دویچه وله: آیا واشنگتن و مسکو درباره "افغانستان" به همگرایی می‌رسند؟
دویچه‌وله نوشت: به دنبال انتقال قدرت در واشنگتن، ناظران روس فرصت‌های جدیدی را برای همکاری آمریکا و روسیه در افغانستان تعریف کرده‌اند.
خبرگزاری میزان - 
به گزارش سرویس بین الملل ابتدای جنگ افغانستان روسیه نشان داد که نگاه مثبتی به مأموریت آمریکا و ناتو در افغانستان دارد.
در چند سال اول، واشنگتن و مسکو همکاری فعالی با یکدیگر داشتند. اما تیره شدن مناسبات 2 جانبه در پایان در دهه پایانی قرن بیستم، باعث جدا شدن روسیه و غرب در مورد این مسئله شد.
برای مثال، واشنگتن مذاکرات محرمانه دیپلمات‌های روسیه با نمایندگان طالبان در افغانستان را مورد انتقاد قرار داد. وزیر خارجه روسیه نیز مدعی شد که هرگز چنین مذاکراتی صورت نگرفته است.
آرکادی دابنوف تحلیلگر مسائل آسیای مرکزی در گفت‌وگو با دویچه وله گفت: در پایان سال 2015، سیاست روسیه در افغانستان، آغاز مذاکره با طالبان بود. به گفته وی، در آن زمان، «ضمیر کابلوف» نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان، از منافع مشترک این کشور با طالبان خبر داده بود.
دابنوف می‌گوید که در سال‌های اخیر، کرملین بار دیگر تهدیدهای ناشی از افغانستان را مورد ارزیابی قرار داده است.
دویچه وله در گزارشی نوشت: پیش از این، رهبران روس نگران آن بودند که بی‌ثباتی در افغانستان احتمالا به کشورهای همسایه در آسیای مرکزی سرایت کرده و بنابراین تهدیدی برای روسیه به وجود آورد.
اما به گفته این تحلیلگر سیاسی، «این روزها مسکو متوجه شده است که طالبان حتی اگر ماهیت افراطی داشته باشد، به عنوان یک نیروی سیاسی در افغانستان، تهدیدی برای آسیای مرکزی، که به نوعی حوزه نفوذ روسیه محسوب می‌شود، به حساب نمی‌آید.
الکسی مالاشنکو رئیس «موسسه تحقیقاتی گفت‌وگوی تمدن‌ها» و کارشناس «مرکز کارنگی مسکو» نیز با نظر «دابنوف» موافق است.
مالاشنکو در گفت‌وگو با دویچه وله گفت: هیچ نیازی نیست نگران آن باشیم که هر نوع بی‌ثباتی در افغانستان ممکن است به داخل روسیه راه پیدا کند. چنین خطری وجود ندارد.
وی معتقد است: درباره اقدامات روسیه در قبال افغانستان نباید اغراق شود.
به گفته این کارشناس روس، مسکو به خوبی از این حقیقت آگاه است که افغانستان یکی از مشکل‌سازترین کشورهای منطقه است.
مالاشنکو تصریح کرد: تا زمانی که پادرمیانی و مشارکت در روند صلح هزینه‌ای نداشته باشد، کرملین مخالفتی با آن ندارد.
این کارشناس گفت: روسیه هیچ منافع قابل توجهی در افغانستان ندارد.
وی افزود: برای کشور فقیری همچون افغانستان، روسیه غیرممکن است که بخواهد در هر موضوعی ورود پیدا کند: مسکو پیش از این هزینه‌هایی را بابت مسئله کریمه، اتحادیه اقتصادی اروپا، منطقه «دنباس»، آبخازیا و سوریه متحمل شده است.
همچنین، به گفته وی، حجم تجارت با افغانستان تنها یک میلیارد دلار است و به ندرت سرمایه‌گذاری از جانب روس‌ها در آن انجام شده است.
با این حال، دابنوف معتقد است که مسکو خواهان پر کردن خلأهایی است که پس از خروج ناتو در افغانستان به وجود می‌آید، اما به باور وی، این تنها دلیلی نیست که باعث افزایش توجه مسکو به افغانستان شده است.
این کارشناس معتقد است که کرملین سعی دارد گروه‌های مختلف افراط‌گرا در افغانستان را رو در روی یکدیگر قرار دهد.
دابنوف گفت: واضح است که طالبان و تروریست‌های داعش، که در بین آنها افرادی از کشورهای آسیای مرکزی نیز حضور دارند، منافع مختلفی را در شمال افغانستان دنبال می‌کنند و بنابراین با حمایت از طالبان (از جمله حمایت تسلیحاتی) می‌توان باعث افزایش این تفاوت‌ها شد.
به گفته وی، مذاکره با طالبان همچنین می‌تواند دولت اشرف غنی، که از نظر مسکو عروسک خیمه شب بازی آمریکا (دست کم در دولت اوباما) محسوب می‌شود، را تحت فشار قرار دهد.
مسکو از دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا انتظار دارد که اولویت‌های جدیدی را در سیاست خود در قبال افغانستان تعریف کند. به خصوص اینکه کرملین خواهان پی بردن به این مسئله است که آیا واشنگتن تمایلی برای خارج کردن 9 هزار سرباز باقی مانده خود از افغانستان و همچنین عدم ادامه حمایت‌ها از رئیس جمهور فعلی افغان را دارد یا خیر؟
دابنوف گفت: اگر دولت جدید آمریکا دیگر اصراری به حمایت بی قید و شرط از غنی نداشته باشد، در آن صورت مسکو ممکن است شکل جدیدی از اقدامات مشترک را برای سر و سامان دادن به مسئله افغانستان به واشنگتن پیشنهاد کند.
مالاشنکو نیز معتقد است که افغانستان می‌تواند به موضوعی برای مذاکرات روسیه و آمریکا بدل شود. اگر داعش همچنان بخواهد به استراتژی خود برای فعالیت بلند مدت در افغانستان ادامه دهد، در آن صورت این کشور می‌تواند به عرصه‌ای برای همکاری مسکو و واشنگتن در زمینه مبارزه با تروریسم بدل شود.
مالاشنکو می‌گوید: این یک عرصه مناسب برای همکاری و مذاکره است.
/
به گزارش سرویس بین الملل ابتدای جنگ افغانستان روسیه نشان داد که نگاه مثبتی به مأموریت آمریکا و ناتو در افغانستان دارد. در چند سال اول، واشنگتن و مسکو همکاری فعالی با یکدیگر داشتند. اما تیره شدن مناسبات 2 جانبه در پایان در دهه پایانی قرن بیستم، باعث جدا شدن روسیه و غرب در مورد این مسئله شد.
برای مثال، واشنگتن مذاکرات محرمانه دیپلمات‌های روسیه با نمایندگان طالبان در افغانستان را مورد انتقاد قرار داد. وزیر خارجه روسیه نیز مدعی شد که هرگز چنین مذاکراتی صورت نگرفته است.
آرکادی دابنوف تحلیلگر مسائل آسیای مرکزی در گفت‌وگو با دویچه وله گفت: در پایان سال 2015، سیاست روسیه در افغانستان، آغاز مذاکره با طالبان بود. به گفته وی، در آن زمان، «ضمیر کابلوف» نماینده ویژه روسیه در امور افغانستان، از منافع مشترک این کشور با طالبان خبر داده بود.
دابنوف می‌گوید که در سال‌های اخیر، کرملین بار دیگر تهدیدهای ناشی از افغانستان را مورد ارزیابی قرار داده است.
دویچه وله در گزارشی نوشت: پیش از این، رهبران روس نگران آن بودند که بی‌ثباتی در افغانستان احتمالا به کشورهای همسایه در آسیای مرکزی سرایت کرده و بنابراین تهدیدی برای روسیه به وجود آورد.
اما به گفته این تحلیلگر سیاسی، «این روزها مسکو متوجه شده است که طالبان حتی اگر ماهیت افراطی داشته باشد، به عنوان یک نیروی سیاسی در افغانستان، تهدیدی برای آسیای مرکزی، که به نوعی حوزه نفوذ روسیه محسوب می‌شود، به حساب نمی‌آید.
الکسی مالاشنکو رئیس «موسسه تحقیقاتی گفت‌وگوی تمدن‌ها» و کارشناس «مرکز کارنگی مسکو» نیز با نظر «دابنوف» موافق است.
مالاشنکو در گفت‌وگو با دویچه وله گفت: هیچ نیازی نیست نگران آن باشیم که هر نوع بی‌ثباتی در افغانستان ممکن است به داخل روسیه راه پیدا کند. چنین خطری وجود ندارد.
وی معتقد است: درباره اقدامات روسیه در قبال افغانستان نباید اغراق شود.
به گفته این کارشناس روس، مسکو به خوبی از این حقیقت آگاه است که افغانستان یکی از مشکل‌سازترین کشورهای منطقه است.
مالاشنکو تصریح کرد: تا زمانی که پادرمیانی و مشارکت در روند صلح هزینه‌ای نداشته باشد، کرملین مخالفتی با آن ندارد.
این کارشناس گفت: روسیه هیچ منافع قابل توجهی در افغانستان ندارد.
وی افزود: برای کشور فقیری همچون افغانستان، روسیه غیرممکن است که بخواهد در هر موضوعی ورود پیدا کند: مسکو پیش از این هزینه‌هایی را بابت مسئله کریمه، اتحادیه اقتصادی اروپا، منطقه «دنباس»، آبخازیا و سوریه متحمل شده است.
همچنین، به گفته وی، حجم تجارت با افغانستان تنها یک میلیارد دلار است و به ندرت سرمایه‌گذاری از جانب روس‌ها در آن انجام شده است.
با این حال، دابنوف معتقد است که مسکو خواهان پر کردن خلأهایی است که پس از خروج ناتو در افغانستان به وجود می‌آید، اما به باور وی، این تنها دلیلی نیست که باعث افزایش توجه مسکو به افغانستان شده است.
این کارشناس معتقد است که کرملین سعی دارد گروه‌های مختلف افراط‌گرا در افغانستان را رو در روی یکدیگر قرار دهد.
دابنوف گفت: واضح است که طالبان و تروریست‌های داعش، که در بین آنها افرادی از کشورهای آسیای مرکزی نیز حضور دارند، منافع مختلفی را در شمال افغانستان دنبال می‌کنند و بنابراین با حمایت از طالبان (از جمله حمایت تسلیحاتی) می‌توان باعث افزایش این تفاوت‌ها شد.
به گفته وی، مذاکره با طالبان همچنین می‌تواند دولت اشرف غنی، که از نظر مسکو عروسک خیمه شب بازی آمریکا (دست کم در دولت اوباما) محسوب می‌شود، را تحت فشار قرار دهد.
مسکو از دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا انتظار دارد که اولویت‌های جدیدی را در سیاست خود در قبال افغانستان تعریف کند. به خصوص اینکه کرملین خواهان پی بردن به این مسئله است که آیا واشنگتن تمایلی برای خارج کردن 9 هزار سرباز باقی مانده خود از افغانستان و همچنین عدم ادامه حمایت‌ها از رئیس جمهور فعلی افغان را دارد یا خیر؟
دابنوف گفت: اگر دولت جدید آمریکا دیگر اصراری به حمایت بی قید و شرط از غنی نداشته باشد، در آن صورت مسکو ممکن است شکل جدیدی از اقدامات مشترک را برای سر و سامان دادن به مسئله افغانستان به واشنگتن پیشنهاد کند.
مالاشنکو نیز معتقد است که افغانستان می‌تواند به موضوعی برای مذاکرات روسیه و آمریکا بدل شود. اگر داعش همچنان بخواهد به استراتژی خود برای فعالیت بلند مدت در افغانستان ادامه دهد، در آن صورت این کشور می‌تواند به عرصه‌ای برای همکاری مسکو و واشنگتن در زمینه مبارزه با تروریسم بدل شود.
مالاشنکو می‌گوید: این یک عرصه مناسب برای همکاری و مذاکره است.
/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *