ماجرای شهری که قربانی طمع مقام‎های دولتی شد/ فاجعه سرب دار شدن آب شهر فلینت آمریکا چگونه رقم خورد؟+تصاویر

 به گزارش گروه بین‌الملل ،  در اوایل سال میلادی گذشته، رسانه‌های جهان خبری را مخابره کردند که موجب حیرت مردم آمریکا و دیگر نقاط جهان شد؛ باراک اوباما در پی تشدید بحران آلودگی آب در شهر «فلینت» ایالت میشیگان در این شهر وضعیت اضطراری اعلام کرد؛ اعلام شرایط فوق‌العاده از سوی رئیس‌جمهور آمریکا در حالی بود که این شهر بیش از دو سال بود که با بحران آلودگی آب دست‌ و پنجه نرم می‌کرد؛ بحرانی که اکنون و پس از روشن‌شدن ابعاد ماجرا همه اذعان می‌کنند که جمعیت 100 هزارنفری شهر فلینت قربانی اشتباهات و طمع مقامات ایالت میشیگان شده‌اند.

در ماه آوریل سال 2014 مقامات شهر «فلینت» در ایالت میشیگان اعلام کردند در راستای کاهش هزینه‌های تأمین آب آشامیدنی شهر قصد دارند که منبع تأمین آب شهر را تغییر دهند؛ تقریباً 50 سال بود که فلینت آب شیرین و بهداشتی را از دیترویت می‌خرید و میان مردم توزیع می‌کرد از این پس قرار شد که  خرید آب از دریاچه هوران Huron دیترویت متوقف و به جای آن، آب لوله‌کشی مردم فلینت از رودخانه خود این شهر تأمین شود. 

بنا به گزارش وب‌سایت «npr.org » مقامات محلی شهر فلینت برای توجیه این اقدام خود استدلال کردند که با تغییر منبع تأمین آب شهر طی 25 ساله آینده می‌توان نزدیک 200 میلیون دلار در هزینه‌های شهر صرفه‌جویی کرد.

در گزارش «سی‌ان‌ان» دراین باره آمده که درست چند روز پس از تغییر منبع آب،  آب آشامیدنی شهر کاملا به رنگ قهوه‌ای تغییر رنگ داده بود به گونه‌ای که ساکنان شهر تصور می‌کردند که آب لوله کشی شهر به آب فاضلاب وصل شده‌است؛ اما پژوهش های تیم تحقیقاتی دانشگاه ویرجینیا تِک نشان داد که رنگ قهوه‌ای آب در واقع آهن خطوط لوله‌کشی آب شهر است چرا که خورندگی آب رودخانه فلینت 19 برابر خوردندگی دریاچه هارون است؛ از آنجایی که سازمان کیفیت محیط زیست شهر هنگام تغییر منبع عامل ضد خورندگی را به آب اضافه نکرده بود، آب رودخانه با خورندگی لوله‌ها آب شهر را به رنگ قهوه‌ای تبدیل کرده بود.

با تغییر منبع آب ساکنان شهر فلینت نسبت به کیفیت  آب شهر اعتراض کردند اما مقامات شهر فلینت و مقامات ایالتی تا چندین ماه اعلام کردند که مشکل جدی در این زمینه وجود ندارد، حتی «دایان والینگ» شهردار پیشین شهر برای اطمینان مردم شهر در برنامه زنده تلویزیونی لیوانی آب نوشید تا نگرانی‌های هر روز مردم را کم‌تر کند.

اما آنچه که اکنون  فاجعه شهر فلینت نامیده می‌شود از دید همگان پنهان مانده بود و هنوز کسی از عمق فاجعه پیش آمده آگاهی کامل نداشت.

اما نخستین کسی که توجه همگان را به فاجعه شهر فلینت جلب کرد، دکتر «مونا هانا-آتیشا» متخصص اطفال بود که اهالی شهر او را اکنون دکتر «مونا» صدا می‌زنند؛ در واقع این دکتر جوان نخستین کسی بود که به اطمینان‌دادن های مکرر مقامات ایالتی و محلی درباره سالم بودن آب شهر شک کرد و نگرانی‌های والدین درباره ریزش مو والتهاب پوستی فرزندانشان را جدی گرفت.

با تلاشها و پافشاری های دکتر «مونا» خون همه کودکان شهر آزمایش شد و در کمال ناباوری مشخص شد که سطح مس خون شمار زیادی از کودکان خردسال شهر به صورت غیرطبیعی بالاست.

دکتر «مونا هانا-آتیشا»  Mona Hanna-Attish در گفتگو با «سی‌ان‌ان» می‌گوید: زمانی که من و تیم همکارانم فهمیدیم که خون تمام کودکان این شهر آلوده به سُرب شده و از آنجایی که به خوبی از پیامدهای آن آگاه بودیم، تصمیم گرفتیم که دیگر نباید در برابر این فاجعه سکوت کنیم  به همین دلیل خون تمام بچه های این شهر را آزمایش کردیم که نتایج آزمایش ها حکایت از بروز یک فاجعه داشت که تا چند نسل آینده دامن‌گیر مردمان این شهر خواهد شد.

این متخصص اطفال ضمن تأکید بر اینکه عوارض خطرناک این مسمومیت تا چندین نسل آینده ادامه خواهد داشت در این باره تصریح می‌کند: مسمومیت سرب هیچ نشانه ای ندارد، اما در کودکان باعث کم هوشی اختلالات رفتاری و ناتوانی در یادگیری می شود و ممکن است که به همه اندام انسان آسیب بزند به ویژه سیستم عصبی مرکزی و بیش از اینها یک نگرانی جدی وجود دارد که می تواند پیامد های مرگباری داشته باشد.

در پی انتشار خبر نامطلوب بودن آب آشامیدنی شهر فلینت در ماه آگوست گروهی ازپژوهشگران دانشگاه ویرجینیا تِک آب منازل شهر فلینت را مورد آزمایش قرار دادند؛ یافته‌های همه آزمایشها نشان می‌داد که میزان مس در آب آشامیدنی شهر بسیار بالاست و درحد هشداردهنده قرار گرفته بنابراین نتایج آزمایش های خود را عمومی کردند، اما مقامات ایالتی در رد نتایج آزمایش های علمی دانشگاه ویرجینیا  همچنان پافشاری می‌کردند که آزمایش های آنها دقیق‌تر است و آب شهر مشکل خاصی ندارد.

با همگانی‌شدن خبر آلودگی آب شهر «فلینت» روزنامه «واشنگتن‌پست» فاش کرد که پژوهشی در سال 2011 درباه کیفیت آب رودخانه فلینت انجام شده بود که هشدار داده بود که اگر روزی قرار شود آب این رودخانه منبع تأمین آب آشامیدنی باشد حتما باید  عامل ضدخورندگی به آن اضافه شود؛ اما از آنجایی که هزینه اضافه کردن عامل ضد خورندگی روزانه 100 دلار هزینه داشت، مقامات شهری و  ایالتی از این اقدام خودداری کردند. از آنجایی که  در  حدود نیمی از خطوط لوله‌کشی آب منازل شهر فلینت از لوله‌های مسی بود، آب آشامیدنی آلوده به مس و آهن شده بود.

«واشنگتن‌پست» می‌افزاید که این اقدام مسئولان دولتی درحالی است که به عقیده کارشناسان بیش از 90 درصد مشکلاتی که اکنون مردم شهر فلینت با آن دست‌وپنچه نرم می‌کنند، قابل پیشگیری بود اگر تنها عامل ضدخورندگی به آب رودخانه اضافه می‌‌شد.

بنا به گزارش «سی‌ان‌ان» مقامات ایالتی که نزدیک به دو سال به مردم اطمینان داده بودند که آلودگی آب آشامیدنی شهر چندان جدی نیست و عوارضی در پی ندارد، با همگانی‌شدن یافته‌‌های دکتر مونا و همکارانش حملات شدیدی علیه وی آغاز کردند و برای بدنام کردنش حتی به او انگ دچار شدن به اختلالات روانی زدند.

جدالی شدید بین این دکتر شجاع و همکارانش با مقامات ایالتی تا یک هفته طول کشید تا اینکه  ایستادگی آنها موجب شد که حقانیت خود را به همگان ثابت کنند و مقامات محلی نیز مجبور شدند که هشدارهای پزشکی او را جدی بگیرند.

در پی تظاهرات و اعتراض های گسترده ساکنان شهر، مقامات دولتی در اکتبر 2015 مجبور شدند که دوباره برای تأمین آب سراغ دریاچه هیوران بروند اما دیگر کار از کار گذشته بود؛ مردم شهر به ناچار از همان آب آلوده استفاد می‌کردند چرا که 18 ماه تمام لوله های آب با آب آلوده‌شده با سرب پر شده بود که  خسارات زیادی به شبکه آبرسانی شهر وارد شده بود.

با اینکه مقامات محلی تصمیم گرفتند  که از این پس مواد ضدخورندگی و ضد عفونی به آب اضافه کنند اما آزمایش های دانشگاه ویرجینا نشان می‌داد اگرچه سطح سرب آب کاهش یافته اما همچنان آب آشامیدنی شهر آلوده است و برای استفاده از آن باید از فیلتر استفاده کرد یا اینکه آب جوشانده شود.

به گفته دادستان کل میشیگان کارکنان دولت ایالتی سعی  داشتند که نشانه‌های مسمومیت سرب را مخفی کنند؛ سازمان کیفیت محیط زیست و دیگر سازمان مسئول ابتدا منکر مشکل بودند. اما اکنون سعی دارند که با همکاری پژوهشگران دانشگاه ویرجینینا تک بحران را رفع می کنند، مسئولان دولتی یک سال و نیم تمام به مردم می‌گفتند که این آب سالم است، آبی که رنگ و بو وطعمش خراب بود.

«کارن ویور» شهردار شهر فلینت در واکنش به این اقدام دیر هنگام مقامات محلی و ایالتی اظهار کرد که من هرگز فکر نمی‌کردم برای نوشیدن آبی تمیز و مقرون به صرفه مجبور به التماس و گریه کردن در برابر مقامات محلی باشیم.

وی ضمن بیان اینکه اعتماد مردم این شهر به مسئولان دولتی از بین رفته اعلام کرد مردم فلینت ضربه خورده اند و حس می کنند که به آنها خیانت شده  تک تک نهادهایی که باید از آنها محافظت می کرد کوتاهی کردند می‌خواهند بدانند چرا و چگونه چنین اتفاقی افتاده و فرآیند ترمیم این آسیب شروع شود.

نیویورک تایمز در گزارشی درباره علل فاجعه شهر فلینت میشیگان می‌نویسد که سه دهه گذشته دوران سختی برای مردمان شهر فلینت بوده‌است؛ پیش از این شهر فلینت مانند دیگر شهرهای ایالت میشیگان را با صنعت خودروسازی شناخته می‌شد، شهر فلینت مملو از کارخانه‌های خودروسازی «جنرال موتورز» بود تا اینکه در دهه 1980 و 1990 تمام این کارخانه‌های این شهر بسته شدند و شمار زیادی از مردم شهر شغل خود را از دست دادند.

با بسته‌شدن کارخانه‌‌های خودرو سازی روز به روز جمعیت شهر به علت مهاجر کم می‌شد؛ و کاهش مداوم جمعیت با افزایش مداوم جرم و جنایت در این شهر همگام بود تا جایی که  هم‌اکنون شهر فلینت در گزارشهای رسمی همیشه به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و ناامن‌ترین شهرهای آمریکا معرفی می‌شد.

بنا به گفته مقامات محلی در حدود 40 درصد ساکنان این شهر زیر فقر هستند و بیش از 15 درصد خانه‌ها خالی از سکنه شده‌اند، «کارن ویور» شهردار کنونی شهر در گفتگو با «نیویورک تایمز» می‌گوید که شهر 100 هزار نفری فلینت حتی یک خواروبار فروشی ندارد و حالا نیز آب آّشامیدنی تمیز نیز از این مردمان این شهر دریغ شده است.

 

در سال 2011 مقامات محلی شهر فلینت به صورت رسمی از لحاظ اقتصادی اعلام وضعیت اضطراری کرد و به همین دلیل مقامات ایالتی تصمیم به کنترل بودجه این شهر گرفتند؛ براین اساس در زمان بحران آب تمام تصمیمات از سوی مقامات ایالتی اتخاذ شده  و شورای شهر یا شهرداری فلینت در این زمینه نقشی نداشته‌اند.

«دان کلادی» نماینده ایالت میشیگان در مجلس نمایندگان در این باره می‌گوید که بحران آب شهر فلینت شاخصی است از نحوه نگرش به شهرهای صنعتی مانند شهر فلینت که در 30 سال گذشته روزهای سختی پشت سر گذاشته است، این شهر کاملا فراموش شده است.

تصمیمی که قرار بود ک 5میلیون دلار صرفه جویی کند بحرانی ساخت که حل کردنش بنا به بعضی تخمین ها حدود یک میلیارد دلار خرج دارد و ممکن است که یک دهه به طول بیانجامد.