ساخت یک پروتز کاشتنی در مغز برای تقویت هوش و حافظه

موضوعات زیادی در مورد استفاده از دارو یا وسیله ای کاشتنی در مغز انسان برای تقویت هوش او وجود دارد، که می توان به آن اشاره کرد. اگر مردم بتوانند از یک دارو یا وسیله کاشتنی برای تقویت هوش و استعداد خود استفاده کنند، وضعیت جامعه چگونه خواهد شد؟ آیا چنین چیزی در آینده به یک واقعیت تبدیل خواهد شد. آیا واقعا باید برای تقویت حافظه و هوش خود به چنین وسایل یا داروهایی متوسل شویم یا باید با روش های دیگری این دو توانایی منحصر به فرد انسان ها را تقویت کرد.

در سال ۱۹۹۸، اندی کلارک و دیوید چالمرز مدعی شدند که وسیله ای با قابلیت های کامپیوتر می تواند در مغز انسان قرار گیرد و به گسترش توانایی های ذهنی او کمک کند. آن ها معتقد بودند که این کار انسان را قادر می سازد به راحتی راه حل های مختلفی برای مشکلات پیدا کند و آن ها را برطرف کند. آن ها همچنین بر این باور بودند که حافظه انسان با استفاده از این روش می تواند با دریافت اطلاعات و تصاویر تقویت شود و به تکامل برسد.

اکنون یکی از محققان متخصص در زمینه مهندسی پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی به نام تئودر برگر، در حال سرمایه گذاری بر روی طرحی برای استفاده از یک پروتز کاشتنی در مغز انسان، برای تقویت حافظه بشر است.

آقای برگر ۱۰ سال است که در حال کار کردن بر روی این پروتز است و مدعی است این پروتز می تواند به عنوان یک اَسبَک مصنوعی به کار گرفته شود. اسبک بخشی از مرکز یادگیری مغز انسان است که با حافظه انسان و توانایی حافظه برای کسب اطلاعات از محیط پیرامونی، ارتباط دارد. هدف آقای برگر از ابداع این پروتز، تبدیل حافظه کوتاه به حافظه بلند است و امیدوار است بتواند اطلاعات را توسط این پروتز، همانند اسبک ذخیره کند.

اسبک مغز

برایان جانسون که در حال همکاری با آقای برگر است، اذعان کرد که با ساخت این پروتز برای  اسبک مغز، می توان به افرادی که حافظه خود را از دست داده اند، کمک کرد تا با کمک این وسیله حافظه خود را دوباره به دست آورند و شبکه عصبی مغز خود را بازسازی کنند و در ادامه افزود که احتمالا این پروتز برای نخستین بار بر روی افرادی که به خاطر آسیب هایی مانند ضربه مغزی یا کهولت سن، از اختلالات حافظه رنج می برند، آزمایش خواهد شد و نخستین ابرانسان ها افرادی هستند که توانایی مالی لازم برای استفاده از این پروتز را داشته باشند.

جانسون موفق شده است یک شرکت سرمایه گذار تحت عنوان OS- Fund که معمولا بر روی پروژه هایی بهبود بخش شیوه زندگی انسان سرمایه گذاری می کند، برای حمایت از پروژه آقای برگر پیدا کرده است و خود نیز شرکتی به نام Kernel تأسیس کرده است و آقای برگر را نیز به عنوان مسئول ارشد عملی آن منصوب کرده است.

برگر نخستین بار آزمایشات خود را با یک خرگوش آغاز کرد و به او یاد داد هنگامی که نسیم ملایمی از هوا با صورت او برخورد می کند، صدایی ایجاد کند که این کار باعث می شد حیوان پلک بزند. الکترودهایی که به بدن خرگوش متصل هستند، به برگر کمک کرد تا الگوی فعالیت هایی که در یک لحظه در قسمت اسبک مغز رخ می دهد که برگر آن را کد فضا زمان یا space time code نامید، تحلیل کند و این تحلیل به برگر کمک کرد تا مکان اعصاب مختلف مغز را در یک لحظه خاص شناسایی کند. برگر دریافت که با چندین بار آزمایش، توانایی خرگوش در هماهنگی بین ایجاد صدا و برخورد هوا با صورت او، بهتر شده پیدا است. او گفت با فراگیر شدن فعالیت کد فضا زمان در لایه های مختلف اسبک، رویه آن به مرور زمان تغییر می کند. پس از چندین بار آزمایش، خود صدا برای تحریک اسبک مغز برای ایجاد یک کد فضا زمان قابل فراخوانی (در زمانی که خرگوش پلک می زند) کافی است.

این کد فضا زمان قابل پیش بینی، ابزاری در اختیار برگر قرار داد تا یک مدل ریاضی از اتفاقاتی که در مغز خرگوش رخ می دهد، ایجاد کند. برگر یک اسبک مصنوعی موش را به عنوان پروتز خود ایجاد کرد تا به عنوان یک نمونه آزمایشی آن را مورد بررسی و آزمایش قرار دهد. او به موش ها یاد داد که الکترودهایی که مغز آن ها را کنترل و بررسی می کند، فشار دهند. اگر آن ها این کار را صحیح انجام می دادند، کد را به یاد می آوردند به این ترتیب حافظه آن ها بازگردانده می شد.

برگر گفت که این پروتز بر روی مغز انسان آزمایش شده است و نتایج اولیه خوبی هم به دست آمده است و او به دنبال تولید انبوه و تجاری سازی این محصول است.

برگر این وسیله را با هدف کمک به بیمارانی که از اختلال حافظه رنج می برند، ساخته است. این وسیله بسیار کوچک در بخش اسبک مغز کاشته می شود و عملکرد آن به صورتی است که اعصابی را که حافظه کوتاه مدت را به حافظه بلند مدت تبدیل می کنند، تحریک می کند.

این پروتز می تواند به افرادی که به بیماری هایی همچون آلزایمر و زوال عقل مبتلا هستند و یا افرادی که مغز آن ها بر اثر سکته مغزی و یا موارد دیگر آسیب دیده است، کمک کند و این موارد می توانند فقط بخشی از کاربردهای این پروتز باشند. می توان گفت اختراعات این چنینی می توانند ذهن بشر را کاملا متحول کنند و می توانند به افرادی که از اختلالات حافظه رنج نمی برند، نیز کمک کنند تا حافظه و هوش خود را تقویت کنند و ذهن سالم تر و قوی تری داشته باشند و ممکن است افراد با استفاده از این پروتزها دیگر نیازی به فعالیت های تقویت حافظه مانند پازل درست کردن و یا شرکت در کلاس هایی که به منظور بهبود تمرکز تشکیل می شوند، نداشته باشند. برخی معتقدند که باید بررسی و تحقیق در مورد روش هایی که باعث تقویت حافظه می شوند، در اولویت قرار داد؛ اما قطعا دستیابی به چنین فناوری هایی کار دشواری است.