انتخابات، اقتصاد، معیشت
اکنون که به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می شویم، مهمترین مطالبه ای که در سطح جامعه از دولت آینده دیده می شود چیست؟
خبرگزاری میزان -
به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از اتاق خبر 24، آنچه مسلم است، این است که با اندک مطالعه در میان افکار عمومی م توان پی برد که مردم با توجه به شرایط کنونی چه خواسته ای از دولتمردان آینده دارند.
مطالبات اقتصادی مهمترین خواسته ای است که اکثریت مردم جامعه خواهان آن هستند و میخواهند وضعیت اقتصادی کشور به ویژه معیشت مردم یک بهبود حداقل نسبی داشته باشد و البته در زندگی آنها هم احساس و لمس شود.
شاید آمار و ارقامی که از سوی مراکز دولتی و اقتصادی درباره اوضاع و شرایط اقتصادی کشور یک نمودار زیبا و رو به رشد را نشان بدهد، اما واقعیت، آن چیزی نیست که بر روی کاغذ و نمودارهای مراکز آمار و اقتصادی کشیده شده است.
واقعیت زندگی اکثریت مردم را باید در کنار آنها و با آنها دید و لمس کرد که آیا آن آمار و ارقام درست می گویند یا شرایط زندگی مردم؟!
موضوع اقتصاد، معیشت مردم و تولید و اشتغال، امسال نیز به عنوان مهمترین مبحث سخنان رهبر معظم انقلاب در بارگاه حضرت امام رضا(ع) و پیام نوروزی ایشان بود.
نام گذاری سال تولید و اشتغال برای امسال خط حرکت دولت بعدی را نشان داده و ترسیم کرده است، چه دولت کنونی بتواند در رقابت انتخابات ریاست جمهوری 29 اردیبهشت ماه پیروز میدان شود و چه فرد دیگری، راه و روش برای دولت مشخص شده و راه دیگری جز تولید و اشتغال ندارد.
دل بستن به نتایج توافق هسته ای باعث بسیاری از غفلت ها شد، امید دولت به برجام باعث شد تا بسیاری از مسائل و مشکلات اقتصادی کشور به تعلیق یا لغو تحریم ها گره بخورد به همین خاطر دوران انتظار دولت برای رسیدن میوه برجام طولانی شد و این میوه هم به بار نیامد.
می توان یکی از نقاط ضعف دولت کنونی را دل بستن شدید به نتایج توافق هسته ای دانست، چرا که در خلال مذاکرات هسته ای و پس از رسیدن به نتیجه ای که در داخل مطلوب بسیاری از دلسوزان، کارشناسان، مردم و رهبری نظام هم نبود، اما امضاء شد.
اکنون که بیش از یکسال از اجرای برجام می گذرد خوشبین ها به آن متوجه میشوند که منتقدین توافق هسته ای چه می گفتند و حرف حسابشان چه بود؟!
با همه این اوصاف، اکنون شرایط به گونه ای است که به نظر می رسد آمریکایی ها توقع داشتند، تحریم های فلج کننده برای فشار بیشتر به مردم و انقلاب بدون جنگ و درگیری نظامی کار را تمام کند. تحریمهای اقتصادی از ابتدا هم برای به زانو در آوردن انقلاب اسلامی ایران وضع شد.
پاشنه آشیل همه کشورهای دنیا مسائل اقتصادی است اگر در این زمینه هر کشوری با کمبود و ضعف اقتصادی روبرو شود، تبعات آن میتواند گسترده شود. آنوقت دیگر نیازی به رفتار پرهزینه جنگ نخواهد بود.
می توان ونزوئلا را مثال زد که با تحریم ها و فشارهای آمریکا و عوامل داخلی، اوضاع این کشور در شرایط بسیار نابسامانی قرار دارد.
همگان فراموش نکرده اند که شعار رئیس محترم دولت کنونی زمانی که در تبلیغات انتخاباتی سال 92 به سر می برد، مسائل اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم و رونق اقتصادی بود. مهمترین عاملی هم که باعث پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری شد، همین شعار بود و اکنون هم که بر اساس برخی نظرسنجی ها محبوبیت دولت نزد افکار عمومی کاسته شده، باز هم به خاطر مسائل اقتصادی است اما این بار نه به خاطر شعارها و وعده های اقتصادی بلکه به خاطر اجرا نکردن آن شعارها و وعده هایی که در آغاز دولت به مردم داده شده بود.
اکنون هر کدام از نامزدهایی که احراز صلاحیت شده و وارد میدان رقابت انتخاباتی می شوند، باید تمرکز خود را بر روی مسائل اقتصادی کشور متمرکز کنند.
نامزدها باید برنامه محور باشند، برنامه ای که بتواند گره مشکلات اقتصادی را باز کند و رونق اقتصادی را با ایجاد اشتغال و افزایش تولید به کشور باز گرداند واندکی از دشواری های مردم بکاهد.
شعار و وعده، دیگر نمی تواند رأی مردم را برای نامزدی، جمع کند بلکه افکار عمومی خواهان نوعی تضمین از سوی رئیس جمهور منتخب خواهند بود که تا چه اندازه بر وعهده ها، برنامه ها و شعارهای انتخاباتی خود پایبند است.
انتخابات ریاست جمهوری 29 اردیبهشت ماه 1396 را می توان رقابت نامزدهای احراز صلاحیت شده بر سر مسائل اقتصادی دانست.
مردم هم اکنون در شرایط نامناسب اقتصادی قرار دارند و مسکّن هایی مانند افزایش حقوق ها یا پرداخت سود سهام عدالت با شکلی که برنامه ریزی شده است، نمیتواند کار ساز باشد.
رونق کسب و کار، ایجاد شغل و حمایت از تولید است که می تواند پیکر بیجان اقتصاد کشور را به حرکت وادار کند.
مطالبات اقتصادی مهمترین خواسته ای است که اکثریت مردم جامعه خواهان آن هستند و میخواهند وضعیت اقتصادی کشور به ویژه معیشت مردم یک بهبود حداقل نسبی داشته باشد و البته در زندگی آنها هم احساس و لمس شود.
شاید آمار و ارقامی که از سوی مراکز دولتی و اقتصادی درباره اوضاع و شرایط اقتصادی کشور یک نمودار زیبا و رو به رشد را نشان بدهد، اما واقعیت، آن چیزی نیست که بر روی کاغذ و نمودارهای مراکز آمار و اقتصادی کشیده شده است.
واقعیت زندگی اکثریت مردم را باید در کنار آنها و با آنها دید و لمس کرد که آیا آن آمار و ارقام درست می گویند یا شرایط زندگی مردم؟!
موضوع اقتصاد، معیشت مردم و تولید و اشتغال، امسال نیز به عنوان مهمترین مبحث سخنان رهبر معظم انقلاب در بارگاه حضرت امام رضا(ع) و پیام نوروزی ایشان بود.
نام گذاری سال تولید و اشتغال برای امسال خط حرکت دولت بعدی را نشان داده و ترسیم کرده است، چه دولت کنونی بتواند در رقابت انتخابات ریاست جمهوری 29 اردیبهشت ماه پیروز میدان شود و چه فرد دیگری، راه و روش برای دولت مشخص شده و راه دیگری جز تولید و اشتغال ندارد.
دل بستن به نتایج توافق هسته ای باعث بسیاری از غفلت ها شد، امید دولت به برجام باعث شد تا بسیاری از مسائل و مشکلات اقتصادی کشور به تعلیق یا لغو تحریم ها گره بخورد به همین خاطر دوران انتظار دولت برای رسیدن میوه برجام طولانی شد و این میوه هم به بار نیامد.
می توان یکی از نقاط ضعف دولت کنونی را دل بستن شدید به نتایج توافق هسته ای دانست، چرا که در خلال مذاکرات هسته ای و پس از رسیدن به نتیجه ای که در داخل مطلوب بسیاری از دلسوزان، کارشناسان، مردم و رهبری نظام هم نبود، اما امضاء شد.
اکنون که بیش از یکسال از اجرای برجام می گذرد خوشبین ها به آن متوجه میشوند که منتقدین توافق هسته ای چه می گفتند و حرف حسابشان چه بود؟!
با همه این اوصاف، اکنون شرایط به گونه ای است که به نظر می رسد آمریکایی ها توقع داشتند، تحریم های فلج کننده برای فشار بیشتر به مردم و انقلاب بدون جنگ و درگیری نظامی کار را تمام کند. تحریمهای اقتصادی از ابتدا هم برای به زانو در آوردن انقلاب اسلامی ایران وضع شد.
پاشنه آشیل همه کشورهای دنیا مسائل اقتصادی است اگر در این زمینه هر کشوری با کمبود و ضعف اقتصادی روبرو شود، تبعات آن میتواند گسترده شود. آنوقت دیگر نیازی به رفتار پرهزینه جنگ نخواهد بود.
می توان ونزوئلا را مثال زد که با تحریم ها و فشارهای آمریکا و عوامل داخلی، اوضاع این کشور در شرایط بسیار نابسامانی قرار دارد.
همگان فراموش نکرده اند که شعار رئیس محترم دولت کنونی زمانی که در تبلیغات انتخاباتی سال 92 به سر می برد، مسائل اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم و رونق اقتصادی بود. مهمترین عاملی هم که باعث پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری شد، همین شعار بود و اکنون هم که بر اساس برخی نظرسنجی ها محبوبیت دولت نزد افکار عمومی کاسته شده، باز هم به خاطر مسائل اقتصادی است اما این بار نه به خاطر شعارها و وعده های اقتصادی بلکه به خاطر اجرا نکردن آن شعارها و وعده هایی که در آغاز دولت به مردم داده شده بود.
اکنون هر کدام از نامزدهایی که احراز صلاحیت شده و وارد میدان رقابت انتخاباتی می شوند، باید تمرکز خود را بر روی مسائل اقتصادی کشور متمرکز کنند.
نامزدها باید برنامه محور باشند، برنامه ای که بتواند گره مشکلات اقتصادی را باز کند و رونق اقتصادی را با ایجاد اشتغال و افزایش تولید به کشور باز گرداند واندکی از دشواری های مردم بکاهد.
شعار و وعده، دیگر نمی تواند رأی مردم را برای نامزدی، جمع کند بلکه افکار عمومی خواهان نوعی تضمین از سوی رئیس جمهور منتخب خواهند بود که تا چه اندازه بر وعهده ها، برنامه ها و شعارهای انتخاباتی خود پایبند است.
انتخابات ریاست جمهوری 29 اردیبهشت ماه 1396 را می توان رقابت نامزدهای احراز صلاحیت شده بر سر مسائل اقتصادی دانست.
مردم هم اکنون در شرایط نامناسب اقتصادی قرار دارند و مسکّن هایی مانند افزایش حقوق ها یا پرداخت سود سهام عدالت با شکلی که برنامه ریزی شده است، نمیتواند کار ساز باشد.
رونق کسب و کار، ایجاد شغل و حمایت از تولید است که می تواند پیکر بیجان اقتصاد کشور را به حرکت وادار کند.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *