پدیده 11 ساله ایران؛ نه کارتون، نه اسباب‌بازی، فقط پینگ پنگ+عکس
در دنیای نوید شمس شیطنت و بازیگوشی‌های کودکانه را نمی بینی، دنیای او لبریز از خودباوری، قهرمانی و حرفه‌ای شدن است و شاید "بزرگ مرد کوچک" بهترین نامی است که می توان بر روی پدیده ۱۱ ساله پینگ پنگ ایران نهاد.
خبرگزاری میزان -
به نقل از ایسنا، «جدال نزدیک پینگ‌پنگ باز ۱۱ساله با نیما عالمیان" عنوان فیلم کوتاهی است که از رقابت نوید شمس و نیما عالمیان در تور تنیس روی میز اراک گرفته شد و در گروه‌ها و کانال‌های مجازی به سرعت دست به دست شد. شاید قهرمانی در مسابقات نونهالان جهان آن‌چنان نتوانست مردم را از وجود چنین استعدادی در ایران باخبر کند، اما بازی زیبایی که مقابل نیما عالمیان، بازیکن شماره یک ایران از خود به نمایش گذاشت باعث شد اکنون نفرات زیادی در سراسر ایران با این پدیده کوچک آشنا باشند.
با وجود سن کمی که دارد اما بزرگ فکر می کند این را زمانی متوجه می شوی که با او همکلام باشی. برخلاف هم سن و سالانش در او نه از شوقی برای داشتن اسباب‌بازی‌های رنگارنگ خبری است و نه علاقه‌ای برای گذراندن وقتش مقابل تلویزیون و دیدن انواع و اقسام کارتون هاو انیمیشن ها. نوید ۱۱ساله دید قهرمانی دارد و به خوبی با این مسئله کنار آمده که برای رسیدن به هدفش باید بعضی خوشی ها را در این راه قربانی کند.
نوید شمس به همراه پدرش امید شمس مهمان خبرگزاری ایسنا بودند و با وجود خستگی ناشی از تمرینات و البته کم حرف بودنش ، برای ما از آرزوها و اهدافی که دارد، صحبت کرد. در ادامه گفت و گو با این پدیده تنیس روی میز و پدرش را می خوانید:
* نسبت به پینگ‌پنگ چه حسی داری؟
ورزش را دوست دارم و وقتی پینگ‌پنگ بازی می‌کنم احساس خوشحالی می‌کنم. دلم می‌خواهد قهرمان شوم.
* به رشته ورزشی دیگری علاقه‌داشتی یا از اول پینگ‌پنگ را انتخاب کردی؟
خب پدرم مربی بود، زمانی هم که خواستم پینگ‌پنگ را شروع کنم برادرم قهرمان بود و خیلی به پینگ‌پنگ علاقه پیدا کردم، البته بعد از پینگ‌پنگ، فوتبال خیلی دوست دارم.
* اولین‌بار که راکت دستت گرفتی را به یاد داری؟
نه. خیلی سال پیش بود (با خنده)
پدر نوید: اولین بار که راکت دستش گرفت چهار ساله بود. او کوچکترین مدال آور تاریخ پینگ‌پنگ ایران است ، زیرا اولین مدال خود را در پنج سالگی گرفت و در هفت سالگی قهرمان خردسالان ایران شد. نوید قدش به میز نمی‌رسید و آموزش دادن به او خیلی سخت بود. وقتی پشت میز قرار می‌گرفت فقط دست‌هایش بالای میز بود.
کار کردن در آن سن پایین معایب و مزایایی دارد. یکی از معایب آن خارج شدن از بچگی بود. نوید بچگی کردن واقعا نداشت و فقط دید قهرمانی و حرفه‌ای شدن . از این رو برایش تمرینات سخت در نظر گرفتیم. ما عید نوروز، سیزده به در، عروسی، تولد، تاسوعا و عاشورا تمرین کردیم زیرا برای قهرمانی و حرفه‌ای شدن باید خیلی چیزها را از دست داد.
* تا حالا روزهایی بوده که دلت می خواست بازی کنی یا مسافرت بری ، اما به دلیل تمرین امکانش نبود؟
بالاخره شرایط قهرمانی همین است. چیزهایی را نباید داشته باشی تا چیزهای دیگری را به دست بیاوری. روزهایی که باید می رفتم مسافرت، تمرین کردم تا الان توانستم به این جا برسم.
* شده به پدرت بگویی دیگر از تمرین کردن خسته شده ای و نمی خواهی پینگ‌پنگ بازی کنی؟
روزهایی بوده که خیلی تمرین داشتم، خسته شدم، اما نگفتم نمی‌خواهم دیگر پینگ‌پنگ بازی کنم چون ورزش را دوست دارم.
پدر نوید: بعد از این که از تور اراک برگشتیم با وجود اینکه ساعت یک نیمه شب رسیدیم، اما نوید ساعت ۹ صبح فردایش من را صدا کرد و گفت: بابا بلند شو تمرین کنیم. علاقه مندی ورزشکار برای موفقیت شرط اول است. اگر علاقمندی ورزشکار نباشد، بهترین مربی دنیا هم نمی‌تواند کاری انجام دهد.
* میانه ات با درس چطور است؟
درسم باید در کنار ورزش باید داشته باشم. چون بیشتر وقتم تمرین می کنم معلم خصوصی دارم. زمانی که اردو یا مسابقه نباشم به مدرسه می روم، امتحاناتم را هم همیشه درمدرسه می دهم. بین درس هایم مطالعات اجتماعی از همه راحت تر است.
* به دوستانت یا هم محله‌ای ها پینگ‌پنگ یاد می دهی؟
اگر خودشان علاقه داشته باشند بله. در مدرسه بعضی ها که علاقه دارند در مورد پینگ پنگ از من می پرسند . بعضی اوقات هم مدال هایم را به مدرسه می برم و به بچه ها نشان می دهم.
پدر نوید: بازیکنان حرفه‌ای در پینگ‌پنگ سعی می‌کنند از بازی با بازیکنان ضعیف تر اجتناب کنند تا در اصلاح خودشان دستشان خراب نشود. حمید با بازیکنان مبتدی استان البرز تمرین می کند و این موضوع باعث محبوبیت او بین پینگ پنگ بازان دیگر شده است .حمید سعی کرده این خصلت را هم به نوید منتقل کند. در تور اراک نیز بازیکنان بزرگسال از نوید می خواستند با هم بازی کنند تا گرم شوند، اما نوید با بازیکن نونهالی که نه در دسته برتر بود و نه دسته یک تمرین می‌کرد و ترجیح داد با بازیکن هم سن خودش که دوستش نیز بود، تمرین کند.
* چه کسی را الگوی خودت قرار دادی؟
برادرم. دوست دارم مثل برادرم باشم.
* روزهایی که از پدر، مادر و برادرت دور هستی را چطور تحمل می کنی؟
برای رسیدن به چیزهایی که می‌خواهم باید این دوری را تحمل کنم. سخت است، اما باید تحمل کنم. راه من قهرمانی است. این روزها زحمت می کشم، وقتی بزرگ شدم دیگر راحتم.
* شب قبل از مسابقه چطور خودت را آرام می کنی؟
ورزشکار نباید استراس داشته باشد. چون استرس برای بازی بد است. من هم خودم را آرام می‌کنم.
* قبل از بازی با چهره‌های مطرح، نام آنها و تجربیاتی که دارند باعث نمی‌شوند بترسی؟
نه. فرقی ندارد حریفم چه کسی باشد. فقط باید تلاشم را کنم.
پدر نوید: گاهی اوقات بازیکن زمانی که مقابل بازیکنان رده بالاتر قرار می‌گیرد خودش را از پیش باخته می داند. در بازی مقابل نیما عالمیان هم اگر خود باوری نوید کمتر بود شاید می گفت طوری بازی کنم که بد نبازم. نکته جالب این که بعد از شکست مقابل نیما عالمیان گریه کرد و شاید احساس می‌کرد در این بازی شرایط برد را داشته است. مسئولان حاضر در مسابقات تعجب کرده بودند و می گفتند سه گیم گرفتن از نیما جشن گرفتن دارد. نوید به دلیل این که زود وارد ورزش شد، فکر می کنم از همین سن و سالان خود بزرگتر فکر می‌کند. البته شاید از لحاظ روانشناسی جزو معایب باشد، اما تاکنون این موضوع در پینگ‌پنگ به او کمک کرده است. نوید خوباوری دارد . البته خود باوری با غرور فرق دارد و غرور برای ورزشکار سم است .
* از بازی مقابل نیما عالمیان بگو. اصلا نگرانت نکرد مقابل او قرار است بازی کنی؟
نه. فرقی برایم نداشت باید تلاش خودم را می‌کردم. اگر می بردم که چه بهتر، اما اگر می باختم هم اشکالی نداشت چون نیما عالمیان نفر یک ایران است. مقابل نیما چیزی برای از دست دادن نداشتم.
* به المپیک فکر می کنی؟
بله. المپیک آرزوی هر ورزشکاری است. آرزوی من هم این است که به المپیک بروم و مقام بیاورم.
* تعداد راکت‌هایی که داری بیشتر است یا اسباب بازی‌هایت؟
اسباب بازی اصلا ندارم. من از چهار سالگی فقط پینگ‌پنگ بازی کردم. من حتی برنامه کودک هم نگاه نمی‌کنم، چون دوست ندارم.
پدر نوید: او تاکنون به غیر از راکت اسباب بازی دیگری نداشته است.
* زمانی که به همراه پدرت در مسابقات شرکت می کنی، او را به عنوان مربی‌ات نگاه می کنی یا پدرت؟
زمانی که در مسابقات شرکت می‌کنیم پدرم فقط مربی‌ام است.
پدر نوید: یکی از خصوصیات اخلاقی نوید این است که در اردوها و مسابقات بیش از همه سعی می‌کند مسائل را رعایت کند تا زیاد پدر و فرزندی به چشم نیاید و فکر نکنند چون پدرش مربی است، آزادی بیشتری دارد.
* به غیر از پینگ‌پنگ تفریح دیگری هم داری؟
به فوتبال علاقه دارم. مسابقات فوتبال را نگاه می‌کنم. در ایران طرفدار استقلال و در خارج از کشور طرفدار تیم‌های رئال مادرید و چلسی هستم. مسابقات فرمول یک را هم دنبال می‌کنم.
* چقدر با دوستان خارجی خود در ارتباط هستید و از وضعیت تمرینی آنها اطلاع داری؟
بله. از طریق اینستاگرام با آنها در ارتباط هستم. آنها نیز هدف دارند و تلاش می‌کنند. من باید بیشتر تلاش کنم تا عقب نمانم.
* زمانی که کار در مسابقات حساس سخت می‌شود به چه صورت خودت را آرام می کنی؟
به هیچ چیزی فکر نمی‌کنم و فقط تمرکز می‌کنم. همین موضوع باعث می‌شود که بتوانم تصمیم درستی بگیرم.
*برای برادرت کرکری می خوانی؟
بله . البته شوخی است چون بردارم از من قوی تر است.
*اگر روزی بخواهی مقابل یکی از بازیکنان بزرگ جهان بازی کنی ، چه کسی را انتخاب می کنی؟
"تیمو بول". دلم می خواهد مقابل تیمو بول آلمانی بازی کنم.
*از الان فکر کرده ای در آینده می خواهی چه شغلی داشته باشی؟
نه. من فقط می خواهم پینگ پنگ بازی کنم.
*مهمترین مسابقه که پیش رو دار کدام است ؟
هوپس قهرمانی جهان است . باید بتوان از عنوان قهرمانی سال قبلم دفاع کنم. قهرمانی سخت است و نگه داشتن آن سخت تر . البته مسابقه انتخابی تیم ملی نوجوانان را هم دارم.
*قول قهرمانی می دهی؟
قول که نمی شود داد اما تمام سعی خودم را می کنم.
*یک کلمه در مورد پینگ پنگ بگو؟
بهترین
* معنای پهلوانی را می دانی؟
پهلوان یعنی این که زمانی که مسابقه می دهی باید به حریف احترام بگذاری. او هم یک بازیکن است و نباید غرورش را خرد کرد، باید با او قشنگ بازی کرد. من همیشه سعی می‌کنم به حریفم احترام بگذارم.
در ادامه گفتگو با امید شمس، پدر نوید را می خوانید:
* برای این که نوید در کنار قهرمانی، پهلوان شود، کاری انجام داده‌اید؟
مهمترین دغدغه من در رده نونهالان اخلاق است و خیلی تاکید دارم که باید سیستم اخلاقی را در همین سن تشکیل شود. ما به بازیکنان نونهال تاکید می‌کنیم در بازی مقابل پیشکسوتان و بازیکنان بزرگتر از خود احترام گذاشتن را رعایت کنند حتی اگر آنها را شکست می‌دهند. برای نمونه دو پسر خودم حمید و نوید زمانی که وارد سالن می‌شوند و اگر پیشکسوتان حضور داشته باشند ابتدا به آنها تعظیم می‌کنند و بعد برای سلام کردن جلو می‌روند. برای من داشتن سجایای اخلاقی خیلی مهم است ، زیرا قهرمانی یک روز می‌آید و روز دیگر می رود.
* به این اعتقاد دارید که نوید استعداد فوق‌العاده‌ای در تنیس روی میز دارد؟
ما ۱۴ آیتم را برای مستعد بودن یک بازیکن در نظر می گیریم و جمع نمره‌ای که به این ۱۴ آیتم داده می‌شود، استعداد بازیکن را نشان می‌دهد. معتقدم به غیر از نوید استعدادهای دیگری هم وجود دارد. همین الان بازیکنان خیلی خوب در تمام رده‌ها داریم و نوید هم یکی از این استعدادهاست. البته این تنها گفته من نیست. وقتی در کمپ شانگهای چین بودیم، سرمربی تیم ملی چین بارها از نوید تمجید کرد و گفت بازی نوید متفاوت با هم سن و سالان خودش است. نکاتی را در بازی رعایت می‌کند (انتخاب ها در لحظات حساس، آرامش در بازی) که هم سن و سالان او کمتر این موارد را رعایت می‌کنند. سه سال پیش در کمپ اشلاگر، خود ورنر اشلاگر (قهرمان سابق جهان) مصر بود که نوید می‌تواند در آینده در سطح جهان مطرح شود.
* فکر کنید این موضوع که پدر نوید مربی پینگ‌پنگ بود. چقدر در کشف استعداد او تاثیرگذار بوده است؟
یکی از آیتم‌های کشف استعداد مربوط به خانواده است. خانواده می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. بازیکنانی بوده‌اند که استعداد خوبی داشتند، اما به این دلیل که خانواده آن دید قهرمانی را نداشته بازیکن دو، سه سال به دنبال درس و کنکور رفته است و همین باعث شده پینگ‌پنگ آن تمام شود. اتفاقی که در این یک سال اخیر رخ داده خدا را شکر فدراسیون پینگ‌پنگی بر سر کار آمده است و این نگاه پینگ‌پنگی فدراسیون به خانواده‌ها خیلی کمک می‌کند.افتخار ما این بود که ۲۷ سال پیش بهنام رحمت پناه مقام سوم مشترک آسیا را به دست آورد. نوید توانست قهرمان نونهالان جهان شد و ITTF از این قضیه بهت زده شده بود. من خوشحالم این اتفاق در زمان فدراسیونی افتاد که پینگ‌پنگی هستند و از آن موقع حمایت‌ها از نوید هم بیشتر شده است.
* فکر می کنید باید چه شرایطی باشد تا بچه‌های دیگر هم بتوانند به جایگاه نوید برسند؟
خیلی شرایط سختی است ، زیرا ما زندگی آسانی نداریم. یک بار مادر نوید ۴۸ روز نوید را ندید و به آکادمی تنیس روی میز آمد، نوید در حال تمرین بود و او از پشت شیشه نوید را دید.ظهر نوید ناهارش را آورد و با مادرش داخل چمن‌ها نشستند و غذا خوردند. ما در خانه یک میز پینگ پنگ داریم و آنجا هم بازی می کنیم. مادر نوید تمام این شرایط را تحمل می کند. موقع مسابقه بچه ها برایشان دعا می خواند و واقعا تمام این شرایط سخت، استرس و دور ی ها را تحمل می کند.
نوید می‌تواند دراز مدت خارج از کشور تمرین کند و فدراسیون جهانی بازیکنان نخبه را در کمپ‌هایی نگه داری می‌کند اما ما به لحاظ آن روحیه ایرانی که داریم نمی توانیم این کار را انجام دهیم. البته شاید لازمه قهرمانی در المپیک همین حضور در کمپ های تمرینی باشد، زیرا بازیکن ژاپنی که در المپیک مدال گرفت پنج سال دور از خانواده در کمپ تمرینی بود.
* چه برنامه‌ریزی برای این که نوید بتواند راه قهرمانی را تا انتها برود، دارید؟
برنامه‌ریزی کلان را فدراسیون انجام می‌دهد و انجام برنامه‌ریزی کلان در حوزه اختیارات من نیست. خدا را شکر فدراسیون دید خوبی نسبت به بازیکنان هدف دارد. نوید را هم به اردوهای بزرگسالان دعوت می‌کنند. همچنین پوروتورهایی را برای نوید در نظر گرفته‌اند که او را به این رقابت‌ها اعزام کنند. نوید اسپانسری هم از ژاپن دارد که او نیز اعلام آمادگی کرده است تا بخشی از هزینه‌های اعزام به مسابقات را پرداخت کند.
* چقدر توانسته‌اید زمان مسابقات حس پدرانه را از کار جدا کنید؟
در بازی‌های تیمی همیشه سعی کرده‌ام فرزندانم را مانند دیگر اعضای تیم ببینم. اما در بازی‌های انفرادی حس پدرانه وجود دارد. یک مربی دوست ندارد بازیکنش بازنده از زمین بیرون بیاید. یک پدر هم همین حس را دارد و دلش نمی‌خواهد فرزندش شکست بخورد. زمانی که من به عنوان مربی بر روی صندلی کوچ می نشینم هر دو حس را با هم دارم. یعنی دوست ندارم فرزند و شاگردم بازنده از زمین بیرون بیاید. اگر بتوان احساسات را کنترل کرد، این که یک پدر مربی هم باشد، می‌تواند به بازیکن کمک کند. البته مواقعی هم بوده که یک مربی که پدر بازیکنی بوده دچار استرس شده و آن را به فرزندش هم که داخل زمین بوده منتقل کرده است. فرزندانم حضور من را پذیرفته‌اند و حس می‌کنم زمانی که به عنوان مربی در کنار تیم هستم نتایج خوبی می‌گیرند.
*نوید تا کنون پیشنهادی از کشورهای دیگر داشته تا برای آنها بازی کند؟
دو مرتبه پیشنهاد کاملا واقعی داشت که ما قبول نکردیم. زیرا احساس می کنم در همین ایران شرایطیش هست تا برنامه هایی که داریم را پیاده کنیم. درست است کار بیشتری باید انجم گیرد اما خدا را شکر سیستم همراه ما است و جلوی ما قرار ندارد.
*آینده ای که برای نوید ترسیم کرده اید به چه شکل است ؟
بستگی به شرایط دارد. من همه چیز را به صورت پله پله نگاه می کنم. وقتی مربی بلاروسی به آکادمی تنیس روی میز آمد و نوید را دید گفت اگر الان بین خردسالان جهان مسابقه برگزار کنیم ، نوید اول می شود. نوید پس از آن ماجرا مسابقات قهرمانی نونهالان جهان ر پیش رو داشت که توانست در آن مسابقات قهرمان شود. فکر می کنم اگر تمام کارها انجام گیرد خیلی تخیلی نباشد که نوید تا چهار سال آینده قهرمان نوجوانان جهان شود. شاید خیلی از دوستان پینگ پنگی ام تصور می کنند خیلی رویایی فکر می کنم. من حتی معتقدم نوشاد عالمیان می توانست نفر ۱۰-۱۵ جهان هم شود هر چند الان هم امکانش هست. بازیکنان ما از لحاظ هوش و استعداد از خیلی ها بهتر هستند باید امکانات سخت افزاری و سخت کوشی بازیکنان بیشتر باشد. بازیکنی که ۲ ساعت در روز تمرین دارد نمی تواند به قهرمانی فکر کند در حالی که بازیکن چینی سه نوبت در روز تمرین می کند.
صحبت پایانی؟
نوید: از فدراسیون، اسپانسر و هیات تنیس روی میز البرز تشکر می کنم که برای من خیلی زحمت کشیدند.
پدر نوید: از همه کسانی که کمک کردند تا نوید به این جایگاه برسد ، تشکر می کنم. من به عنوان مربی سعی می کنم چیزی که در توان دارم را در اختیار دیگر نونهالان ایران قراردهم. زیرا دوست دارم تعداد زیادی نوید در ایران داشته باشیم حتی بهتر از او.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
با وجود سن کمی که دارد اما بزرگ فکر می کند این را زمانی متوجه می شوی که با او همکلام باشی. برخلاف هم سن و سالانش در او نه از شوقی برای داشتن اسباب‌بازی‌های رنگارنگ خبری است و نه علاقه‌ای برای گذراندن وقتش مقابل تلویزیون و دیدن انواع و اقسام کارتون هاو انیمیشن ها. نوید ۱۱ساله دید قهرمانی دارد و به خوبی با این مسئله کنار آمده که برای رسیدن به هدفش باید بعضی خوشی ها را در این راه قربانی کند.
نوید شمس به همراه پدرش امید شمس مهمان خبرگزاری ایسنا بودند و با وجود خستگی ناشی از تمرینات و البته کم حرف بودنش ، برای ما از آرزوها و اهدافی که دارد، صحبت کرد. در ادامه گفت و گو با این پدیده تنیس روی میز و پدرش را می خوانید:
* نسبت به پینگ‌پنگ چه حسی داری؟
ورزش را دوست دارم و وقتی پینگ‌پنگ بازی می‌کنم احساس خوشحالی می‌کنم. دلم می‌خواهد قهرمان شوم.
* به رشته ورزشی دیگری علاقه‌داشتی یا از اول پینگ‌پنگ را انتخاب کردی؟
خب پدرم مربی بود، زمانی هم که خواستم پینگ‌پنگ را شروع کنم برادرم قهرمان بود و خیلی به پینگ‌پنگ علاقه پیدا کردم، البته بعد از پینگ‌پنگ، فوتبال خیلی دوست دارم.
* اولین‌بار که راکت دستت گرفتی را به یاد داری؟
نه. خیلی سال پیش بود (با خنده)
پدر نوید: اولین بار که راکت دستش گرفت چهار ساله بود. او کوچکترین مدال آور تاریخ پینگ‌پنگ ایران است ، زیرا اولین مدال خود را در پنج سالگی گرفت و در هفت سالگی قهرمان خردسالان ایران شد. نوید قدش به میز نمی‌رسید و آموزش دادن به او خیلی سخت بود. وقتی پشت میز قرار می‌گرفت فقط دست‌هایش بالای میز بود.
کار کردن در آن سن پایین معایب و مزایایی دارد. یکی از معایب آن خارج شدن از بچگی بود. نوید بچگی کردن واقعا نداشت و فقط دید قهرمانی و حرفه‌ای شدن . از این رو برایش تمرینات سخت در نظر گرفتیم. ما عید نوروز، سیزده به در، عروسی، تولد، تاسوعا و عاشورا تمرین کردیم زیرا برای قهرمانی و حرفه‌ای شدن باید خیلی چیزها را از دست داد.
* تا حالا روزهایی بوده که دلت می خواست بازی کنی یا مسافرت بری ، اما به دلیل تمرین امکانش نبود؟
بالاخره شرایط قهرمانی همین است. چیزهایی را نباید داشته باشی تا چیزهای دیگری را به دست بیاوری. روزهایی که باید می رفتم مسافرت، تمرین کردم تا الان توانستم به این جا برسم.
* شده به پدرت بگویی دیگر از تمرین کردن خسته شده ای و نمی خواهی پینگ‌پنگ بازی کنی؟
روزهایی بوده که خیلی تمرین داشتم، خسته شدم، اما نگفتم نمی‌خواهم دیگر پینگ‌پنگ بازی کنم چون ورزش را دوست دارم.
پدر نوید: بعد از این که از تور اراک برگشتیم با وجود اینکه ساعت یک نیمه شب رسیدیم، اما نوید ساعت ۹ صبح فردایش من را صدا کرد و گفت: بابا بلند شو تمرین کنیم. علاقه مندی ورزشکار برای موفقیت شرط اول است. اگر علاقمندی ورزشکار نباشد، بهترین مربی دنیا هم نمی‌تواند کاری انجام دهد.
* میانه ات با درس چطور است؟
درسم باید در کنار ورزش باید داشته باشم. چون بیشتر وقتم تمرین می کنم معلم خصوصی دارم. زمانی که اردو یا مسابقه نباشم به مدرسه می روم، امتحاناتم را هم همیشه درمدرسه می دهم. بین درس هایم مطالعات اجتماعی از همه راحت تر است.
* به دوستانت یا هم محله‌ای ها پینگ‌پنگ یاد می دهی؟
اگر خودشان علاقه داشته باشند بله. در مدرسه بعضی ها که علاقه دارند در مورد پینگ پنگ از من می پرسند . بعضی اوقات هم مدال هایم را به مدرسه می برم و به بچه ها نشان می دهم.
پدر نوید: بازیکنان حرفه‌ای در پینگ‌پنگ سعی می‌کنند از بازی با بازیکنان ضعیف تر اجتناب کنند تا در اصلاح خودشان دستشان خراب نشود. حمید با بازیکنان مبتدی استان البرز تمرین می کند و این موضوع باعث محبوبیت او بین پینگ پنگ بازان دیگر شده است .حمید سعی کرده این خصلت را هم به نوید منتقل کند. در تور اراک نیز بازیکنان بزرگسال از نوید می خواستند با هم بازی کنند تا گرم شوند، اما نوید با بازیکن نونهالی که نه در دسته برتر بود و نه دسته یک تمرین می‌کرد و ترجیح داد با بازیکن هم سن خودش که دوستش نیز بود، تمرین کند.
* چه کسی را الگوی خودت قرار دادی؟
برادرم. دوست دارم مثل برادرم باشم.
* روزهایی که از پدر، مادر و برادرت دور هستی را چطور تحمل می کنی؟
برای رسیدن به چیزهایی که می‌خواهم باید این دوری را تحمل کنم. سخت است، اما باید تحمل کنم. راه من قهرمانی است. این روزها زحمت می کشم، وقتی بزرگ شدم دیگر راحتم.
* شب قبل از مسابقه چطور خودت را آرام می کنی؟
ورزشکار نباید استراس داشته باشد. چون استرس برای بازی بد است. من هم خودم را آرام می‌کنم.
* قبل از بازی با چهره‌های مطرح، نام آنها و تجربیاتی که دارند باعث نمی‌شوند بترسی؟
نه. فرقی ندارد حریفم چه کسی باشد. فقط باید تلاشم را کنم.
پدر نوید: گاهی اوقات بازیکن زمانی که مقابل بازیکنان رده بالاتر قرار می‌گیرد خودش را از پیش باخته می داند. در بازی مقابل نیما عالمیان هم اگر خود باوری نوید کمتر بود شاید می گفت طوری بازی کنم که بد نبازم. نکته جالب این که بعد از شکست مقابل نیما عالمیان گریه کرد و شاید احساس می‌کرد در این بازی شرایط برد را داشته است. مسئولان حاضر در مسابقات تعجب کرده بودند و می گفتند سه گیم گرفتن از نیما جشن گرفتن دارد. نوید به دلیل این که زود وارد ورزش شد، فکر می کنم از همین سن و سالان خود بزرگتر فکر می‌کند. البته شاید از لحاظ روانشناسی جزو معایب باشد، اما تاکنون این موضوع در پینگ‌پنگ به او کمک کرده است. نوید خوباوری دارد . البته خود باوری با غرور فرق دارد و غرور برای ورزشکار سم است .
* از بازی مقابل نیما عالمیان بگو. اصلا نگرانت نکرد مقابل او قرار است بازی کنی؟
نه. فرقی برایم نداشت باید تلاش خودم را می‌کردم. اگر می بردم که چه بهتر، اما اگر می باختم هم اشکالی نداشت چون نیما عالمیان نفر یک ایران است. مقابل نیما چیزی برای از دست دادن نداشتم.
* به المپیک فکر می کنی؟
بله. المپیک آرزوی هر ورزشکاری است. آرزوی من هم این است که به المپیک بروم و مقام بیاورم.
* تعداد راکت‌هایی که داری بیشتر است یا اسباب بازی‌هایت؟
اسباب بازی اصلا ندارم. من از چهار سالگی فقط پینگ‌پنگ بازی کردم. من حتی برنامه کودک هم نگاه نمی‌کنم، چون دوست ندارم.
پدر نوید: او تاکنون به غیر از راکت اسباب بازی دیگری نداشته است.
* زمانی که به همراه پدرت در مسابقات شرکت می کنی، او را به عنوان مربی‌ات نگاه می کنی یا پدرت؟
زمانی که در مسابقات شرکت می‌کنیم پدرم فقط مربی‌ام است.
پدر نوید: یکی از خصوصیات اخلاقی نوید این است که در اردوها و مسابقات بیش از همه سعی می‌کند مسائل را رعایت کند تا زیاد پدر و فرزندی به چشم نیاید و فکر نکنند چون پدرش مربی است، آزادی بیشتری دارد.
* به غیر از پینگ‌پنگ تفریح دیگری هم داری؟
به فوتبال علاقه دارم. مسابقات فوتبال را نگاه می‌کنم. در ایران طرفدار استقلال و در خارج از کشور طرفدار تیم‌های رئال مادرید و چلسی هستم. مسابقات فرمول یک را هم دنبال می‌کنم.
* چقدر با دوستان خارجی خود در ارتباط هستید و از وضعیت تمرینی آنها اطلاع داری؟
بله. از طریق اینستاگرام با آنها در ارتباط هستم. آنها نیز هدف دارند و تلاش می‌کنند. من باید بیشتر تلاش کنم تا عقب نمانم.
* زمانی که کار در مسابقات حساس سخت می‌شود به چه صورت خودت را آرام می کنی؟
به هیچ چیزی فکر نمی‌کنم و فقط تمرکز می‌کنم. همین موضوع باعث می‌شود که بتوانم تصمیم درستی بگیرم.
*برای برادرت کرکری می خوانی؟
بله . البته شوخی است چون بردارم از من قوی تر است.
*اگر روزی بخواهی مقابل یکی از بازیکنان بزرگ جهان بازی کنی ، چه کسی را انتخاب می کنی؟
"تیمو بول". دلم می خواهد مقابل تیمو بول آلمانی بازی کنم.
*از الان فکر کرده ای در آینده می خواهی چه شغلی داشته باشی؟
نه. من فقط می خواهم پینگ پنگ بازی کنم.
*مهمترین مسابقه که پیش رو دار کدام است ؟
هوپس قهرمانی جهان است . باید بتوان از عنوان قهرمانی سال قبلم دفاع کنم. قهرمانی سخت است و نگه داشتن آن سخت تر . البته مسابقه انتخابی تیم ملی نوجوانان را هم دارم.
*قول قهرمانی می دهی؟
قول که نمی شود داد اما تمام سعی خودم را می کنم.
*یک کلمه در مورد پینگ پنگ بگو؟
بهترین
* معنای پهلوانی را می دانی؟
پهلوان یعنی این که زمانی که مسابقه می دهی باید به حریف احترام بگذاری. او هم یک بازیکن است و نباید غرورش را خرد کرد، باید با او قشنگ بازی کرد. من همیشه سعی می‌کنم به حریفم احترام بگذارم.
در ادامه گفتگو با امید شمس، پدر نوید را می خوانید:
* برای این که نوید در کنار قهرمانی، پهلوان شود، کاری انجام داده‌اید؟
مهمترین دغدغه من در رده نونهالان اخلاق است و خیلی تاکید دارم که باید سیستم اخلاقی را در همین سن تشکیل شود. ما به بازیکنان نونهال تاکید می‌کنیم در بازی مقابل پیشکسوتان و بازیکنان بزرگتر از خود احترام گذاشتن را رعایت کنند حتی اگر آنها را شکست می‌دهند. برای نمونه دو پسر خودم حمید و نوید زمانی که وارد سالن می‌شوند و اگر پیشکسوتان حضور داشته باشند ابتدا به آنها تعظیم می‌کنند و بعد برای سلام کردن جلو می‌روند. برای من داشتن سجایای اخلاقی خیلی مهم است ، زیرا قهرمانی یک روز می‌آید و روز دیگر می رود.
* به این اعتقاد دارید که نوید استعداد فوق‌العاده‌ای در تنیس روی میز دارد؟
ما ۱۴ آیتم را برای مستعد بودن یک بازیکن در نظر می گیریم و جمع نمره‌ای که به این ۱۴ آیتم داده می‌شود، استعداد بازیکن را نشان می‌دهد. معتقدم به غیر از نوید استعدادهای دیگری هم وجود دارد. همین الان بازیکنان خیلی خوب در تمام رده‌ها داریم و نوید هم یکی از این استعدادهاست. البته این تنها گفته من نیست. وقتی در کمپ شانگهای چین بودیم، سرمربی تیم ملی چین بارها از نوید تمجید کرد و گفت بازی نوید متفاوت با هم سن و سالان خودش است. نکاتی را در بازی رعایت می‌کند (انتخاب ها در لحظات حساس، آرامش در بازی) که هم سن و سالان او کمتر این موارد را رعایت می‌کنند. سه سال پیش در کمپ اشلاگر، خود ورنر اشلاگر (قهرمان سابق جهان) مصر بود که نوید می‌تواند در آینده در سطح جهان مطرح شود.
* فکر کنید این موضوع که پدر نوید مربی پینگ‌پنگ بود. چقدر در کشف استعداد او تاثیرگذار بوده است؟
یکی از آیتم‌های کشف استعداد مربوط به خانواده است. خانواده می‌تواند نقش مهمی داشته باشد. بازیکنانی بوده‌اند که استعداد خوبی داشتند، اما به این دلیل که خانواده آن دید قهرمانی را نداشته بازیکن دو، سه سال به دنبال درس و کنکور رفته است و همین باعث شده پینگ‌پنگ آن تمام شود. اتفاقی که در این یک سال اخیر رخ داده خدا را شکر فدراسیون پینگ‌پنگی بر سر کار آمده است و این نگاه پینگ‌پنگی فدراسیون به خانواده‌ها خیلی کمک می‌کند.افتخار ما این بود که ۲۷ سال پیش بهنام رحمت پناه مقام سوم مشترک آسیا را به دست آورد. نوید توانست قهرمان نونهالان جهان شد و ITTF از این قضیه بهت زده شده بود. من خوشحالم این اتفاق در زمان فدراسیونی افتاد که پینگ‌پنگی هستند و از آن موقع حمایت‌ها از نوید هم بیشتر شده است.
* فکر می کنید باید چه شرایطی باشد تا بچه‌های دیگر هم بتوانند به جایگاه نوید برسند؟
خیلی شرایط سختی است ، زیرا ما زندگی آسانی نداریم. یک بار مادر نوید ۴۸ روز نوید را ندید و به آکادمی تنیس روی میز آمد، نوید در حال تمرین بود و او از پشت شیشه نوید را دید.ظهر نوید ناهارش را آورد و با مادرش داخل چمن‌ها نشستند و غذا خوردند. ما در خانه یک میز پینگ پنگ داریم و آنجا هم بازی می کنیم. مادر نوید تمام این شرایط را تحمل می کند. موقع مسابقه بچه ها برایشان دعا می خواند و واقعا تمام این شرایط سخت، استرس و دور ی ها را تحمل می کند.
نوید می‌تواند دراز مدت خارج از کشور تمرین کند و فدراسیون جهانی بازیکنان نخبه را در کمپ‌هایی نگه داری می‌کند اما ما به لحاظ آن روحیه ایرانی که داریم نمی توانیم این کار را انجام دهیم. البته شاید لازمه قهرمانی در المپیک همین حضور در کمپ های تمرینی باشد، زیرا بازیکن ژاپنی که در المپیک مدال گرفت پنج سال دور از خانواده در کمپ تمرینی بود.
* چه برنامه‌ریزی برای این که نوید بتواند راه قهرمانی را تا انتها برود، دارید؟
برنامه‌ریزی کلان را فدراسیون انجام می‌دهد و انجام برنامه‌ریزی کلان در حوزه اختیارات من نیست. خدا را شکر فدراسیون دید خوبی نسبت به بازیکنان هدف دارد. نوید را هم به اردوهای بزرگسالان دعوت می‌کنند. همچنین پوروتورهایی را برای نوید در نظر گرفته‌اند که او را به این رقابت‌ها اعزام کنند. نوید اسپانسری هم از ژاپن دارد که او نیز اعلام آمادگی کرده است تا بخشی از هزینه‌های اعزام به مسابقات را پرداخت کند.
* چقدر توانسته‌اید زمان مسابقات حس پدرانه را از کار جدا کنید؟
در بازی‌های تیمی همیشه سعی کرده‌ام فرزندانم را مانند دیگر اعضای تیم ببینم. اما در بازی‌های انفرادی حس پدرانه وجود دارد. یک مربی دوست ندارد بازیکنش بازنده از زمین بیرون بیاید. یک پدر هم همین حس را دارد و دلش نمی‌خواهد فرزندش شکست بخورد. زمانی که من به عنوان مربی بر روی صندلی کوچ می نشینم هر دو حس را با هم دارم. یعنی دوست ندارم فرزند و شاگردم بازنده از زمین بیرون بیاید. اگر بتوان احساسات را کنترل کرد، این که یک پدر مربی هم باشد، می‌تواند به بازیکن کمک کند. البته مواقعی هم بوده که یک مربی که پدر بازیکنی بوده دچار استرس شده و آن را به فرزندش هم که داخل زمین بوده منتقل کرده است. فرزندانم حضور من را پذیرفته‌اند و حس می‌کنم زمانی که به عنوان مربی در کنار تیم هستم نتایج خوبی می‌گیرند.
*نوید تا کنون پیشنهادی از کشورهای دیگر داشته تا برای آنها بازی کند؟
دو مرتبه پیشنهاد کاملا واقعی داشت که ما قبول نکردیم. زیرا احساس می کنم در همین ایران شرایطیش هست تا برنامه هایی که داریم را پیاده کنیم. درست است کار بیشتری باید انجم گیرد اما خدا را شکر سیستم همراه ما است و جلوی ما قرار ندارد.
*آینده ای که برای نوید ترسیم کرده اید به چه شکل است ؟
بستگی به شرایط دارد. من همه چیز را به صورت پله پله نگاه می کنم. وقتی مربی بلاروسی به آکادمی تنیس روی میز آمد و نوید را دید گفت اگر الان بین خردسالان جهان مسابقه برگزار کنیم ، نوید اول می شود. نوید پس از آن ماجرا مسابقات قهرمانی نونهالان جهان ر پیش رو داشت که توانست در آن مسابقات قهرمان شود. فکر می کنم اگر تمام کارها انجام گیرد خیلی تخیلی نباشد که نوید تا چهار سال آینده قهرمان نوجوانان جهان شود. شاید خیلی از دوستان پینگ پنگی ام تصور می کنند خیلی رویایی فکر می کنم. من حتی معتقدم نوشاد عالمیان می توانست نفر ۱۰-۱۵ جهان هم شود هر چند الان هم امکانش هست. بازیکنان ما از لحاظ هوش و استعداد از خیلی ها بهتر هستند باید امکانات سخت افزاری و سخت کوشی بازیکنان بیشتر باشد. بازیکنی که ۲ ساعت در روز تمرین دارد نمی تواند به قهرمانی فکر کند در حالی که بازیکن چینی سه نوبت در روز تمرین می کند.
صحبت پایانی؟
نوید: از فدراسیون، اسپانسر و هیات تنیس روی میز البرز تشکر می کنم که برای من خیلی زحمت کشیدند.
پدر نوید: از همه کسانی که کمک کردند تا نوید به این جایگاه برسد ، تشکر می کنم. من به عنوان مربی سعی می کنم چیزی که در توان دارم را در اختیار دیگر نونهالان ایران قراردهم. زیرا دوست دارم تعداد زیادی نوید در ایران داشته باشیم حتی بهتر از او.
/انتهای پیام/
: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای منتشر می شود.
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *