نیوزدپلی: رستورانی که به مرکز امید "زنان قربانی خشونت" در کابل تبدیل شده است
نیوزدپلی نوشت: رستورانی در افغانستان افتتاح شده که همه خدمه آن زنانی است که قربانی خشونت خانوادگی بوده و این امکان را امیدی برای آرزوهای بر باد رفته میدانند.
خبرگزاری میزان -
به گزارش سرویس بین الملل نیوزدیپلی در گزارشی نوشت: رستوان بست (Bost) در کابل همه نوع غذاها را دارد، در آن غذای ملی افغانستان یعنی کابلی پلو تا پیتزا سرو میشود. این رستوران که در یک پیاده رو و به دور از منطقه دیپلماتیک کابل قرار گرفته در مقابل حملات انتحاری طالبان آسیب پذیر است.
اما این موضوع باعث نشده است که سرآشپزان و خدمه این رستوران لبخند بر لب نداشته باشند. این رستوران تنها رستورانی است که تمامی خدمه آن را زنان تشکیل میدهند.
یکی از این آشپزان مارسال 19 ساله است که در 16 سالگی به اجبار با پسرعموی خود ازدواج کرده است. بعد از ازدواج وی به خانه شوهرش در بغلان می رود. وی در آنجا مورد ضرب و شتم قرار میگیرد. بنابراین وی این وضعیت را تحمل نکرده و از خانه فرار کرده و 200 کیلومتر را در جاده طی میکند تا به کابل میرسد.
مرکز توسعه مهارتهای زنان تنها مرکز در افغانستان است که برای زنانی که از خشونت خانوادگی فرار میکنند جای امنی فراهم میکند. مدیر این مرکز که در سال 2002 آنرا ایجاد کرده میگوید که این زنان جای برای رفتن ندارند
مری اکرمی میگوید که این موسسه برای بیش از 4500 نفر از زنان خانه فراهم آورده و موسسه دیگر جوابگوی زنان بیخانمان نیست.
اکرمی تصریح میکند که ما همیشه از خودمان این سوال را میپرسیم که تا کی قرار است این زنان در این موسسه بمانند ولی پاسخ به این سوال دشوار است چون آنها جایی برای رفتن ندارند.
بسیاری از زنانی که به این موسسه پناه می آورند هرگز به مدرسه نرفته و اکثر زندگی خود را مشغول کارهای خانه و آشپزی برای سایر افراد خانه سپری کردند.
ایده رستوران را یک از ساکنان این موسسه بنام سفیه مطرح کرده است. بعد از اینکه سفیه وارد این موسسه می شود شروع به آشپزی برای دوستان کریمی میکند و در عوض مقداری پول دریافت میکند. و از این طریق وی توانسته است پول کافی برای اجاره خانه بدست آورد.
خانم اکرمی میگوید سفیه به من زمانی می گفت که هیچ وقت پول برای خودم نداشتم ولی در حال حاضر وی بیش از 100 هزار افغانی پول پس انداز کرده است.
موفقیت سفیه در موسسه نشان خوبی بود که می توان از این راه به زنانی که از خانه فرار میکنند، کمک کرد.
رئیس موسسه نگهداری زنان ب سرپرست میگوید: این زنان هیچگاه فرصت این راه نداشتند که به رستوران بروند و به این دلیل که زنان تحت کنترل مرد قرار دارند نمیتوانند به رستوران بروند.
اکرمی یکسال را برای مرمت یکی از خانههای که در کابل داشت برای ایجاد رستوان صرف کرد. در حالی که رستوران در حال ساخت بود، زنان موسسه مشغول یادگیری حرفه ای آشپزی توسط سعید مظفر یکی از آشپزهای مشهور کابل بودند.
رستواران بست سال گذشته افتتاح شد و در حال 22 کارمند زن دارد که همگی از افرادی هستند که قربانی خشونت خانوادگی شدند.
امنیت بزرگترین نگرانی برای تمام مردمان افغانستان است
غزال 19 ساله بود که والدینش را از دست داد و عموی وی مسئول نگهداریش شد. اما عمو غزال وی را مجبور کرد که روسپیگری کند، پلیس غزال را زمانی که در خیابان زندگی می کرد پیدا کرد و به موسسه سپرد. غزال در حاضر 6 روز در هفته رو بعنوان خدمتکار در رستوران مشغول به کار است.
اکرمی میگوید که بسیاری از زنان موسسه به این دلیل که از خشونت فیزیکی مردان فرار کردند قادر نیستند به مشتریان مرد خدمت کنند و به همین دلیل اکثر مشتریان رستوران را زنان و مردان آشنا تشکیل میدهند.
اکرمی گفت: امنیت بزرگترین نگرانی برای تمام مردمان افغانستان است. چند روز قبل یک بمب انتحاری نزدیک رستوران منفجر شد که من را بسیار نگران کرد. اما در حال حاضر خدا رو شکر همه چیز خوب است و همه ما در امنیت هستم.
وشمه نیز یکی از خدمه این رستوران است که هیچگاه زندگی وی روی آرامش ندیده است. میگوید که امید داشت روزهای که در خیابان زندگی می کرده و توسط پلیس مورد سواستفاده قرار میگرفته تمام شود. در حال حاضر رویای او مهاجرت به آمریکاست و اینکه در آنجا تبدیل به آشپز مشهوری شود.
/
اما این موضوع باعث نشده است که سرآشپزان و خدمه این رستوران لبخند بر لب نداشته باشند. این رستوران تنها رستورانی است که تمامی خدمه آن را زنان تشکیل میدهند.
یکی از این آشپزان مارسال 19 ساله است که در 16 سالگی به اجبار با پسرعموی خود ازدواج کرده است. بعد از ازدواج وی به خانه شوهرش در بغلان می رود. وی در آنجا مورد ضرب و شتم قرار میگیرد. بنابراین وی این وضعیت را تحمل نکرده و از خانه فرار کرده و 200 کیلومتر را در جاده طی میکند تا به کابل میرسد.
مرکز توسعه مهارتهای زنان تنها مرکز در افغانستان است که برای زنانی که از خشونت خانوادگی فرار میکنند جای امنی فراهم میکند. مدیر این مرکز که در سال 2002 آنرا ایجاد کرده میگوید که این زنان جای برای رفتن ندارند
مری اکرمی میگوید که این موسسه برای بیش از 4500 نفر از زنان خانه فراهم آورده و موسسه دیگر جوابگوی زنان بیخانمان نیست.
اکرمی تصریح میکند که ما همیشه از خودمان این سوال را میپرسیم که تا کی قرار است این زنان در این موسسه بمانند ولی پاسخ به این سوال دشوار است چون آنها جایی برای رفتن ندارند.
بسیاری از زنانی که به این موسسه پناه می آورند هرگز به مدرسه نرفته و اکثر زندگی خود را مشغول کارهای خانه و آشپزی برای سایر افراد خانه سپری کردند.
ایده رستوران را یک از ساکنان این موسسه بنام سفیه مطرح کرده است. بعد از اینکه سفیه وارد این موسسه می شود شروع به آشپزی برای دوستان کریمی میکند و در عوض مقداری پول دریافت میکند. و از این طریق وی توانسته است پول کافی برای اجاره خانه بدست آورد.
خانم اکرمی میگوید سفیه به من زمانی می گفت که هیچ وقت پول برای خودم نداشتم ولی در حال حاضر وی بیش از 100 هزار افغانی پول پس انداز کرده است.
موفقیت سفیه در موسسه نشان خوبی بود که می توان از این راه به زنانی که از خانه فرار میکنند، کمک کرد.
رئیس موسسه نگهداری زنان ب سرپرست میگوید: این زنان هیچگاه فرصت این راه نداشتند که به رستوران بروند و به این دلیل که زنان تحت کنترل مرد قرار دارند نمیتوانند به رستوران بروند.
اکرمی یکسال را برای مرمت یکی از خانههای که در کابل داشت برای ایجاد رستوان صرف کرد. در حالی که رستوران در حال ساخت بود، زنان موسسه مشغول یادگیری حرفه ای آشپزی توسط سعید مظفر یکی از آشپزهای مشهور کابل بودند.
رستواران بست سال گذشته افتتاح شد و در حال 22 کارمند زن دارد که همگی از افرادی هستند که قربانی خشونت خانوادگی شدند.
امنیت بزرگترین نگرانی برای تمام مردمان افغانستان است
غزال 19 ساله بود که والدینش را از دست داد و عموی وی مسئول نگهداریش شد. اما عمو غزال وی را مجبور کرد که روسپیگری کند، پلیس غزال را زمانی که در خیابان زندگی می کرد پیدا کرد و به موسسه سپرد. غزال در حاضر 6 روز در هفته رو بعنوان خدمتکار در رستوران مشغول به کار است.
اکرمی میگوید که بسیاری از زنان موسسه به این دلیل که از خشونت فیزیکی مردان فرار کردند قادر نیستند به مشتریان مرد خدمت کنند و به همین دلیل اکثر مشتریان رستوران را زنان و مردان آشنا تشکیل میدهند.
اکرمی گفت: امنیت بزرگترین نگرانی برای تمام مردمان افغانستان است. چند روز قبل یک بمب انتحاری نزدیک رستوران منفجر شد که من را بسیار نگران کرد. اما در حال حاضر خدا رو شکر همه چیز خوب است و همه ما در امنیت هستم.
وشمه نیز یکی از خدمه این رستوران است که هیچگاه زندگی وی روی آرامش ندیده است. میگوید که امید داشت روزهای که در خیابان زندگی می کرده و توسط پلیس مورد سواستفاده قرار میگرفته تمام شود. در حال حاضر رویای او مهاجرت به آمریکاست و اینکه در آنجا تبدیل به آشپز مشهوری شود.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *