راه سعادت و عزت، حمايت از امام امت و ولایت فقیه است

محسن در سن 6 سالگی وارد دبستان مرآت شد و دوران دبستان را با موفقیت گذراند و وارد مدرسه راهنمایی شهید محسن پور شد. پس از سه سال با موفقیت وارد دبیرستان مجرد می شود.

از آن زمان مرحله جدیدی از فعالیت خود را آغاز کرد. شبانه به پخش اعلامیه های امام می پرداخت و در هفته دو روز به مدرسه نمی رفت و کارگری می کرد و درامدش را صرف خرید اسلحه و مهمات برای برادران مبارز آن موقع می داد.

محسن بوسیله کلتی که خریده بود، چندین بار به طرف مأمورین حکومتی تیر اندازی کرد که مأمورین برای دستگیری وی خیلی تلاش کردند  ولی موفق نشدند. چندین بار او را به شهربانی بردند و مورد شکنجه های فراوان قرار دادند که آثارش روی بدن او دیده می شد.

محسن به علت درگیری با معلمین مخالف انقلاب، چندین بار از مدرسه اخراج می شود که این کار او را در مبارزه اش راسختر می کند. او در کلاسهای تفسیر قرآن که مخفیانه تشکیل می شد، شرکت می کرد و بیش از همه به این کلاسها علاقه داشت.

بعد از بیرون آمدن از کلاس، به ارشاد دیگر برادران می پرداخت. محسن بدین حد رسیده بود که در مورد یکی از صحبت های امام راجع به روزه مستحبی، روزهای دوشنبه و پنج شنبه را روزه می گرفت.

او در مجلس ختمی که به مناسبت چهلم شهادت حاج آقا مصطفی خمینی به همت شهید حجت الاسلام دانشجو، در مجلس شهدا برپا گردید شرکت فعال داشت که بعد از اتمام مجلس، برادران و خواهران به خیابان ریخته که منجر به آتش کشیدن مشروب فروشی می شود و در همین حین بود که برادر عزیزمان محسن همراه شهید محسن پور به طرف سینما حرکت می کنند که برادر محسن پور بوسیله گلوله دژخیمان شاه به شهادت می رسد.

پس از سقوط حکومت بختیار و سقوط شهربانی کازرون و به تصرف در آمدن شهربانی بوسیله مردم، شهید محسن با برادر شهید علی قاسمی به طرف شیراز حرکت می کنند و با کمک نیروهای حزب الله شیراز با شهربانی و ساواک این شهر درگیر می شوند که با یاری خدا و همت مردم، شهربانی و ساواک به تصرف نیروهای حزب الهی در می آید.

محسن خوش اخلاق و بسیار مهربان بود. او پیش قدم در سلام کردن بود. علاقه زیادی به یتیمان شهدا داشت. به خصوص فرزند برادرش شهید حمزه هر وقت صدایش می کردم بجای ٌ بله ٌ می گفت «جان».

محسن محور خانواده بود و به ما می گفت امام را فراموش نکنید. نمازتان را بموقع بخوانید. دروغ نگویید. غیبت نکنید. تهمت نزنید که فردای قیامت باید جواب گو باشید.

مدت شش سال با محسن زندگی کردم . اصلاً احساس غریبی نمی کردم. او از اصراف و زیاده روی و تشریفات بیزار بود. به مصیبت ائمه خصوصاٌ مصیبت حضرت زهرا ( س ) پهلو شکسته علاقه بسیار داشت.

هر گاه مرخصی می آمد کمتر استراحت می کرد و به خانواده شهدا سرکشی می کرد و به سراغ دوستان و اقوام می رفت. او معلم اخلاق فامیل بود.

محسن تأکید زیاد بر شرکت در نماز جمعه و جماعت داشت و عاشق روحانیت در خط امام بود. آخرین سفارشش به من این بود که دو فرزندمان را - مسعود و غلامرضا - را با تربیت و اخلاق اسلامی و عاشق روحانیت بزرگ کن خصوصاٌ اگر من شهید شوم تو هم پدری مهربان و هم مادری دلسوز با مسئولیتی بس سنگین این بار را به منزل برسان.

شهید محسن خسروی سرانجام در عملیات والفجر 8 در بیست و هشتم بهمن ماه سال 64 در فاو با سمت فرمانده گردان کمیل به فیض شهادت نائل آمد.

ای مردم، بدانید كه راه سعادت و عزت در حمایت كردن از امام امت است امام را یارو یاور باشید كه این پیام جمیع شهیدان است.

 جنگ نابرابر و تحمیلى عراق را بر اسلام فراموش نكنید كه بنا به فرموده رهبركبیر عزت شرف ما در گرو همین جنگ است.