افزایش تنش مرزی بین "هند و چین" منطقه را تهدید می کند

به گزارش سرویس بین الملل دکتر گیتا کوچارجیسوال اظهار کرد دهلی نو و پکن با افزایش روزافزون تنش های مرزی باید هرچه سریعتر برای کاهش تنش و علامت گذاری مرزی برای جلوگیری از حوادث پیش بینی نشده حرکت کنند.

وی، احداث جاده در دوکلم توسط چین و ورود نیروهای هندی به منطقه مورد مناقشه را دلایل اصلی تنش بین دو کشور عنوان و تصریح کرد این اختلافات باعث شده تا دهلی نو و پکن هرچه زودتر برای علامت گذاری نقاط مرزی اقدام کنند.
کارشناس ارشد مسائل چین با اشاره به طرح یک کمربند یک جاده چین تصریح کرد عبور این جاده از 60 کشور بویژه مناطق مورد مناقشه باعث افزایش هرچه بیشتر تنش بین چین وبرخی از کشورها خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد: هند همواره با عبور این جاده از کشمیر تحت کنترل پاکستان که منطقه ای مورد مناقشه محسوب می شود به شدت مخالفت کرده است .

استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو تصریح کرد رکود اقتصادی چین این کشور را مجبور به یافتن مسیرهای جدید برای تضمین صادرات کالا و رشد اقتصادی خود کرده که طرح یک کمربند یک جاده می تواند بهترین گزینه برای تحقیق این هدف چین محسوب شود.

وی،تقویت احساسات روزافزون ملی گرایی در هند و چین را باعث افزایش روحیه نظامی گری دو کشور دانست و افزود:این روحیه باعث شده که پکن موضع سفت و سختی را در خصوص مناقشات ارضی در نقاط مختلف ازجمله دریای چین جنوبی و حتی ژاپن اعمال کند.

کوچارجیسوال درادامه تقویت احساسات ملی گرایی در دولت مودی در داخل و سیاست خارجی این کشور را باعث مشکل تر شدن رفع تنش مرزی دانست .

وی با اشاره به موقعیت شی جین پینگ رئیس جمهوری چین اظهار کرد وی در حساسترین مرحله تغییر سیاسی در چین قرار گرفته و در نظر دارد اعضای حزب کمونیست را برای تمدید دوره جدید ریاست جمهوری خود ترغیب کند و این عامل نیز باعث سخت تر شدن سیاست های وی در برابر هند شده است .

این کارشناس مسائل سیاسی گفت که مودی نیز مانند شی  تلاش می کند حمایت مردم هند را برای انتخابات 2019 جلب کند.

وی با اشاره به روشهای حل تنش مرزی در دوکلام خاطرنشان کرد انجام جنگی محدود بین دو کشور می تواند ،دو طرف را برای رفع مشکل مرزی مصمم کند ولی در حال حاضر هر دو کشور مخالف هرگونه جنگی هستند .

استاد دانشگاه جواهر لعل نهرو،گفت وگوی رهبران هند و چین را یکی از راههای کاهش تنش بین دو کشور عنوان کرد و افزود:در حال حاضر اراده ای از سوی دهلی نو و پکن برای علامت گذاری مرزی دیده نمی شود.

وی، احتمال منحرف کردن تنش مرزی به سوی توسعه اقتصادی را امکانپذیر دانست و تصریح کرد انتظار می رود دو طرف بدون حل تنش مرزی برای افزایش همکاری اقتصادی به توافق برسند.