دل کیروش با «ایران» و «ایرانی» نیست/ چرا با استعفای «کارلوس» موافقت نمی‌شود؟
سرمربی «تیم ملی ایران» دوست ندارد به «ایرانی‌ها» راه بدهد و این مسئله را کاملا در رفتارش نشان می‌دهد.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، کیروش ناراحت است، عصبانی است، به سیم آخر زده! کیروش طغیانگر شب گذشته باز هم یک چشمه از هنرنمایی‌هایش را نشان داد و بعد از جلسه با مهدی تاج و در مصاحبه با خبرنگاران به همه تاخت.
کیروش مثل تمام روزهای گذشته ناراحت بود، ناراحت از اجرا نشدن برنامه‌هایش، ناراحت از همکاری باشگاه‌ها با هم و البته ناراحت از برانکو. کیروش عادت کرده که ناراحتی‌اش را بروز دهد و از این مسئله هیچ باکی ندارد. حالا می‌تواند ناراحتی‌اش را با داد و فریاد یا با «متلک‌‌پرانی» عنوان کند.
«به نظر نمی‌رسد دل رسانه‌ها برای من تنگ شده باشد!» این جمله آغازین مصاحبه شب گذشته کارلوس است. این یعنی خود کیروش هم می‌داند که دیگر آن پایگاه قوی را در بین «همه» رسانه‌های ایرانی ندارد. می‌داند به همان اندازه که حامی دارد، بیشتر از آن منتقد دارد در رسانه‌ها، پس باید با این ادبیات با آنها صحبت کند.
کیروش طبق معمول ناراحت و ناراضی است، می‌گوید برنامه‌هایش اجرا نشد و به خاطر همین هم نیازی به تعدادی از دستیاران ایرانی‌اش ندارد! این یعنی پیرمرد موزامبیکی فوتبال ما شمشیر را از رو بسته است. اصلا همان موقع که به خاطر لجبازی با برانکو ملی‌پوشان پرسپولیس را به تهران برگرداند جنگ را علنی کرد.
بیایید کمی واقع‌بین باشیم، کیروش به ایرانی جماعت اعتماد ندارد. فرقی هم نمی‌کند طرفش چه کسی باشد، از کفاشیان، نمازی، والی‌زاده و ترابیان تا علی کریمی! سرمربی «تیم ملی ایران» دوست ندارد به «ایرانی‌ها» راه بدهد و این مسئله را کاملا در رفتارش نشان می‌دهد.
«به نظرم آن چیزی که هست بعد از این همه فشار و ضربه به تیم ملی این‌گونه به نظر می‌رسد که این صلح با رفتن من به وجود می‌آید». این کلیدی‌ترین جمله کیروش در مصاحبه‌اش است، سرمربی تیم ملی مدت‌‌هاست نمی‌خواهد به کارش ادامه بدهد، به هر شکلی هم که شده این موضوع را نشان می‌دهد. نافرمانی، دعوا، بهانه‌گیری و استعفا؛ اینها راه‌هایی است که کیروش برای فرار از ایران استفاده کرده است ولی هر بار با اصرار متولیان امر کیروش در ایران ماندنی شد.
سوال اینجاست، اگر کیروش دوست ندارد در ایران بماند چرا مسئولان فدراسیون با استعفای او موافقت نمی‌کنند؟ اگر دل کارلوس با ایران نیست چرا باید با اصرار بماند و کلاس هم بگذارد؟ وقتی خود کیروش استعفا داده چرا استعفایش قبول نمی‌شود؟ قرارداد کیروش بسیار سنگین است، چرا فدراسیون با استعفای او موافقت نمی‌کند تا کمی از بار مالی کاسته شود؟ چرا یک نفر پیدا نمی‌شود یک بار برای همیشه مقابل کیروش ایستادگی کند؟
وقتی وضعیت تیم ملی خوب است، وقتی شرایط طوری است که تیم با هر سرمربی به جام جهانی می‌رود، وقتی پتانسیل تیم ملی به این اندازه بالاست، وقتی مسئولان فدراسیون تمام امکانات را در اختیار تیم ملی گذاشته‌اند، چرا باید تحت هر شرایطی منت کیروش را بکشیم؟ شاید قبول استعفای کیروش در این شرایط راه حل نهایی باشد، شاید!
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار گروه ورزشی ، کیروش ناراحت است، عصبانی است، به سیم آخر زده! کیروش طغیانگر شب گذشته باز هم یک چشمه از هنرنمایی‌هایش را نشان داد و بعد از جلسه با مهدی تاج و در مصاحبه با خبرنگاران به همه تاخت. کیروش مثل تمام روزهای گذشته ناراحت بود، ناراحت از اجرا نشدن برنامه‌هایش، ناراحت از همکاری باشگاه‌ها با هم و البته ناراحت از برانکو. کیروش عادت کرده که ناراحتی‌اش را بروز دهد و از این مسئله هیچ باکی ندارد. حالا می‌تواند ناراحتی‌اش را با داد و فریاد یا با «متلک‌‌پرانی» عنوان کند.
«به نظر نمی‌رسد دل رسانه‌ها برای من تنگ شده باشد!» این جمله آغازین مصاحبه شب گذشته کارلوس است. این یعنی خود کیروش هم می‌داند که دیگر آن پایگاه قوی را در بین «همه» رسانه‌های ایرانی ندارد. می‌داند به همان اندازه که حامی دارد، بیشتر از آن منتقد دارد در رسانه‌ها، پس باید با این ادبیات با آنها صحبت کند.
کیروش طبق معمول ناراحت و ناراضی است، می‌گوید برنامه‌هایش اجرا نشد و به خاطر همین هم نیازی به تعدادی از دستیاران ایرانی‌اش ندارد! این یعنی پیرمرد موزامبیکی فوتبال ما شمشیر را از رو بسته است. اصلا همان موقع که به خاطر لجبازی با برانکو ملی‌پوشان پرسپولیس را به تهران برگرداند جنگ را علنی کرد.
بیایید کمی واقع‌بین باشیم، کیروش به ایرانی جماعت اعتماد ندارد. فرقی هم نمی‌کند طرفش چه کسی باشد، از کفاشیان، نمازی، والی‌زاده و ترابیان تا علی کریمی! سرمربی «تیم ملی ایران» دوست ندارد به «ایرانی‌ها» راه بدهد و این مسئله را کاملا در رفتارش نشان می‌دهد.
«به نظرم آن چیزی که هست بعد از این همه فشار و ضربه به تیم ملی این‌گونه به نظر می‌رسد که این صلح با رفتن من به وجود می‌آید». این کلیدی‌ترین جمله کیروش در مصاحبه‌اش است، سرمربی تیم ملی مدت‌‌هاست نمی‌خواهد به کارش ادامه بدهد، به هر شکلی هم که شده این موضوع را نشان می‌دهد. نافرمانی، دعوا، بهانه‌گیری و استعفا؛ اینها راه‌هایی است که کیروش برای فرار از ایران استفاده کرده است ولی هر بار با اصرار متولیان امر کیروش در ایران ماندنی شد.
سوال اینجاست، اگر کیروش دوست ندارد در ایران بماند چرا مسئولان فدراسیون با استعفای او موافقت نمی‌کنند؟ اگر دل کارلوس با ایران نیست چرا باید با اصرار بماند و کلاس هم بگذارد؟ وقتی خود کیروش استعفا داده چرا استعفایش قبول نمی‌شود؟ قرارداد کیروش بسیار سنگین است، چرا فدراسیون با استعفای او موافقت نمی‌کند تا کمی از بار مالی کاسته شود؟ چرا یک نفر پیدا نمی‌شود یک بار برای همیشه مقابل کیروش ایستادگی کند؟
وقتی وضعیت تیم ملی خوب است، وقتی شرایط طوری است که تیم با هر سرمربی به جام جهانی می‌رود، وقتی پتانسیل تیم ملی به این اندازه بالاست، وقتی مسئولان فدراسیون تمام امکانات را در اختیار تیم ملی گذاشته‌اند، چرا باید تحت هر شرایطی منت کیروش را بکشیم؟ شاید قبول استعفای کیروش در این شرایط راه حل نهایی باشد، شاید!
انتهای پیام/
نظرات بینندگان
حامد
| 
۰۹:۵۳ - ۱۳۹۵/۱۱/۱۳
سلام لیاقت ما همین آدمایی هست که خودشون رو سرور فوتبال ما می دونند
موسی
| ۰۹:۱۴ - ۱۳۹۵/۱۱/۱۳
وقتی مامثل تموم کشورهای دیکرنمیتونیم بازی دوستانه برکزارکنیم یا امکانات نداریم چطورنبایدمنت کیروش روبکشیم که نسل بازیکن سالاری روبرداشت والان بهترین ها برای تیم ملی سرودست میشکنن پس بایدبمونه وکارش رو ادامه بده .تمام
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *