محور نیشابور به مشهد گردنه ای دارد که در فصول بارندگی مه غلیظی سطح جاده را فرا می گیرد و به اصطلاح چشم ، چشم را نمی بیند ، سالهای سال است که این محور تصادفات زیادی بخود دیده و قربانی می گیرد باعث تعجب است چرا راهنمایی و رانندگی استان و راهداران منطقه علائم هشدار دهنده در این مسیر برای آگاهی رانندگانی که با سرعت 110 -120 کیلومتر سرعت به یکباره وارد مه غلیظی میشوندکه تا شعاع 10 -20 متری خود را به سختی می توانند ببیندد به تعداد کافی نمی گذارند!؟ مدیریت بحران میگوید در مواقع سرازیر شدن مه غلیظ در منطقه باید بلافاصله مآموران و راهداران با کنترل جاده از کیلومترها جلوتر و چراغهای قوی هشدار دهنده رانندگان را مجبور به کاستن سرعت و خطر در پیش روی مطلع کنند . فیلمی را در فضای مجازی دیدم که دو نفر در وسط گارد ریل جاده دوان دوان به عقب دویده و با بلند کردن دستهای خود رانندگان را متوجه فاجعه انسانی در چند قدمی خود می کنند در حالیکه رانندگان به زعم خود اینان را مجنون کنار جاده ای قلمداد کرده و به یکباره پس از ورود به مه غلیظ با آهن پاره هایی بنام خودرو آمیخته با خون و پیکر مردم مواجه می شوند و هریک خود نیز قربانی این سهل انگاری راهداران و مأموران جاده ای می شوند و یکی یکی بر آمار تصادف افزوده می شود !!!؟؟؟