر عشایر و کردهای مکری، احداث شده است.
ساختمان قلعه که به گویش کردی به «قله‌لای سه‌رداری بوُکان»، شهرت دارد، برفراز تپه‌ای تاریخی بنا شده و در دوران مختلف به دست فرزندان و نوادگان سازنده، وسعت یافته است. جالب است بدانید که کاربری این میراث کهن به عنوان مکانی جهت اجرای سیاست‌های دول مختلف، کردهای عالی‌مقام و از همه مهم‌تر، مرکز حکومتی بوده است. متاسفانه امروزه بیش از ۹۰ درصد آن تخریب شده و از آن به عنوان پایگاه مقاومت بسیج استفاده می‌شود.
مسجد روستای حمامیان
«مسجد روستای حمامیان»، از دیگر جاذبه‌های مذهبی در شهرستان بوکان است که در یکی از روستاهای این شهرستان به نام «حمامیان»، قرار دارد. به نظر می‌رسد که اساختمان مسجد، در دورانی پیش از جنگ جهانی دوم و در سال ۱۳۲۸ هجری قمری و به دست «محمود آقا ایلخانی زاده» و به معماری «معمار باشی مراغه‌ای»، احداث شده است. خوشبختانه امروزه بخش اعظمی از بنای مسجد سالم مانده است و می‌توان در مجاورت آن، بقایایی از یک مدرسه‌ی قدیمی حمامیان را مشاهده کرد.
منطقه شکار ممنوع سه‌کانیان
در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی بوکان، در محور بوکان به میاندوآب، یکی از دیدنی‌های طبیعی و فوق‌العاده‌ی استان آذربایجان غربی قرار گرفته است که به «منطقه‌ی شکار ممنوع سه‌کانیان»، شهرت یافته است. این دشت، برخوردار از ۵ روستا با نام‌های «سه‌کانیان»، «کانی علی گرده»، «کانی سور»، «ارمنی بلاغی» و «کانی قلا» است و می‌توان آن را زیستگاه نوعی پرنده‌ی کمیاب به نام «میش‌مرغ» که بزرگ‌ترین پرنده‌ی کشور لقب گرفته است، معرفی کرد. همچنین در این منطقه از بوکان گونه‌های مختلف گیاهی از جمله خوشخوراک، گون کتیرا، یونجه وحشی، چاودار، گلابی‌های وحشی، زالزالک، گل کاغذی، گونهای خوشخوراک، پسته‌ی وحشی و. وجود دارد. طبیعت زیبا، بکر با چشم‌اندازی خیره‌کننده، از ویژگی‌های این دشت دوست‌داشتنی است که تعداد زیادی از علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی، برای تماشای زیبایی‌های آن، به بوکان سفر می‌کنند.
خانقاه شیخ شمس‌الدین برهانی
«شمس‌الدین برهانی»، یکی از شیوخ مشهور نقش‌بندی است که در قرن ۱۴ هجری قمری زیسته است. این عالم بزرگ در سالهای ۱۲۷۷ تا ۱۲۸۰ هجری قمری، در منطقه مکریان، روستای شرفکند شهرستان بوکان، خانقاهی وسیع را احداث کرد و در آن مکان به تدریس و تربیت شاگردان و مریدان مشغول شد. وی در سال ۱۳۲۵ هجری قمری چشم از جهان فرو بست و در خانقاه خود، به خاک سپرده شد. آرامگاه وی که به «خانقاه شیخ برهان» نیز شهرت دارد، در «روستای برهان»، در ۳۵ کیلومتری از مسیر بوکان به مهاباد که به دلیل حضور شیخ ربانی به «روستای خانقاه» نیز شناخته می‌شود، قرارگرفته است.
تپه باستانی قلایچی بوکان
«تپه باستانی قلایچی» در ۱۵ کیلومتری شمال شرقی شهرستان بوکان و در روستایی به همین نام قرار دارد. طبق تحقیقات و کاوش‌های انجام شده در این تپه‌ی تاریخی، آثاری از هزاره‌ی اول پیش از میلاد کشف شد که پرده از قدمت بسیار این بخش از بوکان، برداشت. آجرهایی به شکل صلیب و منقوش، از نخستین آثاری است که در این منطقه کشف شده است. در کاوش‌هایی که مجددا در این منطقه از استان آذربایجان غربی صورت گرفته است، آثاری همچون معبد مرکزی برج‌ها، دیوارهای آن، حیاط سنگ‌فرش شده، پله‌های متصل به حیاط، چند اتاق اندود شده با گل اخری و نقاشی‌هایی به رنگ سیاه، آبی و آجرهایی که با موضوعات انسانی، هندسی و گیاهی منقوش شده، بدست آمده است. جالب است بدانید که طبق مدارک و آثار کشف شده، احتمال می‌رود که این مجموعه متعلق به دوران حکومت «مانا» باشد.
غار دوکچی بوکان
«غار دوکچی» یکی از زیباترین و شگفت‌انگیزترین غارهای کشور است که در ۱۴ کیلومتری از شمال شرقی شهرستان بوکان قرار دارد. این پدیده‌ی طبیعی دارای ارتفاعی بالغ بر ۱۷۲۰ متر از سطح دریا و دهانه‌ای به قطر ۱ متر در ۶۰ سانتی‌متر است. به یقین می‌توان غار دوگچی را از غارهای کم‌نظیر در کشور معرفی کرد که می‌توان انواع چکنده، آبشار سنگ و چکیده ستون را در آن مشاهده کرد. از ویژگی‌های بارز و قابل توجه این غار شگفت‌انگیز وجود دو چکیده‌ی عظیم و غول‌پیکر است که هر بیننده در نگاه اول، آن‌ها را همانند سرباز و محافظ غار، می‌پندارد. چکیده‌هایی به بلندای ۱۲ متر و قطری بالغ بر ۶ متر که بسیار زیبا و منحصربه‌فرد است. جالب است بدانید که در موازات این غار، غاری دیگر به نام «غار قلایچی» قرار گرفته است که علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی و غارنوردی، می‌توانند از آن‌ها بازدید کنند.
بوکان، شهری است تاریخی با طبیعتی بسیار زیبا و چشم نواز که معرفی تمامی جاذبه‌های آن در یک مقاله امکان‌پذیر نیست. از دیگر مکان‌های دیدنی در این شهر می‌توان به قلعه داش کند، آسیاب کهنه، کورخانه، قلعه قره کند، سد قدیمی، قبرستان کافی موزه، تالاب قره گل، دشت بوکان و ... دیگر اشاره کرد.
ترشاب، دریاچه‌ای زیبا و دیدنی در دل کویر کرمان
این دریاچه فصلی از ذوب برف‌های ارتفاعات و همچنین رودخانه فصلی آب بخشا تغذیه شده و در فصول گرم سال خشک می‌شود. وسعت این دریاچه بر اساس میزان آب‌گیری آن متفاوت است و به طور متوسط عمق آن به ۵۰ سانتی‌متر نمی‌رسد. آب این دریاچه شور و غیرقابل استفاده است.
سرویس سبک زندگی فردا: دریاچه تُرشاب یکی از دریاچه‌های استان کرمان است که در ۱۳ کیلومتری جنوب شهرستان بردسیر و در نزدیکی روستای ترشاب قرار دارد. در ادامه این مطلب را به نقل از بیتوته بخوانید.
این دریاچه فصلی از ذوب برف‌های ارتفاعات و همچنین رودخانه فصلی آب بخشا تغذیه شده و در فصول گرم سال خشک می‌شود. وسعت این دریاچه بر اساس میزان آب‌گیری آن متفاوت است و به طور متوسط عمق آن به ۵۰ سانتی‌متر نمی‌رسد. آب این دریاچه شور و غیرقابل استفاده است.
در اطراف دریاچه ترشاب بیشتر گیاه نِی دیده می‌شود که به صورت انبوه و متراکم، بیش از ۸۰ درصد سطح آن را می‌پوشاند. به همراه نیِ، گیاهان دیگری، چون سازو و لویی نیز دیده می‌شود.
حیات وحش دریاچه ترشاب را بیشتر انواع پرندگان تشکیل می‌دهند به ویژه پرندگانی، چون اردک سر سبز، اگرت سفید و حواصیل خاکستری که در زمستان‌ها در این منطقه مأوا می‌گیرند. از پستانداران اطراف تالاب می‌توان به گرگ و روباه اشاره نمود.
شهرستان بردسیر در غرب شهرستان کرمان واقع شده و مرکز آن شهر بردسیر است. این شهرستان در سال ۱۳۵۸ خورشیدی از شهرستان بافت جدا و خود به شهرستان مستقلی تبدیل شد. آب و هوای شهرستان بردسیر معتدل کوهستانی است که زمستان‌های سرد و تابستان‌های ملایم دارد.
دانستنی هایی درباره سبلان
یکی دیگر از جاذبه‌های این منطقه که می‌توان آن را به نوعی نماد سبلان هم دانست سنگی طبیعی به شکل یک عقاب است. ترک زبانان این کوه را ساوالان می‌نامند و تالش زبانان آن را سفلون صدا می‌زنند.
سرویس سبک زندگی فردا: ایران روی کمربندهای کوهستانی قرار گرفته است به گونهای که می‌توان در هر ناحیه از این خاک کوه‌های زیبای زیادی را مشاهده کرد. منطقه شمال و شمال غربی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و نمادهای خاص خود را دارند. سبلان کوه همیشه سفید ایران یکی از مناطقه کوهستانی ایران است که طیعت زیبایی دارد. در ادامه این مطلب را به نقل از کجارو بخوانید.
سبلان یا به ترکی آذربایجانی «ساوالان» با ارتفاع ۴۸۱۱ متر پس از قله دماوند و علم کوه سومین قله بلند ایران به شمار می‌رود. آبگرم‌های طبیعی دامنه کوه، طبیعت زیبا و منحصربه‌فرد و وجود یخچال‌ها و برف دائمی که موجب تاسیس پیست اسکی آلوارس شده، از جمله مهم‌ترین جاذبه‌های این ناحیه هستند.
به علاوه این کوه طبق باور برخی از مردم بومی محل بعثت زرتشت (پیامر ایران) محسوب می‌شود. حتی در کتاب «چنین گفت: زرتشت» اثر مشهور نیچه اشاره‌ای به پایین آمدن زرتشت از کوه سبلان شده است.
به همین دلیل این مکان از تقدس خاصی در میان مردم منطقه و به خصوص بومیان و عشایر برخوردار است. حتی برخی اعتقاد دارند که محل دفن این پیامبر گرانقدر در همین کوه قرار دارد. کوه زیبای سبلان در فاصله‌ی ۳۵ کیلومتری غرب شهر اردبیل و ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر قرار دارد.
سبلان در مجموع سه قله مشهور دارد. بزرگ‌ترین قله به سلطان شهرت دارد. دو قله‌ی دیگر نیز هرم و کسری نامیده می‌شوند. سبلان کوهی آتشفشانی و غیر فعال است که از دره قره سو در شمال غرب اردبیل شروع شده و در سمت شرقی غربی تا کوه قوشاداغ امتداد دارد. مخروط آتشفشانی چینه‌ای سبلان را گدازه‌های سطحی به وسعت هزار200 کیلومتر مربع اشغال کرده است. نکته جذاب در مورد این کوه وجود یک دریاچه در بالای قله‌ی آن است که گرشگران زیادی را به سوی این منطقه جذب می‌کند.
دریاچه و جنگل چورت
دریاچه چورت در شمال شرقی استان مازندران و بخش چهاردانگه شهرستان ساری قرار دارد. دریاچه میانشه که دریاچه چورت هم نامیده می‌شود در فاصله ۱۰ کیلومتری روستای چورت حد فاصل ساری تا کیاسر در استان مازندران ایران قرار دارد
دریاچه میانشه در ۳۵۰ کیلومتری تهران و در جنگل‌های بکر چورت در بخش چهاردانگه شهرستان ساری واقع در ۸۰ کیلومتری جنوب ساری واقع است. وسعت این دریاچه حدود ۲٫۵ هکتار است. این دریاچه به دلیل نزدیکی به روستای چورت، دریاچه چورت هم نامیده می‌شود.
این دریاچه بیضی شکل در ارتفاع چهار هزار811 متری قرار گرفته و عمق حدودی ۴۰ متری دارد. این دریاچه در ماه‌های گرم دمایی در حد صفر درجه سانتی‌گراد دارد و آب آن نیز صاف و زلال است.
جلبک‌ها و جانداران سخت پوست، عمده موجودات زنده این دریاچه را تشکیل می‌دهند. یکی دیگر از جاذبه‌های این منطقه که می‌توان آن را به نوعی نماد سبلان هم دانست سنگی طبیعی به شکل یک عقاب است. ترک زبانان این کوه را ساوالان می‌نامند و تالش زبانان آن را سفلون صدا می‌زنند.
خوشبختانه مسیر پناهگاه تا قله پاکوب است و پرچم‌های راهنما هم در امتداد آن به چشم می‌خورند. حتی اگر کوهنوردی مبتدی باشید هم می‌توانید این مسیر را به سادکی و طی چند ساعت (در طول تابستان) طی کنید.
مسیر دیگری در سمت غربی وجود دارد. این مسیر از دریاچه‌ی قره گل شروع و پس از عبور از هرم چال و یخچال بزرگ، هرم به پناهگاه غربی و در نهایت به سبلان منتهی می‌شود.
اگر دوست دارید خودتان را کمی به چالش بکشید و از سخت‌ترین مسیر عبور کنید باید مسیر جنوبی را انتخاب کرده و از سمت جنوب قله به سوی قله صعود کنید. بهتر است بدانید که این مسیر هیچ گونه پناهگاهی ندارد و سنگ‌های بزرگی هم در سر راهتان قرار گرفته است. پیست اسکی آلوارس در این مسیر قرار دارد.
دریاچه چورت در شمال شرقی استان مازندران و بخش چهاردانگه شهرستان ساری قرار دارد. دریاچه میانشه که دریاچه چورت هم نامیده می‌شود در فاصله ۱۰ کیلومتری روستای چورت حد فاصل ساری تا کیاسر در استان مازندران ایران قرار دارد
دریاچه میانشه در ۳۵۰ کیلومتری تهران و در جنگل‌های بکر چورت در بخش چهاردانگه شهرستان ساری واقع در ۸۰ کیلومتری جنوب ساری واقع است. وسعت این دریاچه حدود ۲٫۵ هکتار است. این دریاچه به دلیل نزدیکی به روستای چورت، دریاچه چورت هم نامیده می‌شود.
این دریاچه حدود دهه هزارو300 خورشیدی بر اثر زمین‌لرزه و رانش زمین و در پی آن بسته شدن مسیر آب چشمه‌ای که در کنار دریاچه قرار دارد، بوجود آمده‌است. هنگام کاهش آب، پدیدار شدن باقیمانده درخت‌هایی که در محل پیدایش دریاچه بوده‌اند منظره ویژه‌ای را ایجاد می‌کند. این دریاچه در شکاف دره‌ای با شیب زیاد قرار گرفته و دور تا دور دریاچه را پوشش‌های جنگلی بکر و درختان قدیمی در بر گرفته‌است. شکل هندسی دریاچه به شکل بیضی کشیده بوده و ژرفای آن با توجه به میزان بارش‌های فصلی متغیر است. ماهی‌های موجود در دریاچه توسط افراد محلی به دریاچه انداخته شده‌است.
وسعت این دریاچه حدود ۲.۵ هکتار است و محلی ها به آن، دریاچه میانشه هم می گویند اما به دلیل نزدیکی آن به روستای چورت به این نام خوانده می شود.
زمانی که آب دریاچه پایین می آید، باقیمانده درخت هایی که در محل پیدایش دریاچه بوده اند پدیدار می شود و منظره زیبایی را ایجاد می کند که شاید در کمتر نقطه ای از ایران دیده باشید. این دریاچه یکی از زیباترین جاذبه های تفریحی استان مازندران است که برای رسیدن به آن می توانید مسیر جنگلی را در پیش بگیرید و لذت پیاده روی در میان درختان انبوه را هم تجربه کنید. البته این مسیر مجهز به استراحتگاه و سرویس های بهداشتی است و همین از سختی پیاده روی هایتان کم خواهد کرد!
برای رسیدن به دریاچه چورت، باید مسیر ساری کیاسر را در پیش بگیرید. بعد از طی مسافتی در حدود ۲۵ کیلومتر بعد از تابلوی روستای چورت وارد مسیر فرعی می شوید. ۱۵کیلومتر جلوتر، در جاده آسفالته به روستای چورت خواهید رسید. پس از روستا چندین مسیر خاکی برای دسترسی به دریا وجود دارد. مسیر جاده خاکی به طول ۱۰ کیلومتر به دریاچه چورت منتهی می شود. برای دسترسی می توانید از راهنمایان محلی هم کمک بگیرید.
این مکان در فاصله تقریبی ۸۰ کیلومتری “چشمه های بادابسورت”، فاصله تقریبی ۵۰ کیلومتری “سد سلیمان تنگه” و فاصله تقریبی ۱۲۰ کیلومتر از “دریاچه عباس آباد” واقع شده است.
انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.