قراردادهای مشترک با خارجی ها در حد حرف مانده است/ خودروسازان دست از واردات بکشند

به گزارش خبرنگار گروه اقتصاد ، میثم رضایی با اشاره به تولید مشترک خودرو در قراردادهای جدیدی خودرویی گفت: در حال حاضر چیزی به عنوان سی کی دی وجود ندارد و بعضاً این محصولات به صورت فول از خارج وارد کشور می‌شوند و حتی به میزان ۵ درصد هم ساخت برای آن‌ها رخ نداده است.

رضایی در این خصوص اظهار داشت: قرار بود در دوران پس از برجام خودروسازان خارجی تولید مشترک را با همکاران ایرانی خود آغاز کنند و بر اساس گفته‌های مدیر عامل ایران خودرو شرط تولید مشترک ایران خودرو با شرکت‌های خارجی تامین سرمایه به صورت سرمایه گذاری ۵۰ - ۵۰ خواهد بود.

وی افزود: در تولید مشترک باید براساس قانون داخلی سازی هر محصول از ۴۰ درصد آغاز و به ۶۰ تا ۸۰ درصد برسد، اتفاقی که در مشارکت با خارجی‌ها در حد حرف باقی ماند و مشکلات تولید از یک طرف و سود واردات از سوی دیگر باعث شد تا خودروساز داخلی را ترغیب کرده تا واردات را جایگزین تولید کند.

همچنین در این خصوص بهرام پارسایی عضو کمسیون اصل ۹۰ مجلس با بیان اینکه خودروساز اگر قرار است دست به واردات و کارهای سود آور بزند، بهتر است وقت و انرژی خود را صرف کیفیت خودرو‌ها بگذارد. وی با بیان اینکه واردکننده‌ها شرکت هایی هستند که با پرداخت هزینه‌های مربوطه مجوزهای قانونی را دریافت کرده اند و نباید یک رقیب خصولتی بیاید با آن‌ها به رقابت بپردازد.

رضایی رئیس انجمن کارفرمایی وارد کنندگان خودرو در ادامه از کاهش درآمدهای دولت و آسیب رساندن بر تولید و اشتغال در واردات خودرو توسط خودروسازان خبر داد و افزود: برای فول وارد کردن یک خودرو در کشور ۴۰ تا ۴۵ درصد حقوق عوارض گمرکی به دولت پرداخت می‌شود در حالی که وقتی سی کی دی و ساخت مشترک برای خودرو صورت میگیرد عوارضی که به دولت پرداخت میشود تن‌ها ۳ تا ۴ درصد است؛ به این معنی ان که رفتار اقتصادی درآمدهای دولت را نیز به شدت کاهش می‌دهد.

رضایی تاکید کرد: ادامه روند واردات خودروهای ساخته شده از سوی خودروسازان داخلی آسیب جدی به توانمندی تولید داخل وارد می‌کند و در آینده‌ای نه چندان دور ایران به بزرگترین مونتاژکار خودرو در منطقه تبدیل خواهد شد.

 وی تصریح کرد: زمانی که شرکت پژو ایران را در دوران تحریم ترک کرد خط تولید پژو ۲۰۶ عملا خوابید، این درحالی بود که این خودرو سال‌ها در ایران تولید می‌شد و این بیانگر وابستگی عمده تولید این خودرو در ایران بود حالا چگونه است که طی مدت کوتاهی بدون اینکه پلت فرم خاصی در کشور ایجاد شود به یکباره برندهای مختلف پژو و رنو در داخل تولید می‌شود.