سردار قاسم سلیمانی عملیات "کربلای 5" را چگونه روایت می‌کند؟
دانستن برخی روایت های کمتر شنیده شده عملیات کربلای 5 از زبان فرمانده ای که این روزها و در دهه 90 پرآوازه ترین فرمانده در جهان اسلام است، خالی از لطف نیست.
خبرگزاری میزان -
-گروه سیاسی: عملیات کربلای 5 یکی از بزرگترین عملیات‌های رزمندگان در طول جنگ تحمیلی بود که 28 سال پیش در تاریخ 19 دی‌‌ماه سال 1365 با رمز مبارک یازهرا(ع) در منطقه شلمچه و شرق بصره برگزار شد و نتایج بسیار ارزشمندی را برای رزمندگان اسلام در پی داشت.
تضعیف موقعیت سیاسی و نظامی‌عراق، تثبیت اوضاع جبهه های نبرد به سود قوای نظامی ایران، آزاد سازی پاسگاه های بوبیان، شلمچه، کوت سواری و خین و همچنین استقرار در 10 کیلومتری بصره از جمله نتایج مهم عملیات "کربلای پنج" بودند.
اما یقینا دانستن برخی روایت های کمتر شنیده شده عملیات کربلای 5 از زبان فرمانده ای که این روزها و در دهه 90 پرآوازه ترین فرمانده در جهان اسلام است، خالی از لطف نیست؛ سرلشکر حاج قاسم سلیمانی در این باره می گوید:
"ارزشمندترین منطقه موجود شلمچه بود که دشمن در آن مستحکم‌ترین مواضع و موانع را داشت، به طوری که عبور از آن‌ها غیرممکن می‌نمود و با توجه به اصول نظامی شناخته شده و محاسبات کمی، ضریب موفقیت بسیار ناچیز بود و بالطبع تضمین پیروزی از سوی فرماندهان عملیات را غیر ممکن می‌ساخت؛ لیکن ضرورت غیر قابل انکار ادامه جنگ در آن موقعیت و لزوم تسریع در تصمیم‌گیری پس از عملیات کربلای 4 سبب گردید که صرفا برای انجام تکلیف و با امید به نصرت الهی، تمامی نیروهای خودی اعم از رزمنده و فرمانده برای عملیات بزرگ کربلای 5 آماده شوند.
هنگام انتخاب منطقه عملیات کربلای 5، آنچه اوضاع را پیچیده‌تر می‌کرد، این بود که:
- تنها انجام یک عملیات نمی‌توانست موثر باشد.
- به علاوه عملیات باید با پیروزی توام باشد.
- همچنین سرعت عمل نیز نقش تعیین کننده‌ای در این عملیات داشت.
دشمن با توجه به اهمیت منطقه، زمین شرق بصره را مسلح به انواع موانع و استحکامات کرده بود و با رها کردن آب در منطقه، انجام هرگونه عملیاتی را غیر ممکن ساخته و فضای امنی را برای خود به وجود آورده بود تا بتواند حرکت هر نیروی مهاجم را قبل از دستیابی به خط اول خود سرکوب کند.
اولین خط دفاعی دشمن دژی بود که در یک سمت آن سنگرهای بتونی برای استراحت نیرو و در سمت مقابل، سنگرهای دیده بانی و تیربار با مهمات آماده و سنگرهای تانک احداث شده بود. این دژ، دشمن را از موقعیت ممتازی برای اشراف و تسلط کامل بر منطقه برخوردار می‌کرد. در پشت خط اول چند موضع هلالی شکل احداث، که قطر هر یک به 300 الی 400 متر و ارتفاع آن به 5 تا 6 متر می‌رسید.
در پشت مواقع هلالی، برای تردد و استقرار تانک، جاده ساخته شده بود و به این وسیله تانک می‌توانست با استقرار روی مواضع مشخص شده، کل منطقه درگیری را زیر پوشش گلوله مستقیم و تیربار قرار دهد.
دومین خط دشمن به فاصله صد متر از خط اول و به موازات آن احداث و سیل‌بندی بود به عرض 205 و ارتفاع 4 متر که دارای موضع پیاده، کانال مواصلاتی و مواضع تانک بود. این سیل بند از جنوب جاده شروع می‌شد و به سمت اروند ادامه داشت.
سومین خط دشمن، خاکریزی بود به موازات خط دوم و دارای مواضع پیاده و تانک که در جلوی آن کانال َمتروکه‌ای به عرض 4 و عمق 2 متر احداث شده بود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *