«انقراض نسل محلی» بلای تازه بر سر زمین

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از مهر، پروفسور جان وینز از دانشگاه آریزونا در گفتگو با نشریه علمی «فوکس» به واقعیتی دردناکی موسوم به «انقراض نسل محلی» در گوشه و کنار زمین اشاره کرده و تأکید می کند که بسیاری از گونه های زیستی زیستگاههای طبیعی خود را از دست می دهند.

گونه های زیستی می توانند در چنین محیطی باقی مانده و خود را تغییر دهند. به عنوان مثال برخی جانوران برای فرار از گرمای طاقت فرسا مدت زمان بیشتری را در سایه سپری می کنند. از این حیث می توان گفت که برخی گونه ها خود را از بعد تکاملی با شرایط جدید تطبیق می دهند. اما مطالعات من نشان می دهد که چنین چیزی روی نمی دهد.

هرچه به ارتفاعات بیشتری صعود می کنیم دمای هوا سردتر می شود. همچنین در عرضهای جغرافیایی بالاتر برودت هوا افزایش پیدا می کند تا جایی که به قطبهای شمال یا جنوب می رسیم. با این حال هر گونه زیستی برد مشخصی برای صعود و رساندن خود به هوای خنک تر دارد. ما پایین ترین عرضهای جغرافیایی را «لبه گرم» عنوان می کنیم زیرا در این مناطق شاهد بالاترین دماها هستیم. اینجاست که انتظار داریم تغییرات جوی گونه های زیستی را تحت تأثیر قرار دهد.

این دسته از انقراضها بدان معناست که در یک نقطه به خصوص، جمعیت گونه ها از بین رفته باشد. بنابراین لزوما این نوع انقراض به معنای آن نیست که کل گونه های ساکن در سراسر یک زیستگاه نابود شوند بلکه به یک نقطه به خصوص توجه می شود.

تحقیقات ما نشان می دهد که حدود ۴۷ درصد از گونه های زیستی در هر زیستگاه (۹۷۶ گونه بررسی شده ) به طور محلی منقرض شده اند. ۵۳ درصد باقیمانده نیز توانسته اند خود را در لبه های گرم زنده نگاه دارند. تصور ما این است که فراتر از یک درجه سانتیگراد افزایش دما در دنیا داشته باشیم و حتی ممکن است این رقم به ۵ درجه هم برسد. بنابراین شمار زیادی از گونه ها بخش زیاد یا تمامی زیستگاههایشان را از دست می دهند و در نتیجه بسیاری از آنها منقرض خواهند شد.