وال‌استریت‌ژورنال: تاخت‌وتاز مسکو در "افغانستان" جنگ را پیچیده‌تر می‌کند
وال استریت ژورنال نوشت: مشروعیت بخشی علنی روسیه به طالبان، مبتنی بر واقعیت نیست، بلکه راهی برای تضعیف قابل توجه اقدامات دولت افغانستان و نیروهای ناتو، و تقویت نیروهای متخاصم است.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل یک روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشت: تاخت و تاز جدید مسکو به داخل افغانستان می‌تواند تلاش‌های آمریکا برای تقویت دولت متزلزل کابل، فرو نشاندن شورش طالبان مرتجع، و پایان دادن به طولانی‌ترین جنگ آمریکا را پیچیده نماید.
وال استریت ژورنال نوشت: مسکو ماه گذشته با انتشار جزئیات تماس‌های خود با طالبان، عنوان کرد این کشور براساس استراتژی خود در جهت مبارزه با نیروهای محلی وابسته به داعش که پایگاهی برای خود در ولایت شرقی «ننگرهار» در مرز پاکستان پیدا کرده‌اند، در حال تبادل اطلاعات و همکاری با جنبش رادیکال طالبان است.
الکساندر مانتیتسکی سفیر مسکو در افغانستان و سایر مقامات روس تصریح کردند که این همکاری با طالبان شامل حمایت پولی یا تجهیزاتی نمی‌شود. «ذبیح‌الله مجاهد» سخنگوی طالبان، از این رابطه به عنوان یک رابطه صرفا سیاسی یاد کرد.
اما این اظهارات و افشاگری‌ها همزمان شده است با یک سری دیگر از اقدامات روسیه در افغانستان که به نظر می‌رسد هدف از آن (مثل خاورمیانه و اروپا) کاهش نفوذ آمریکا و ایجاد یک توازن قوای منطقه‌ای در برابر واشنگتن است.
ماه گذشته، کرملین برای بررسی تهدیدات تروریستی افغانستان و نحوه مقابله با داعش، کنفرانسی را با حضور چین و پاکستان در مسکو برگزار کرد. پس از این نشست، روسیه از دولت افغانستان دعوت به عمل آورده تا در برنامه‌های دیپلماتیک بعدی حضور داشته باشد، اما از آمریکا دعوتی نشده است.
در ادامه این گزارش آمده است: مسکو همچنین مانع تلاش‌های دولت افغانستان برای خارج کردن «گلبدین حکمتیار» از لیست تحریم‌های سازمان ملل شد؛ موضوعی که از جمله شروط اصلی گروه شورشی وابسته به القاعده حکمتیار برای صلح با دولت افغانستان بود. این پیمان صلح که به شدت مورد حمایت آمریکا و متحدانش بود، از نظر ایالات متحده و سایر متحدان دولت، الگویی برای مذاکرات آتی با طالبان به شمار می‌رفت.
در شرایطی که دولت افغانستان به رهبری اشرف غنی به طور علنی هر نوع حمایت از طالبان را مورد انتقاد قرار داده ، حامد کرزی رئیس جمهور قبلی افغانستان یکی از بزرگترین حامیان اقدامات روسیه در افغانستان است.
آقای کرزی که بیش از 12 سال ریاست دولت تحت حمایت آمریکا در کابل را در دست داشت، معتقد است که روسیه وزنه تعادل مناسبی در برابر حضور سلطه جویانه آمریکا در کشور 33 میلیون نفری وی به حساب می‌آید.
آقای کرزی در مصاحبه با «وال استریت ژورنال» گفت: «حقیقت این است که حضور آمریکا در افغانستان، امنیتی برای ما به همراه نداشته و باعث افزایش افراط‌گرایی شده است. حالا باید تعادل قدرتی در این کشور به وجود آید.»
تعداد تماس‌های بین روسیه و طالبان ـ و همچنین رده و میزان نفوذ مقامات شرکت کننده در آن ـ مشخص نیست. اما این تماس‌ها آنقدر برای آمریکایی‌ها نگران کننده است که ژنرال «جان نیکلسون» فرمانده نظامی ارشد آمریکا در افغانستان، ماه گذشته علنا از روسیه و پاکستان به خاطر نفوذ حاشیه‌ای در این کشور انتقاد کرد. وی به طور خاص، روسیه را به خاطر مشروعیت بخشی «آشکار» به طالبان مورد عتاب قرار داد.
ژنرال نیکلسون گفت، ادعای روسیه درباره اینکه علت نزدیکی مسکو به طالبان، ناتوانی آمریکا در ممانعت از ظهور داعش و سایر گروه‌های تروریستی جدید در افغانستان است، در واقع بهانه‌ای برای مشروعیت بخشی به سیاست‌های این کشور می‌باشد.
وی ماه گذشته، در جلسه پنتاگون، به خبرنگاران گفت: «داستان روس‌ها چنین معنایی دارد: اینکه طالبان کسانی هستند که با داعش می‌جنگند و نه دولت افغانستان.»
ژنرال نیکلسون گفت: «این مشروعیت بخشی علنی روسیه به طالبان، مبتنی بر واقعیت نیست، بلکه راهی برای تضعیف قابل توجه اقدامات دولت افغان و نیروهای ناتو، و تقویت نیروهای متخاصم است.»؛ اظهاراتی که اشاره‌ای بود به 13 هزار نیروی قدرتمند ناتو که توسط حدود 8 هزار و 200 سرباز آمریکایی رهبری می‌شوند.
این روزنامه آمریکایی در ادامه می‌نویسد: تماس دولت‌های خارجی با طالبان موضوع جدیدی نیست. پاکستان یکی از حامیان اصلی این جنبش محسوب می‌شود، و در سال‌‌های اخیر نیز مقامات چین و دولت افغانستان برای بحث درباره روند صلح در این کشور، مذاکرات جداگانه‌ای با نمایندگان طالبان داشته‌اند.
اما مسکو که در حال ایجاد ارتباط آشکار با طالبان است، در واقع، در حال دوستی با وارثان شورشی است که تحقیر کننده‌ترین شکست نظامی تاریخ را به اتحاد جماهیر شوروی وارد کردند و منجر به فروپاشی آن در سال 1989 شدند.
در سال 1989، شورشیان ـ که بسیاری از آنها بنیادگرایان اسلامی مورد حمایت آمریکا، عربستان و پاکستان بودند ـ پس از 9 سال اشغال افغانستان به دست شوروی، «ارتش سرخ» این کشور را از افغانستان بیرون راندند.
هنوز به طور دقیق مشخص نیست که دولت دونالد ترامپ چه رویکردی در قبال افغانستان خواهد داشت. به گفته مقامات افغانستان، در ماه دسامبر، آقای ترامپ در گفت‌وگوی تلفنی با اشرف غنی عنوان کرد که برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع امنیتی این کشور، طرح اعزام سربازان آمریکایی بیشتر به افغانستان را بررسی خواهد کرد.
قبل از خروج اغلب سربازان خارجی از افغانستان در پایان سال 2014، باراک اوباما رئیس جمهور سابق بیش از 100 هزار سرباز آمریکایی در این کشور داشت.
همچنین کاخ سفید این هفته اعلام کرد که ترامپ آمادگی آن را دارد تا برای مبارزه با داعش، با روسیه همکاری نظامی داشته باشد.
کرزی نیز درخواست ترامپ برای بهبود روابط با پوتین را امیدوارکننده دانست. وی گفت: خوشحالم که ترامپ و پوتین با هم خوب هستند. من امیدوارم که این 2 نفر همچنان دوستان خوبی باقی بمانند و مسائل را حل و فصل نمایند، به خصوص درباره افغانستان.
/
به گزارش سرویس بین الملل یک روزنامه آمریکایی در گزارشی نوشت: تاخت و تاز جدید مسکو به داخل افغانستان می‌تواند تلاش‌های آمریکا برای تقویت دولت متزلزل کابل، فرو نشاندن شورش طالبان مرتجع، و پایان دادن به طولانی‌ترین جنگ آمریکا را پیچیده نماید. وال استریت ژورنال نوشت: مسکو ماه گذشته با انتشار جزئیات تماس‌های خود با طالبان، عنوان کرد این کشور براساس استراتژی خود در جهت مبارزه با نیروهای محلی وابسته به داعش که پایگاهی برای خود در ولایت شرقی «ننگرهار» در مرز پاکستان پیدا کرده‌اند، در حال تبادل اطلاعات و همکاری با جنبش رادیکال طالبان است.
الکساندر مانتیتسکی سفیر مسکو در افغانستان و سایر مقامات روس تصریح کردند که این همکاری با طالبان شامل حمایت پولی یا تجهیزاتی نمی‌شود. «ذبیح‌الله مجاهد» سخنگوی طالبان، از این رابطه به عنوان یک رابطه صرفا سیاسی یاد کرد.
اما این اظهارات و افشاگری‌ها همزمان شده است با یک سری دیگر از اقدامات روسیه در افغانستان که به نظر می‌رسد هدف از آن (مثل خاورمیانه و اروپا) کاهش نفوذ آمریکا و ایجاد یک توازن قوای منطقه‌ای در برابر واشنگتن است.
ماه گذشته، کرملین برای بررسی تهدیدات تروریستی افغانستان و نحوه مقابله با داعش، کنفرانسی را با حضور چین و پاکستان در مسکو برگزار کرد. پس از این نشست، روسیه از دولت افغانستان دعوت به عمل آورده تا در برنامه‌های دیپلماتیک بعدی حضور داشته باشد، اما از آمریکا دعوتی نشده است.
در ادامه این گزارش آمده است: مسکو همچنین مانع تلاش‌های دولت افغانستان برای خارج کردن «گلبدین حکمتیار» از لیست تحریم‌های سازمان ملل شد؛ موضوعی که از جمله شروط اصلی گروه شورشی وابسته به القاعده حکمتیار برای صلح با دولت افغانستان بود. این پیمان صلح که به شدت مورد حمایت آمریکا و متحدانش بود، از نظر ایالات متحده و سایر متحدان دولت، الگویی برای مذاکرات آتی با طالبان به شمار می‌رفت.
در شرایطی که دولت افغانستان به رهبری اشرف غنی به طور علنی هر نوع حمایت از طالبان را مورد انتقاد قرار داده ، حامد کرزی رئیس جمهور قبلی افغانستان یکی از بزرگترین حامیان اقدامات روسیه در افغانستان است.
آقای کرزی که بیش از 12 سال ریاست دولت تحت حمایت آمریکا در کابل را در دست داشت، معتقد است که روسیه وزنه تعادل مناسبی در برابر حضور سلطه جویانه آمریکا در کشور 33 میلیون نفری وی به حساب می‌آید.
آقای کرزی در مصاحبه با «وال استریت ژورنال» گفت: «حقیقت این است که حضور آمریکا در افغانستان، امنیتی برای ما به همراه نداشته و باعث افزایش افراط‌گرایی شده است. حالا باید تعادل قدرتی در این کشور به وجود آید.»
تعداد تماس‌های بین روسیه و طالبان ـ و همچنین رده و میزان نفوذ مقامات شرکت کننده در آن ـ مشخص نیست. اما این تماس‌ها آنقدر برای آمریکایی‌ها نگران کننده است که ژنرال «جان نیکلسون» فرمانده نظامی ارشد آمریکا در افغانستان، ماه گذشته علنا از روسیه و پاکستان به خاطر نفوذ حاشیه‌ای در این کشور انتقاد کرد. وی به طور خاص، روسیه را به خاطر مشروعیت بخشی «آشکار» به طالبان مورد عتاب قرار داد.
ژنرال نیکلسون گفت، ادعای روسیه درباره اینکه علت نزدیکی مسکو به طالبان، ناتوانی آمریکا در ممانعت از ظهور داعش و سایر گروه‌های تروریستی جدید در افغانستان است، در واقع بهانه‌ای برای مشروعیت بخشی به سیاست‌های این کشور می‌باشد.
وی ماه گذشته، در جلسه پنتاگون، به خبرنگاران گفت: «داستان روس‌ها چنین معنایی دارد: اینکه طالبان کسانی هستند که با داعش می‌جنگند و نه دولت افغانستان.»
ژنرال نیکلسون گفت: «این مشروعیت بخشی علنی روسیه به طالبان، مبتنی بر واقعیت نیست، بلکه راهی برای تضعیف قابل توجه اقدامات دولت افغان و نیروهای ناتو، و تقویت نیروهای متخاصم است.»؛ اظهاراتی که اشاره‌ای بود به 13 هزار نیروی قدرتمند ناتو که توسط حدود 8 هزار و 200 سرباز آمریکایی رهبری می‌شوند.
این روزنامه آمریکایی در ادامه می‌نویسد: تماس دولت‌های خارجی با طالبان موضوع جدیدی نیست. پاکستان یکی از حامیان اصلی این جنبش محسوب می‌شود، و در سال‌‌های اخیر نیز مقامات چین و دولت افغانستان برای بحث درباره روند صلح در این کشور، مذاکرات جداگانه‌ای با نمایندگان طالبان داشته‌اند.
اما مسکو که در حال ایجاد ارتباط آشکار با طالبان است، در واقع، در حال دوستی با وارثان شورشی است که تحقیر کننده‌ترین شکست نظامی تاریخ را به اتحاد جماهیر شوروی وارد کردند و منجر به فروپاشی آن در سال 1989 شدند.
در سال 1989، شورشیان ـ که بسیاری از آنها بنیادگرایان اسلامی مورد حمایت آمریکا، عربستان و پاکستان بودند ـ پس از 9 سال اشغال افغانستان به دست شوروی، «ارتش سرخ» این کشور را از افغانستان بیرون راندند.
هنوز به طور دقیق مشخص نیست که دولت دونالد ترامپ چه رویکردی در قبال افغانستان خواهد داشت. به گفته مقامات افغانستان، در ماه دسامبر، آقای ترامپ در گفت‌وگوی تلفنی با اشرف غنی عنوان کرد که برای جلوگیری از بدتر شدن اوضاع امنیتی این کشور، طرح اعزام سربازان آمریکایی بیشتر به افغانستان را بررسی خواهد کرد.
قبل از خروج اغلب سربازان خارجی از افغانستان در پایان سال 2014، باراک اوباما رئیس جمهور سابق بیش از 100 هزار سرباز آمریکایی در این کشور داشت.
همچنین کاخ سفید این هفته اعلام کرد که ترامپ آمادگی آن را دارد تا برای مبارزه با داعش، با روسیه همکاری نظامی داشته باشد.
کرزی نیز درخواست ترامپ برای بهبود روابط با پوتین را امیدوارکننده دانست. وی گفت: خوشحالم که ترامپ و پوتین با هم خوب هستند. من امیدوارم که این 2 نفر همچنان دوستان خوبی باقی بمانند و مسائل را حل و فصل نمایند، به خصوص درباره افغانستان.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *