پز عالی مدارس غیرانتفاعی و صندلی‌های خالی

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از آناج، زمانی نه چندان قبل جای دانش آموزان در حیاط مدرسه‌هایی بود که ساختمان‌های بزرگ و قدیمی داشت و اگر از بخت خوبشان به یک مدرسه نوساز منتقل می‌شدند، باز هم یک ساختمان بزرگ با کلاس‌های متعدد و حیاط بزرگ در انتظار آنها بود اما با صنعتی شدن شهرها همانطور که خانه‌های حیاط دار تبدیل به آپارتمان شدند مدرسه‌ها نیز کم کم تبدیل به ساختمان‌های کوچک و چند کلاسه شدند.

این مدارس که ابتدا برای قشر مرفه جامعه بود و با هزینه‌های هنگفت ثبت‌نام می‌کردند، به مرور زمان به قشر متوسط و حتی زیر متوسط جامعه رسید و چشم و هم‌چشمی و زمزمه امکانات بهتر و بیشتر این مدارس والدین را ترغیب به نام‌نویسی فرزندان‌شان در این مدارس کرد.

در ابتدای شکل‌گیری چنین مدارسی به نظر می‌رسید با ثبت نام کم و هزینه زیاد قرار است امکانات رفاهی و آموزشی دانش آموزان ثبت نام کننده در این مدارس افزایش یابد اما رفته رفته با رشد قارچ گونه این مدارس نه تنها این اتفاق عملی نشد بلکه این مدارس محلی برای خالی کردن جیب والدینی شد که به امید تامین آموزشی فرزندانشان پا به این مدارس گذاشتند.

رشد قارچ گونه این مدارس و مجوزهایی که هرساله آموزش و پرورش برای تاسیس به این مدارس می‌دهد گاها راه را برای افزایش تخلفات باز کرده است. هم اکنون یک میلیون و 48 هزار و 879 دانش آموز در مقاطع مختلف در این مدارس تحصیل می‌کنند.

اکثر این مدارس غیرانتفاعی تبلیغات زیادی برای جذب دانش آموزان و والدینشان به این مدارس انجام می‌دهند، از قبولی در مدرسه‌های استعداد درخشان تا قبولی کنکور در بهترین رشته‌های دانشگاهی! اما وقتی به آمار این مدارس برمی‌خوریم نه تنها این مسئله نمودی ندارد بلکه قبولی‌هایی که این مدارس دارند مدیون کلاس‌های فوق آموزشی با هزینه‌های هنگفت و کلاس‌های خارج از مدرسه می‌باشد که این موضوع ثابت می‌کند از حرف تا عمل این مدارس فاصله زیادی وجود دارد.

امسال مدارس غیر انتفاعی شیوه جدیدی برای دریافت‌های نامتعارف خود پیدا کرده‌اند و آن هم مسئله پیش ثبت نام است. این مدارس والدین را تحت فشار قرار داده‌اند که برای ثبت نام در سال تحصیلی جدید علی رغم پایان این سال تحصیلی باید پیش ثبت نام انجام دهند و مبلغی از ثبت نام را به صورت پیش پرداخت بپردازند هرچند مدیرکل مدارس غیردولتی آموزش وپرورش این کار را خلاف قانون اعلام کرده است اما عدم برخورد جدی با تخلفات این مدارس در سال‌های گذشته نگرانی برای این مدارس ایجاد نمی‌کند و همچنان به رفتارهای خلاف قانون خود ادامه می‌دهند.

در پس تمام این اتفاقات نقطه تاریک دیگری مانند خالی ماندن صندلی‌های این مدارس وجود دارد، مدارسی که به امید سودهی در ابتدا آغاز به فعالیت کرده بودند به خاطر حجم بالای رقیبان وعدم کفایت آموزشی با صندلی‌های خالی مواجه شدند تا جایی که در سال 86 نهصد مدرسه از این مدارس به تعطیلی کشیده شد.

با تمام این اوصاف باید منتظر ماند و دید که آیا آموزش وپرورش که مسئول سیدگی به مشکلات این مدارس می‌باشد به داد والدین گرفتار شده در این مدارس خواهند رسید و یا همچنان اسب تخلف این مدارس خواهد تازید.

/