محمدحسین مهدویان:جای دنیای سحرآمیز و رازآلود فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور خالی است
محمد حسین مهدویان در دهمین سالگرد فوت رسول ملاقلی پور در اینستاگرامش پستی منتشر کرد و نوشت: روزی که خبر فوت ناگهانی آقا رسول را شنیدم خیلی دلم گرفت.
به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، محمد حسین مهدویان کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایرانی محمد حسین مهدویان در دهمین سالگرد فوت رسول ملاقلی پور در اینستاگرامش پستی منتشر کرد و نوشت:
چه زود ده سال گذشت
من هیچ‌وقت رسول ملاقلی پور را از نزدیک ندیده‌ام و معاشرتی با او نداشته‌ام ولی از او می‌نویسم چون همیشه تماشاگر ثابت فیلم‌هایش بوده‌ام و بیشتر فیلم‌هایش را هم دوست دارم. حتی فیلم‌هایی مثل «کمکم کن» که در زمان خودش به مذاق بعضی از طرف‌داران آقا رسول خوش نیامد. حرارت و هیجان جاری در فیلم‌های ملاقلی‌پور همیشه مرا مجذوب خود کرده و می‌کند.
وقتی خبر فوت ایشان را شنیدم اولین چیزی که در ذهنم گذشت فقدان همین حرارت و هیجان بود. فیلم‌ساز دیگری را نمی‌شناختم که بتواند جای او را پر کند. خلق تصاویر بدیع و جنون‌آمیز در فضایی فراواقعی و سوررئالیستی ویژگی منحصر به فرد فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور بود. وضعیتی که تقریبا در تمام فیلم‌هایش تکرار شد. این همان خاصیت جادویی سینماست که تماشاچیان را سحر می‌کند و دنیایی تازه برای‌شان می‌سازد.
یکی از اولین تصاویری را که از سینما به یاد دارم، رسول ملاقلی‌پور برایم ساخته است. سکانس افتتاحیه فیلم "افق" شاید جزو اولین تصاویری است که از سینما در ذهنم باقی مانده است. تصویری سحرآمیز از فضای زیر آب که ناگهان با پدیدار شدن پیکر بی‌جان غواصی کف دریا وضعیتی موهوم و حتی ترسناک به وجود می‌آورد. هفت یا هشت سال بیشتر نداشتم که این تصویر را در حالی که در ردیف اول صندلی‌های سینما نشسته بودم دیدم و سینما برایم جلوه کرد. باور کنید یا نه! من همان‌جا عاشق سینما شدم و شیفته تصویری که رسول ملاقلی‌پور از جنگ ساخته بود.
وقتی خبر فوت ایشان را شنیدم اولین چیزی که در ذهنم گذشت فقدان همین حرارت و هیجان بود. فیلم‌ساز دیگری را نمی‌شناختم که بتواند جای او را پر کند. خلق تصاویر بدیع و جنون‌آمیز در فضایی فراواقعی و سوررئالیستی ویژگی منحصر به فرد فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور بود. وضعیتی که تقریبا در تمام فیلم‌هایش تکرار شد. این همان خاصیت جادویی سینماست که تماشاچیان را سحر می‌کند و دنیایی تازه برای‌شان می‌سازد.
یکی از اولین تصاویری را که از سینما به یاد دارم، رسول ملاقلی‌پور برایم ساخته است. سکانس افتتاحیه فیلم "افق" شاید جزو اولین تصاویری است که از سینما در ذهنم باقی مانده است. تصویری سحرآمیز از فضای زیر آب که ناگهان با پدیدار شدن پیکر بی‌جان غواصی کف دریا وضعیتی موهوم و حتی ترسناک به وجود می‌آورد. هفت یا هشت سال بیشتر نداشتم که این تصویر را در حالی که در ردیف اول صندلی‌های سینما نشسته بودم دیدم و سینما برایم جلوه کرد. باور کنید یا نه! من همان‌جا عاشق سینما شدم و شیفته تصویری که رسول ملاقلی‌پور از جنگ ساخته بود.
روزی که خبر فوت ناگهانی آقا رسول را شنیدم خیلی دلم گرفت. خودش را نمی‌شناختم ولی می‌دانستم که خیلی زود دلم برای دنیایی که او در فیلم‌هایش می‌ساخت تنگ می‌شود. راستی که امروز در این هجمه فیلم‌های اجتماعی واقع‌نما و در میان واقعیت‌زدگی افراطی سینمای ایران چقدر جای دنیای سحرآمیز و رازآلود فیلم‌های رسول ملاقلی‌پور خالی است. روح‌اش شاد و یادش گرامی باد.
محمدحسین مهدویان
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *