"پاکستان" بدنبال حاکمیت طالبان بر افغانستان نیست

به گزارش سرویس بین الملل به نقل از نیویورک تایمز، بررسی استراتژی آمریکا در افغانستان به دولت ترامپ این فرصت را می‌دهد تا با این حقیقت مواجه شود که هیچ استراتژی و حتی اعزام نیروهای بیشتر، تا زمانی که پاکستان حمایت از شبکه حقانی را کاهش ندهد، کارساز نخواهد شد.
 
نیویورک تایمز نوشت که پس از پرداخت 30 میلیارد دلار کمک مالی آمریکا به پاکستان از سال 2002 تاکنون، منتقدان سیاست خارجی آمریکا خواستار رویکرد سختگیرانه واشنگتن در قبال پاکستان هستند.
 
این منتقدان می‌گویند که آمریکا با تحریم پاکستان و قرار دادن این کشور در فهرست کشورهای حامی تروریسم و مشروط کردن کمک‌های مالی خود، دولت اسلام‌آباد را تحت فشار گذارد. اما مشکل اینجاست که اینگونه اقدامات رفتار پاکستان را تغییر نمی‌دهد، زیرا اسلا‌م‌آباد نگرانی‌های بیشتری درباره  اولویت‌های منطقه‌ای دارد.
 
برای تغییر رویکرد پاکستان در افغانستان، آمریکا باید نگرانی‌های استراتژیک این کشور را نیز در نظر بگیرد.
 
ارتش پاکستان همیشه نگران است که افغانستان به هند اجازه حضور گسترده‌تر در خاک خود را دهد و این کشور از شمال و جنوب پاکستان را تحت فشار قرار دهد. مقامات اسلام‌آباد همچنین نگرانند که حمایت هند از افغانستان همتایان آنان در کابل را تشویق می‌کند تا رسمیت مرز کنونی افغانستان-پاکستان را به چالش بکشند.
 
در حالی که بیشتر کمک‌های هند به افغانستان اقتصادی بوده اما اخیرا این کشور کمک‌های امنیتی خود به افغانستان را نیز افزایش داده است. این کمک‌ها شامل تجهیزات نظامی برای تقویت نیروهای امنیتی افغان برای مقابله با طالبان است.
 
دیگر تلاش‌های هند شامل حمایت مالی از بندر چابهار ایران است که به افغانستان این اجازه را می‌دهد تا برای بهره‌برداری از دریا و مسیرهای آبی به پاکستان وابسته نباشد.
 
دستگاه‌های امنیتی پاکستان مخالفان مسلح حکومت افغانستان را به عنوان عاملی برای جلوگیری از گسترش نفوذ هند در افغانستان می‌دانند و تلاش‌های خود را برای جلوگیری از روابط افغانستان و هند نیز دو چندان کرده‌اند.
 
با این وجود، هدف پاکستان تداوم هرج و مرج در افغانستان و یا پیروزی مخالفان مسلح دولت بر حکومت افغانستان نیز نیست؛ زیرا پیروزی آنان سبب تقویت دیگر گروه‌های شبه‌نظامی در پاکستان خواهد شد.
 
پاکستان خواستار روند صلحی است که طالبان را به عرصه سیاسی در افغانستان بازگرداند درحالیکه منجر به کنترل دوباره این گرو بر افغانستان نیز نشود.
 
در ادامه این یادداشت آمده است که بهبود روابط هند و پاکستان برای کاهش نگرانی‌های اسلام‌آباد الزامی است. برای دستیابی به این مهم، آمریکا باید گفت‌وگوهای هند و پاکستان را در طیف گسترده‌ای از مسایل اقتصادی و سیاسی تسهیل کند که این شامل نگرانی‌ها درباره افغانستان نیز می‌شود.
 
نویسنده این یادداشت تصریح می‌کند که آمریکا باید نقش تسهیل گفت‌وگوها  را به توقف حملات تروریستی مرزی از خاک پاکستان در هند، مشروط کند و نیز برای ایجاد توافق صلحی که شامل تمام عناصر در جامعه افغانستان است باید از خود جدیت نشان دهد.
 
فرصت آغاز این روند نیز به سبب توافق هفته گذشته «اشرف غنی» رئیس جمهور افغانستان و «نواز شریف» نخست‌وزیر پاکستان برای احیای گروه همکاری‌های چهارجانبه، ایجاد شده است. این گروه شامل افغانستان، پاکستان، چین و آمریکا است.
 
آمریکا باید از این تلاش‌ها برای آوردن طالبان بر سر میز مذاکره استفاده کند. این در حالی است که کنفرانس‌هایی با موضوعیت  افغانستان، مانند کنفرانس «روند کابل» که توسط غنی برگزار شد، می‌توانند کشورهای مهم دیگر را نیز در رابطه با افغانستان دخیل کنند.
 
در انتهای این یادداشت نیز آمده است که بدون کاهش حملات طالبان در افغانستان حکومت این کشور قادر نخواهد بود تا از حمایت مردم در گفت‌وگوها برخوردار باشد. بنابراین پاکستان برای داشتن نقش و تاثیرگذاری در روند صلح افغانستان باید اقداماتی علیه حمایت مالی و تسلیحاتی مخالفان مسلح دولت انجام دهد و مخالفان مسلحی را که مخالف گفت‌وگو هستند را نیز هدف قرار دهد و دیگر مخالفان را نیز برای پیوستن به روند صلح افغانستان تشویق کند.