سبقت خودرو در جاده برجام/ درخشش بنز در جاده مخصوص

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از خودروکار، صنعت خودروی ایران حرکت خود را در همان ابتدای جاده برجام با شتاب آغاز کرد. گرچه قدرت موتور خودروسازان در طول یکسال گذشته فقط به خودروسازان فرانسوی رسیده اما باز کارنامه آنها در مقایسه با شرایط چند سال گذشته، بسیار قابل قبول تر است.

در  همان روزهای اول اجرایی شدن برجام، مدیران ارشد دایملر (مالک بنز) با جت شخصی به ایران آمده و چند روز بعد تفاهم نامه همکاری با ایران خودروهایی امضا کردند. حالا پس از یکسال به نظر می رسد زمان امضای این قرارداد مهم رسیده تا درست یکسال بعد آن را در قالب یک قرارداد خوب شامل تولید خودروهای تجاری، سواری و واردات محصولات بنز به ایران اجرایی کنند.

بازگشت شیرهای فرانسوی، سیتروئن، رنو و هیوندایی و مطرح شدن نام های خودروسازان بزرگی چون فولکس واگن و فیات کرایسلر برای سرمایه گذاری در ایران، همه تاثیرات خوب برجام برای صنعت خودروی ایران است.

اکنون در آستانه یک سالگی برجام فقط روند اجرایی سه قرارداد با شرکت های پژو سیتروئن و رنو آغاز شده است. هیوندای نیز فعالیت جدی خود را آغاز کرده است و نام شرکت هایی مثل فولکس واگن، فیات، کیا و نیسان همچنان در آخرین ابرهای باقی مانده از دوران پیش از برجام، مسکوت مانده است. اما چه مانعی موجب جلوگیری از حضور سایر خودروسازان در بازار ایران شده است؟

حسن کریمی سنجری، کارشناس صنعت خودرو در پاسخ به این پرسش به  «خودروکار» می گوید: «منافع و مزیت هایی که با اجرایی شدن برجام انتظار می رفت، برای اقتصاد ایران رخ بدهد، هنوز حادث نشده است. نکته بارز آن موضوع مبادلات بانکی است که یکی از مهم ترین ابزارهای کمکی برای توسعه صنعت خودروی ایران به شمار می رود. بدون ارتباط با سیستم بانکی دنیا، عملاً امکان رشد و توسعه برای صنعت خودروی ما فراهم نیست.»

او می افزاید: «دلیل دیگر این است که ما سیاست گذاری واحدی برای توسعه صنعت خودرو و ارتباطات بین المللی در قراردادهای مشارکت نداریم. به جز چند شرط که ابعاد اجرایی شدن شان نیز به خوبی بررسی نشده، استراتژی دیگری تدوین نشده است. متأسفانه ما در بستن قرارداد حرفه ای نیستیم و به همین دلیل آنقدر مذاکرات را طول می دهیم که فرصت های طلایی را از دست می دهیم. گواه این موضوع هم این است که آنقدر فرصت ها را در طول یک سال گذشته از دست دادیم که منجر به تحول سیاسی در آمریکا شد و همین تغییر و تحول دست وپای بسیاری از شرکت های خودروسازی خارجی را برای سرمایه گذاری در ایران بست و شرایط را منوط به سیاست های دولت جدید آمریکا کرد.»

این کارشناس صنعت خودرو با بیان اینکه ما بدون مطالعه درباره مزیت های صنعت خودروی ایران پا به زمین مذاکره می گذاریم، تصریح می کند: «بررسی درستی روی مزیت ها و فرصت های بازار خودروی ایران صورت نگرفته است همین موضوع موجب می شود که گاهی اوقات طرف مقابل گمان کند به خواسته های خود نخواهد رسید و عقب نشینی کند. موضوع دیگر نبود سیستم تشویقی برای شرکت های خودروساز خارجی است. اگر پژو سیتروئن به ایران آمد، به این دلیل بود که بازار تضمین شده ای داشت و در بازار آفریقا و اوراسیا با کاهش سود عملیاتی مواجه شده بود. بنابراین به ایران آمد تا بخشی از بازار سنتی خود را پس بگیرد. اگر این شرکت را کنار بگذاریم باید به این پرسش پاسخ دهیم که شرایط تشویقی را برای سایر شرکت ها فراهم کردیم یا چه تغییری در جهت بهبود فضای کسب و کار کشور صورت گرفته است تا شرکت های دیگر را به سرمایه گذاری و انتقال تکنولوژی روز به خودروسازان ایرانی تشویق کند؟»

گرچه انتقادات زیادی به بندهای قراردادهای شکل گرفته در صنعت خودرو وارد است اما تاثیرات برجام در این صنعت شاید بسیار بیشتر از سایر صنایع محسوس باشد و حرکت خودروسازان با امضای قرارداد با بنز و رنو در آینده ای نزدیک، در این جاده ادامه خواهد داشت.