تمام فرق‌های پرسپولیس و استقلال/ دنیای متفاوت سرخ‌آبی‌ها!
از همان ابتدای فصل می‌شد حدس زد که دنیای پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها چقدر باهم متفاوت است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، بعد از حذف استقلال از لیگ قهرمانان آسیا با شکست سنگین مقابل العین و صعود پرسپولیس به مرحله یک‌چهارم نهایی این مسابقات با پیروزی مقابل لخویا، حالا بازار مقایسه بین پرسپولیس و استقلال و البته برانکو و منصوریان بسیار داغ است. پرسپولیسی‌ها که تنها نماینده فوتبال ایران در جمع 8 تیم نهایی لیگ قهرمانان آسیا هستند، معتقداند که سرمربی تیم‌شان نقش پررنگی در این موفقیت داشته است.
یکی بازیگر، یکی کارگردان!
شاید بزرگترین تفاوت برانکو و منصوریان در نوع رفتارهایشان باشد. هم رفتارهای اجتماعی و هم رفتارهای کاری و فنی. به اعتقاد خیلی از کارشناسان و فوتبالی‌های ایران بزرگترین تفاوت بین سرمربی استقلال و پرسپولیس در کاراکتر آنهاست. بر خلاف منصوریان که علاقه فراوانی به «شو» بازی کردن و «نمایش» دارد، برانکو بیشتر درون‌گرا است و روی کارش تمرکز دارد. به نوعی آنقدر که منصوریان به «بازیگری» علاقه دارد، برانکو «کارگردان» خوبی است.
رفتارهای برانکو و منصوریان در بازی‌های دو تیم، تمرین‌ها و حتی نشست‌های خبری کاملا این موضوع را تأیید می‌کند. شاید به اندازه‌ای که منصوریان دنبال نمایش دادن است، برانکو دنبال کسب نتیجه و موفقیت است. البته این موضوع را هم نباید نادیده گرفت که منصوریان در این فصل فوق‌العاده نتیجه گرفت ولی شاید همین بی تجربگی و عدم تمرکز روی کار اصلی باعث شد که سرمربی استقلال سنگین‌ترین شکست تاریخ این تیم در لیگ قهرمانان آسیا را تجربه کند.
دنیای متفاوت سرخ‌آبی‌ها
از همان ابتدای فصل می‌شد حدس زد که دنیای پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها چقدر باهم متفاوت است. همان زمانی که پرسپولیسی‌ها به خودشان تلقین می‌کردند که قهرمان لیگ هستند و خواب قهرمانی را می‌دیدند، استقلالی‌ها دنبال این بودند که چطور دربی را ببرند! همان زمانی که استقلالی‌ها بعد از پیروزی در دربی و بازی با سپاهان از خوشحالی سر به آسمان می‌زدند، پرسپولیسی‌ها به فکر قهرمانی در لیگ برتر بودند.
از ابتدای مسابقات لیگ قهرمانان آسیا در فصل جدید هم شرایط به همین منوال بود، یعنی پرسپولیسی‌ها از همان ابتدا از قهرمانی در آسیا حرف می‌زند و استقلالی‌ها با پیروزهای مقطعی خوشحال می‌شدند.
نقش خریدهای اول فصل
یکی از مهمترین تفاوت‌های پرسپولیس و استقلال خریدهای دو تیم در ابتدای فصل بود. در شرایطی که پرسپولیسی‌ها در ابتدای فصل دنبال خریدهای منطقی و کارآمد بودند، استقلالی‌ها و به خصوص شخص منصوریان به فکر کل‌کل با رقیب در نقل‌وانتقالات بودند. وقتی پرسپولیس، امیری، بیرانوند و حسینی را جذب می‌کرد استقلال به فکر این بود که چطور بازیکن‌های مدنظر برانکو را جذب کند، آنهم بی هیچ منطقی.
شاید اگر دوباره به عقب برگردیم، منصوریان و مدیران استقلال برای کل‌کل با پرسپولیس هیچ‌وقت رقم سنگینی برای جذب بازیکنانی مثل کنعانی‌زادگان، فرشید باقری و بختیار رحمانی پرداخت نکنند.
دیسیپلین؛ حلقه گم شده استقلال
حاشیه جزوی جدا نشدنی از پرسپولیس و استقلال است. شاید آنقدری که در پرسپولیس و استقلال حاشیه وجود دارد، خبری از متن نیست. در این شرایط نقش سرمربی بسیار پررنگ است. در این فصل هم در استقلال و هم در پرسپولیس بازیکنانی بودند که با رفتارهایشان خواسته یا ناخواسته به تیم‌شان ضربه زدند ولی نوع رفتار سرمربی با آنها متفاوت بود.
برانکو در حالی رامین رضاییان آماده را به خاطر بی انضباطی از تیمش کنار گذاشت که خیلی‌ها به این تصمیم سرمربی خرده گرفتند ولی برانکو روی اصولش پایبند بود و با هر سختی بود از خیر رضاییان گذشت.
در طرف مقابل اما وضعیت طور دیگری بود، بارها و بارها بازیکنان استقلال یا قهر کردند یا دعوا کردند اما نهایتا 2 تا 3 بازی از سوی سرمربی‌شان تنبیه شدند و دوباره به ترکیب برگشتند. شاید بزرگترین این اعتراض‌ها بحث مهدی رحمتی بود. در شرایطی که خیلی‌ها منتظر بودند منصوریان با رحمتی برخورد جدی داشته باشد ولی سرمربی استقلال بازهم ترجیح داد با کاپیتان تیمش مماشات کند.
این تفاوت رفتار برانکو و منصوریان از مدت‌ها قبل وجود داشت. جایی که برانکو به خاطر مسائل انضباطی خیلی راحت از خیر امثال صادقیان، عباس‌زاده، گابریل و رضاییان گذشت و منصوریان چه در استقلال و چه نفت با بی انضباطی‌ها برخورد قاطع نکرد.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *