قاسمی: موفقیتم در المپیک را مدیون رسول خادم هستم/ رنگ مورد علاقه من آبی است

12:30 - 04 فروردين 1396
کد خبر: ۲۹۲۵۶۳
آزادکار سنگین‌وزن کشورمان گفت: موفقیتم در المپیک ریو را بدون تردید مدیون رسول خادم هستم.
به گزارش گروه ورزشی و به نقل از مجله آلبوم ورزشی، بدون شک باید کمیل قاسمی را یکی از موفق‌ترین ورزشکاران کشورمان در سال 95 دانست، کشتی‌گیری که دومین مدال المپیک دوران ورزشی‌اش را به سینه زد و به پرافتخارترین کشتی‌گیر سنگین‌وزن تاریخ کشتی ایران تبدیل شد. البته کمیل می‌توانست حتی موفق‌تر از این هم باشد و تا یک قدمی مدال طلای المپیک پیش رفت و می‌تواست نام خود را در تاریخ ورزش ایران و جهان جاودانه کند، اما به قول خودش قسمت نبود تا گام آخر را بردارد.
 
با تمام این تفاسیر کمیل قاسمی، با کسب مدال المپیک در زمره ورزشکاران و چهره‌های موفق امسال قرار می‌گیرد تا نام او در تقویم ورزشی سال به عنوان یکی چهره ماندگار ثبت و ضبط شود.
 
گفت‌وگویی با کمیل قاسمی داشتیم که در ادامه آن را می‌خوانید.
 
سال 95 برای کمیل قاسمی چگونه گذشت؟
 
سال تقریبا خوبی برای من بود چرا که در آن دومین مدال المپیکم را که رنگش از مدال قبلی بهتر بود را گرفتم. در اواخر سال هم که برای ششمین دوره متوالی قهرمان جام جهانی شدیم که واقعا لذت‌بخش بود.
 
چرا تقریبا؟
 
برای این می‌گویم تقریبا چون اگر نقره‌ام تبدیل به طلا می‌شد همه چیز عالی پیش رفته بود، اما نشد. شاید قسمت نبود تا گام آخر را بردارم.
 
شیرین ترین خاطره امسالت چه بود؟
 
بهترین خاطره‌ام پیروزی در مرحله نیمه‌نهایی المپیک 2016 ریو مقابل حریف آمریکایی بود که سر و صدایی زیادی به پا کرد و به بُرد 30 ثانیه‌ای معروف شد و طنزهای زیادی هم درباره آن ساختند. فکر کنم این خاطره تا آخر عمر من را رها نکند.
 
تلخ ترین خاطره سال 95 چطور؟
 
شکست در فینال المپیک تلخ‌ترین خاطره‌ای بود که در سال 95 برای من رخ داد؛ خاطره تلخی که فکر می‌کنم تا سال‌ها و حتی تا آخر عمر در ذهن من باقی بماند چرا که من را از بزرگترین افتخار زندگی‌ام محروم کرد. حسرت این مدال طلایی که از دستم رفت از دلم نمی‌رود که نمی‌رود.
 
در سالی که گذشت با چه فرد یا افراد جدیدی در زندگی‌ات آشنا شدی؟
 
با دوستان جدیدی آشنا شدم، اما دوستی‌هایم با دوستان قدیمی‌ام محکم‌تر از قبل شد و به قول آن ضرب‌المثل معروف که می‌گوید همه چیز جدیدش خوب است، اما دوست کهنه‌اش فکر می‌کنم همین دوستان سرمایه‌های زندگی من هستند.
 
از المپیک چه تصویری در ذهن داری؟
 
المپیک همیشه برای من یک سنبل بوده است؛ از همان کودکی مسابقات و نتایج المپیک را پیگیری می‌کردم و همواره خودم را روی سکوهای المپیک می‌دیدم و رویاپردازی می‌کردم. خوشحالم که در هر دو المپیکی که به میدان رفته‌ام با دست پر بازگشته‌ام و به قول معروف برای من خوش یمن بوده است؛ تا همیشه از این رویداد، با ذهنیتی مثبت و خوب یاد می‌کنم.
 
چه کسی یا کسانی در موفقیت تو در المپیک نقش بیشتری داشتند؟
 
افراد زیادی در این موفقیت دخیل بودند و به غیر افراد به مسائل محیطی و محاطی زیادی بستگی دارد؛ از تغذیه مناسب گرفته تا استراحت کافی و تمرینات حرفه‌ای. به قول معروف باید المپیکی زندگی کرد تا موفق باشی. برای من موثرترین فرد با جرات می‌گویم که رسول خادم بوده است و موفقیتم را بدون تردید مدیون او هستم.
 
خانواده چه جایگاهی در این موفقیت داشت؟
 
خانواده از ارکان اصلی جامعه به خصوص در ایران است و می‌تواند تاثیر بسیار زیادی در موفقیت‌ها و حتی ناکامی‌ها داشته باشد. من هم خانواده‌ای دارم که همیشه و همواره پشت من بوده‌اند به خصوص در شکست‌ها و ناکامی‌ها که من را حمایت کرده‌اند و از همین جا دست پدر و مادرم را می‌بوسم و از برادرانم هم تشکر می‌کنم.
 
نام طاها آکگول را که می‌شنوی چه احساسی به شما دست می‌دهد؟
 
او کشتی‌گیر بزرگ و درجه یکی در سنگین‌وزن است، اما من همچنان این امید را دارم که روزی او را شکست بدهم.
 
در سال 95 به چه خواسته‌ای نرسیدی که دوست داری در سال 96 به آن برسی؟
 
هنوز به اهداف اصلی‌ام که کسب مدال طلای جهان و المپیک است نرسیده‌ام؛ امسال که المپیک تمام شد، اما امیدوارم در مسابقات جهانی 2017 در سال 96 بتوانم به این خواسته حداقل جامه عمل بپوشانم تا هدف بعدی.
 
بهترین رنگ؟

رنگ مورد علاقه من آبی است.
 
هر چه دل تنگت می‌خواهد بگو؟
 
برای تمام مردم کشورم در سال 96 آرزوی سلامتی دارم و امیدوارم این سال از نظر ورزشی هم برای کشورمان سال پر باری باشد.
 



ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *