سیاست چماق بدون هویج آمریکا راه حل "بحران افغانستان"
اندیشکده آمریکایی پیشنهاد کرد در حالی که آمریکا به تقویت حکومت افغانستان و نیروهای امنیتی این کشور میپردازد، باید در عین حال ایجاد توافق سیاسی با طالبان و دولت این کشور را نیز در اولویت قرار دهد.
به گزارش سرویس بین الملل به نقل از ایندین تایمز، در حالی که دولت آمریکا در آخرین مراحل تدوین سیاست خود در قبال افغانستان-پاکستان است، یکی از اندیشکدههای برجسته آمریکایی پیشنهاد کرد که بررسی بحران افغانستان از دوربین رقابتهای هند و پاکستان اشتباه است.
اندیشکده کارنگی در گزارشی نوشت: اگر بحران افغانستان به عنوان نتیجه رقابت هند و پاکستان دیده شود، آمریکا باید برای صلح دائم در جنوب آسیا تلاش کند.
«اشلی تلیس» و «جف اگرز» از کارشناسان ارشد این اندیشکده در گزارش خود مینویسند که این راه حل دچار بدفهمی شده است، زیرا مشکلات ارضی افغانستان و پاکستان را که به زمان تقسیم هند بر میگردد، در نظر نمیگیرد.
در ادامه این گزارش نیز آمده است که رفع بحران و وضعیت کنونی افغانستان در کوتاه مدت عملی نیست.
این کارشناسان اظهار داشتند که نمونه دیگری از این پیشنهادهای برای رفع بحران افغانستان، مفهوم بیطرفی در منطقه است؛ به این صورت که افغانستان باید به آرامی از مشارکت امنیتی خود خارج شده و برای ایجاد یک قرارداد امنیتی مشترک که مورد توافق تمام همسایگان این کشور است، تلاش کند.
در ادامه آمده است که این راهکار، غیر محتملتر از چیزی است که در ابتدا به نظر میرسد، زیرا در صورت نقض این تفاهمنامه توسط یکی از همسایگان افغانستان، کابل بدون کمک واشنگتن کار بسیار دشواری برای اجرای این توافقنامه خواهد داشت.
در ادامه نیز این گزارش تاکید میکند که آمریکا باید استراتژیای را در پیش بگیرد که در حین حفظ دستاوردهای افغانستان، به بحران این کشور نیز پایان دهد.
گزینههایی مانند رفع منازعات هند-پاکستان بسیار دشوارتر از آن است که به تنهایی در پیش گرفته شود.
این در حالی است که گزینههای یکجانبه دیگری نیز مانند تشدید جنگ و یا عدم دخالت کامل هم به خاطر هزینه و خطر آنها عملی نیست.
تنها راه حل برای رفع بحران کنونی افغانستان، افزایش تدریجی حضور با هدف رسیدن به یک راهکار سیاسی و یا مشارکت بلند مدت برای مبارزه با تروریسم است.
در حالی که آمریکا به تقویت حکومت افغانستان و نیروهای امنیتی این کشور میپردازد، باید در عین حال ایجاد توافق سیاسی با طالبان را نیز در اولویت خود قرار دهد.
زیرا راه حلی که تنها بر مبارزه با تروریسم متمرکز باشد موثر نخواهد شد.
برای موفقیت، آمریکا باید به سفیر این کشور در کابل این قدرت را داد تا بر تمام استراتژیهای آمریکا در افغانستان نظارت داشته باشد.
سفیر آمریکا در کابل همچنین باید حکومت افغانستان را برای آغاز جدی گفتوگوها برای آشتی سیاسی، برگزاری گفتوگوهای مستقیم با طالبان و حتی در صورت نیاز هدف قرار دادن شورای طالبان متقاعد کند.
این باید در حالی صورت گیرد که پناهگاههای طالبان در پاکستان نیز محدود شود و حمایت منطقهای نیز از حل و فصل سیاسی بحران افغانستان صورت گیرد.
اندیشکده کارنگی در گزارشی نوشت: اگر بحران افغانستان به عنوان نتیجه رقابت هند و پاکستان دیده شود، آمریکا باید برای صلح دائم در جنوب آسیا تلاش کند.
«اشلی تلیس» و «جف اگرز» از کارشناسان ارشد این اندیشکده در گزارش خود مینویسند که این راه حل دچار بدفهمی شده است، زیرا مشکلات ارضی افغانستان و پاکستان را که به زمان تقسیم هند بر میگردد، در نظر نمیگیرد.
در ادامه این گزارش نیز آمده است که رفع بحران و وضعیت کنونی افغانستان در کوتاه مدت عملی نیست.
این کارشناسان اظهار داشتند که نمونه دیگری از این پیشنهادهای برای رفع بحران افغانستان، مفهوم بیطرفی در منطقه است؛ به این صورت که افغانستان باید به آرامی از مشارکت امنیتی خود خارج شده و برای ایجاد یک قرارداد امنیتی مشترک که مورد توافق تمام همسایگان این کشور است، تلاش کند.
در ادامه آمده است که این راهکار، غیر محتملتر از چیزی است که در ابتدا به نظر میرسد، زیرا در صورت نقض این تفاهمنامه توسط یکی از همسایگان افغانستان، کابل بدون کمک واشنگتن کار بسیار دشواری برای اجرای این توافقنامه خواهد داشت.
در ادامه نیز این گزارش تاکید میکند که آمریکا باید استراتژیای را در پیش بگیرد که در حین حفظ دستاوردهای افغانستان، به بحران این کشور نیز پایان دهد.
گزینههایی مانند رفع منازعات هند-پاکستان بسیار دشوارتر از آن است که به تنهایی در پیش گرفته شود.
این در حالی است که گزینههای یکجانبه دیگری نیز مانند تشدید جنگ و یا عدم دخالت کامل هم به خاطر هزینه و خطر آنها عملی نیست.
تنها راه حل برای رفع بحران کنونی افغانستان، افزایش تدریجی حضور با هدف رسیدن به یک راهکار سیاسی و یا مشارکت بلند مدت برای مبارزه با تروریسم است.
در حالی که آمریکا به تقویت حکومت افغانستان و نیروهای امنیتی این کشور میپردازد، باید در عین حال ایجاد توافق سیاسی با طالبان را نیز در اولویت خود قرار دهد.
زیرا راه حلی که تنها بر مبارزه با تروریسم متمرکز باشد موثر نخواهد شد.
برای موفقیت، آمریکا باید به سفیر این کشور در کابل این قدرت را داد تا بر تمام استراتژیهای آمریکا در افغانستان نظارت داشته باشد.
سفیر آمریکا در کابل همچنین باید حکومت افغانستان را برای آغاز جدی گفتوگوها برای آشتی سیاسی، برگزاری گفتوگوهای مستقیم با طالبان و حتی در صورت نیاز هدف قرار دادن شورای طالبان متقاعد کند.
این باید در حالی صورت گیرد که پناهگاههای طالبان در پاکستان نیز محدود شود و حمایت منطقهای نیز از حل و فصل سیاسی بحران افغانستان صورت گیرد.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *