خاطرات سرلشکر صفوی از حضور در نوفل‌لوشاتو و پاریس

«موقع ظهر وارد منزل مسکونى امام خمینی (ره) شدم. ایشان به اتفاق همراهان براى اقامه نماز ظهر و عصر آماده می ‏شدند. وقتى امام را دیدم، حالتى به من دست داد که در طول زندگى و عمرم آن لحظه را هرگز فراموش نمی‌کنم. نورانیت چهره امام (ره)، حالت چشم‏ ها، قد رشید و جذابیت سیماى ایشان، مرا غرق وجودشان ساخت. وقتى دست ایشان را بوسیدم بى‏ اختیار گریه کردم، گریه‏ اى از ته دل با تمام وجود و شیفتگى، از شدت گریه (که از سر شادى بود) کنترل خود را از دست داده بودم. براى اولین بار بود که امام و مرجع تقلید خود را می ‏دیدم و حالتى در وجودم احساس کردم که وصف‏ ناپذیر است.

در مدتى که من در نوفل ‏لوشاتو بودم، خاطرم هست که دانشجویان زیادى از مناطق مختلف فرانسه و بعضاً از سایر نقاط اروپا به دیدن ایشان می ‏آمدند و شخصیت‏‌ها و روحانیون بزرگوارى از ایران نیز به ملاقات امام (ره) مى ‏آمدند و این روستا تبدیل به یک مرکز تحولات سیاسى مربوط به ایران و منطقه شده بود. آن خانه ‏اى که امام (ره) و خانواده‏ محترمشان در آن زندگى مى ‏کردند، ظاهراً اجاره ‏اى بود، اما خانه ‏اى که روبه ‏روى بیت امام (ره) قرار داشت و محل حضور میهمانان، ملاقات ‏کنندگان و خبرنگاران بود، به یک ایرانى مقیم فرانسه تعلق داشت که در اختیار امام (ره) قرار داده بود. نمازهاى جماعت هم در همین خانه برگزار مى ‏شد. معنویت خاصى در نمازهاى جماعت ظهر و عصر و مغرب و عشاء برقرار بود؛ اگر هوا بارانى بود نماز در طبقه‏ دوم ساختمان که فضاى کوچکى هم داشت، برگزار مى ‏شد و اگر هوا مناسب بود در محوطه‏ آن خانه و در نزدیکى یک درخت سیب برقرار مى ‏شد.

شخصیت بزرگوار مرحوم حاج سیداحمد خمینى که مسئولیت و سازماندهى تمام برنامه ‏هاى امام (ره) را به ‏عهده داشت و تقسیم وظیفه ‏اى که ایشان براى افراد خدمت‏گزار در بیت حضرت امام کرده بود، در پیشبرد کار‌ها بسیار مهم بود؛ مثلاً شهید بزرگوار حاج مهدى عراقى مسئول تدارک و تهیه‏ غذاى میهمانان بود. حاج مهدى عراقى براى همه‏ حضار غذاى ساده‏ اى تدارک مى‏ دید. تعداد زیادى تخم ‏مرغ را در یک دیگ بزرگ روى گاز قرار مى ‏داد و به صورت آب‌پز مى‏ پخت و همراه با نصف نان باگت در اختیار میهمانان قرار مى ‏داد. در بعضى از روز‌ها هم یک یا دو گوسفند را خریدارى مى ‏کرد و در باغى که در پشت همان خانه‏ محل دیدار و ملاقات‏‌ها بود، ذبح مى ‏کرد و پس از کندن پوست و قطعه قطعه کردن گوشت آن، آبگوشت مفصّلى تهیه کرده و به هر کدام از میهمانان یک کاسه آبگوشت و یک نصفه نان باگت مى ‏داد که این غذا فوق‏ العاده خوشمزه بود. از دیگر شخصیت‏‌ها و مقام ‏هایى که در بیت امام (ره) فعالیت داشتند، خانم دباغ بود. ایشان که با آقاى مهندس غرضى در سوریه، لبنان فعالیت‏هایشان را هماهنگ مى ‏کرد، در نوفل ‏لوشاتو هم در بیت امام کمک مى‏ کرد و در ضبط و تکثیر پیام‏‌ها و اعلامیه‏ هاى امام (ره) مشغول به کار بود.

 در همان خانه‏ اى که محل ملاقات‏هاى امام (ره) بود، زیرزمینى قرار داشت که صحبت‏ها، پیام‏‌ها و سخنرانى‏ هاى حضرت امام (ره) بعد از ضبط بر روى نوارکاست توسط آقاى سراج ‏الدین موسوى به یاران و دوستان امام در ایران مى ‏رسید. به طور مثال با اصفهان تماس مى‏ گرفت و نوار ضبط شده را پشت گوشى تلفن مى‏ گذاشت و آنهایى که در اصفهان بودند، نوار را ضبط مى‏ کردند از آن‏جا که هم گواهینامه ‏بین ‏المللى داشتیم و هم به زبان انگلیسى آشنا بودیم به راحتى مى‏ توانستیم صحبت کنیم و در خیابان‏هاى پاریس رانندگى کرده و مواد مورد نیاز را از فروشگاه‏‌ها خریدارى کنیم. بعضى از اوقات هم پیگیرى چاپ و تکثیر اعلامیه ‏هاى امام (ره) به‏ عهده‏ ما بود. ما این اعلامیه‏‌ها را به پاریس مى‏ بردیم و تکثیر مى ‏کردیم تا بین میهمانان و ملاقات ‏کنندگان با حضرت امام توزیع شود. محل استراحت و خواب ما در همان خانه (محل دیدارها) بود. در اواخر حضورمان در نوفل ‏لوشاتو براى مدت کوتاهى یک هتل در نزدیکى محل اقامت امام (ره) براى میهمانان اجاره کرده بودند که ما در آن هتل استراحت مى ‏کردیم.

در همین دوران که ما در پاریس بودیم، بعضى وقت‏‌ها به دیدن و تماشاى این شهر مى‏ رفتیم؛ مکان‏هایى چون برج ایفل، خیابان شانزه‌لیزه و مقبره‏ سرباز گمنام و متروهاى دوطبقه شهر که در دو سطح خطوط رفت و آمد مى‏ کردند، خیلى برایمان جالب و تماشایى بود و جاذبه‏ توریستى خاصى داشت.»