شغل پدر و تحصیلات مادر عاملی برای بی اشتهایی و پُراشتهایی پسران

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از ایسنا، حورا باقرفر دانشجو رشته پزشکی در پایان نامه خود به بررسی "ارتباط عوامل اقتصادی اجتماعی با اختلالات خوردن در پسران 6تا 18 سال" پرداخت.

امروزه اختلالات خوردن یکی از مورد توجه‌ترین اختلالات در سنین پایین به شمار می‌روند. این دسته از اختلالات علاوه بر ایجاد اشکال در سلامت جسمی و عملکرد روانی کودکان و نوجوانان، کیفیت زندگی افراد مبتلا را مختل می‌کنند.

مطابق این تحقیق علت اصلی این اختلالات هنوز به خوبی شناخته نشده است. لذا بررسی عوامل مرتبط با این اختلالات؛ در امر غربالگری، تشخیص و درمان آنها مفید و موثر به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف "ارتباط عوامل اقتصادی - اجتماعی با اختلالات خوردن در پسران 18-6 سال" طراحی و اجرا شده است.

همچنین این بررسی مقطعی بر روی 11597 دانش آموز پسر شاغل به تحصیل 6 تا 18 ساله در مقاطع سه گانه ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان در سال تحصیلی 91-1390 (مربوط به طرح کاسپین) در 30 استان کشور ایران به روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای به انجام رسیده است.

اطلاعات با استفاده از پرسشنامه‌های استاندارد طراحی شده جهت بررسی بی اشتهایی و پراشتهایی در کودکان و نوجوانان و همچنین چک لیست مربوط به اطلاعات اقتصادی – اجتماعی خانواده در جمعیت مورد مطالعه (با روش مراجعه به درب منازل) جمع آوری و ثبت شد. نهایتا داده‌های خام جمع آوری شده و بعد از رفع نقص وارد رایانه شده و با نرم افزار SPSS ورژن 23 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

این پژوهش نشان می دهد از 11597 دانش آموز، 12.9 % پراشتهایی و 36.2% کم اشتهایی داشتند. بین ابتلا به پُراشتهایی و کم اشتهایی با شغل مادر، داشتن رایانه شخصی و داشتن خودرو شخصی ارتباط آماری معناداری وجود نداشت.

نتایج این مطالعه حاکی از آن است که شیوع بی اشتهایی در کودکان با شغل پدر "آزاد" به طور معناداری بالاتر بود، درحالی که پراشتهایی ارتباط معناداری با شغل پدر نداشت. همچنین شیوع بی اشتهایی به طور معناداری در کودکانی که خانواده آنها کمتر از 5 نفر داشتند، بالاتر از کودکانی بود که خانواده آنها بیشتر از 5 نفر داشتند.

نوع منزل و سن شروع غذا نیز ارتباط معناداری با شیوع بی اشتهایی در کودکان داشت. تحصیلات مادر و سن شروع غذا ارتباط معناداری با شیوع پراشتهایی در کودکان داشت، در حالی که ارتباط معناداری با شیوع بی اشتهایی در آنها نداشت.

نهایتا این مطالعه نشان داد بی اشتهایی و کم اشتهایی در بین پسران 6 تا 18 سال شایع است و برخی عوامل اقتصادی – اجتماعی با آن در ارتباط است؛ این عوامل برای بی اشتهایی شامل "شغل پدر"، "تعداد اعضای خانواده"، "نوع منزل" و "سن شروع غذای کمکی" و برای پراشتهایی "تحصیلات مادر"، "نوع مدرسه" و "سن شروع غذای کمکی" بود.