"پل گذرگاه کابل" پیوند دهنده گذشته و حال

به گزارش سرویس بین الملل کابل شهر رویاها، آرزوها و شهری است که امروزه چهره عوض کرده و تا حدودی با تاریخ و فرهنگ کابل فاصله گرفته است.
 
 
 
دریاچه کابل این شهر را به 2 قسمت شرقی و غربی تقسیم کرده است. از زمان‌های قدیم بر روی این دریاچه پل‌های شناور چوبی برای رفت و آمد ساخته شده بود که مردم دو طرف دریاچه را به هم پیوند می‌داد؛ اما به تدریج جمعیت بیشتر شد و پل‌ها نیز تغییر شکل داد.
 
سرگذشت این پل‌ها چون سرگذشت مردم این شهر دردناک و با فراز و نشیب همراه بوده است و در سالیان بعد عبور از این پل‌ها؛ مانند عبور از پل طراط سخت بود.
 
موقعیت پل گذرگاه کابل
زمانی که کابل را از بلندی کوه ها نگاه کنید شکل 2 کاسه را به خود گرفته که اطراف آن را کوه‌های بلند احاطه کرده است.
 
جاده دیگری که از مقابل این عمارت می‌گذرد به طرف راست آن عمارت «سره میاشت» (هلال احمر) قرار دارد. از آن جا به «دهمزنگ» و «کارته چهار» و «دارالامان» و «میرویس میدان» می‌انجامد.
 
دریای کابل از میان این تنگه می‌گذرد و دیوارهای کوه از هر 2 طرف تا پایان دامنه هنوز استوار است.
 
قسمت‌های پایین آن در دیوارها به مروز زمان از بین رفته است. از جمله 5 یا 7 دروازه کابل 2 دروازه که عبارت است از دروازه دهمزنگ به طرف شمال رودخانه «زیر پوزه» کوه آسمانی و دروازه گذرگاه به طرف جنوب وزیرپوزه کوه شیر دروازه واقع بود.
 
افغانستان ما در گزارشی نوشت: «ظهیرالدین بابرکوه» به شیر دروازه شاه کابل می‌گوید. وی می‌نویسد که در دامنه این کوه باغهای زیادی وجود دارد که در زمان «عم من الغ بیگ» و میرزاویس آتکه در دامنه این کوه یک جوی آب که از این باغات سرچشمه گرفته است، قرار دارد.
 
قصر چهلستون نیز از باغ های بسیار معروف و دارای عمارات زیباست و بر روی تپه‌ای در حوالی قریه «اندکی» یا «هندکی» قرار گرفته است و این پل باغ بابرشاه و باغ چهلستون را به یکدیگر مرتبط می‌کند.
 
پل گذرگاه فعلی در زمان امیر شیر علی خان 2 بار بازسازی شده است و تا امروز به حال خود باقی است.
 
«پوزه» یا «تپه توپ» نقطه مقابل پل گذرگاه قرار دارد که از هنگام سلطنت «امیر عبدالرحمن خان» تا امروز بخشی از زندگی اجتماعی شهریان کابل را به یاد می‌آورد.