حکایت امضای عالمی که معادل دو امضا بود

به گزارش گروه فضای مجازی به نقل از فارس؛ امروز دومین سالگرد ارتحال ملکوتی آیت الله حاج شیخ یحیی انصاری شیرازی است؛ شخصیتی که به حضرت امام عشق می‌ورزید و از تأیید رهبر حکیم انقلاب هم دریغ نمی‌کرد.

وقتی او در مانند چنین روزی به ملکوت اعلی پیوست، این پیام رهبر انقلاب اسلامی منتشر شد؛ پیامی که در آن از وی به عنوان حکیم و عارف الهی نام برده شده است:

بسم الله الرحمن الرحیم

رحلت عالم ربانی مرحوم آیت الله آقای حاج شیخ یحیی انصاری شیرازی رحمت الله علیه را به بازماندگان محترم و شاگردان و ارادتمندان این حکیم و عارف الهی تسلیت عرض می‌کنم.

عمر با برکت آن مرحوم یکسره با پارسایی و پرهیزکاری سپری شد و در خدمت علم و ترویج معارف الهی به کار رفت.

طهارت قلب و سلامت نفس او مشهود همهٔ کسانی بود که وی را از نزدیک می‌شناختند.

از خداوند متعال رحمت و مغفرتش را برای روح آن مرحوم مسئلت می‌کنم.

سیّد علی خامنه‌ای.

کسانی که آیت الله انصاری شیرازی را از نزدیک درک کرده بودند، اذعان دارند که این عالم ربانی، مجسمه اخلاق بود و با همه مقام حکمی‌اش، هیچگاه بر فراز منبر نرفت و همیشه بر روی زمین تدریس کرد. او نه تنها با آموزش نکات دقیق فلسفی و عرفانی می‌کوشید شاگردانش را با افقی متعالی از معارف آشنا سازد، بلکه با رفتار محجوبانه خود، آموزگار اخلاق بود.

او نه تنها کفش‌های شاگردانش را جفت می‌کرد و درس اخلاق عملی می‌داد؛ بلکه حتی از نگاه کردن به چهره طلاب و شاگردان هم اجتناب می‌ورزید. یکبار از ایشان در این باره پرسیدند و فرمود: شاید یکی از کسانی که امروز در جلسه حضور دارد، درس مرا نپسندد و قصد ادامه حضور نداشته باشد، به همین دلیل به صورت طلاب نگاه نمی‌کنم تا اگر در بیرون با هم مواجه شدیم، خجالت نکشند.

آیت‌الله حاج شیخ یحیی انصاری شیرازی متولد سال 1306 در روستایی از توابع داراب فارس است.

او پس از گذراندن مقدمات دروس حوزوی در داراب و شیراز، از 24 سالگی به قم مهاجرت کرد تا کفایه و مکاسب را نزد آیت الله سلطانی طباطبایی و رسائل را از محضر آیت الله مجاهدی تبریزی فرا گیرد. وی همچنین توفیق یافت تا دروس خارج فقه و اصول را در محضر حضرت امام خمینی و آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، شیخ مرتضی حائری یزدی و شیخ محمدعلی اراکی بیاموزد و البته به مجلس درس خصوصی حضرت امام خمینی(ره) هم راه یابد و یکی از شاگردان برجسته آن روح خدا لقب بگیرد.

یکی از شاگردان آیت الله انصاری شیرازی، عشق و ارادت آن عالم ربانی به استاد و مرادش، حضرت امام را بسیار قابل توجه می‌داند و با ذکر خاطره ای، درباره ارادت حضرت امام به این شاگرد خود هم می‌گوید: «این اواخر یعنی بعد از رحلت حضرت امام و فوت آیت الله اراکی بود که حاج احمد آقا به قم آمد و در آن زمان، مسئله مرجعیت مطرح بود؛ حاج احمد آقای خمینی مایل بود که در درس آیت الله انصاری حاضر شود و با ایشان دیدار کند. حاج احمد آقا در همان سفر به قم، از آیت الله انصاری شیرازی به عنوان یکی از ارکان حوزه و انقلاب نام برد و مقام معنوی وی را ستود.

در همان سفر بود که حاج احمد آقا در دیدار با آیت الله انصاری شیرازی به ایشان فرمود: حاج آقای انصاری شما می دانید که چقدر پیش امام محترم و ارجمند بودید؟ آقای انصاری هم پاسخ گفته بود که نه؛ ما ارادتمند و شاگرد امام بودیم.

حاج احمد آقا سپس ادامه داد: شما آنقدر پیش امام اعتبار داشتید که وقتی آقایان برای دریافت اجازه نامه در امور حسبیه پیش امام می‌آمدند، امام امضای دو نفر از اساتید را از آن‌ها طلب می‌کرد؛ مگر در مورد شما که می‌فرمودند: امضای آشیخ یحیی، معادل دو امضا است».

همین تعبیر بلند و شاید منحصر به فرد حضرت امام (ره) درباره شاگرد خاص و ویژه خود بود که سبب شد تا از آیت الله حاج شیخ یحیی انصاری شیرازی به عنوان "ذو الشّهادتین" (یعنی شخصی که شاهد بودن فرد او، معادل دو شاهد و یک امضای او، بِسان دو امضاست) نام برده شود.

او در کنار تحصیل فقه و اصول، به تحصیل فلسفه و علوم عقلی نیز پرداخت و از محضر استادان بزرگی مانند حضرت امام و علامه آیت الله سید محمدحسین طباطبایی بهره مند شد.

وی همچنین به توصیه علامه طباطبایی، شرح فصوص قیصری را نزد آیت الله سید محمدحسن الهی (برادر علامه طباطبایی) فرا گرفت و از محضر آن استاد برجسته هم استفاده کرد.

تدریس آیت الله انصاری شیرازی از سال 1340 در حوزه علمیه قم آغاز شد تا طلاب بتوانند از درس وی، بویژه درس فلسفه بهره مند شوند؛ درسی که آنچنان پُربار بود که برخی از بزرگان حوزه علمیه قم را بر آن داشت تا لقب "شیخ اشراق" را به استاد بدهند.

آیت‌الله انصاری در کارنامه درخشان خود، سابقه مبارزه با رژیم ستمشاهی و بازداشت در زندان‌های ساواک را نیز دارد. وی همچنین به مدت سه سال در کوهدشت لرستان و نائین اصفهان در تبعید بوده است.

وی یکی از دوازده نفری است که پس از رحلت آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی، مرجعیت حضرت امام خمینی را در سال 1342 تأیید کرد.

و اما بخشی از مبارزه‌های او به همکاری با جامعه مدرسین حوزه علمیه قم مربوط می‌شد، به گونه ای که امضای او در زیر بسیاری از اعلامیه‌ها، از جمله نامه اعلام مرجعیت امام خمینی به چشم می‌خورد.

او پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی نیز همواره مدافع انقلاب و آرمان های شهیدان بود و از حمایت و پشتیبانی حضرت رهبر کبیر انقلاب و مقام معظم رهبری دریغ نکرد.

آیت الله حاج شیخ یحیی انصاری شیرازی سرانجام پس از نزدیک به 9 دهه حیات علمی و اخلاقی در مانند چنین روزی یعنی در چهاردهمین روز از دی ماه سال 1393 به ملکوت اعلی پیوست و دوستداران و شاگردان خویش را سوگوار کرد.  

پس از آن بود که پیکر مطهر این عالم اخلاقی بر دوش مردم شریف قم تشییع شد تا پس از اقامه نماز بر پیکر پاکش توسط آیت الله مکارم شیرازی، در جوار مضجع نورانی حضرت کریمه اهل بیت (س) در خاک آرام گیرد.

استاد فقید حجت الاسلام محمدمهدی مهندسی، از شاگردان آن عالم عامل درباره وی گفته است: «مرحوم آیت الله سید عباس کاشانی از مرحوم آیت الله طاهر شمس گلپایگانی و او از حضرت امام خمینی (ره) نقل می‌کرد که تا ما امثال آقای شیخ یحیی انصاری را داریم، آسیبی به این مملکت نمی‌رسد.

من شبیه این جمله را از مرحوم آیت الله بهجت هم شنیده‌ام که فرمود: ما تا آقای انصاری را داریم، مشکلی نداریم.»