در انتظار آزادی حلب های دیگر

به گزارش گروه بین الملل ، بزرگترین شهر سوریه که بیش از 4 سال در دست گروه های تروریستی تکفیری قرار داشت سرانجام آزاد شد. مقاومت در آزادی آن نقش اساسی داشت و مذاکرات هم به آن کمک کرد.

اگر مقاومت سوریه و حمایت ایران، روسیه و حزب الله نبود، مذاکرات بر سر خروج گروه های مسلح تروریست از حلب و پیرامون آن محقق نمی شد و اجازه خروج مردم عادی هم داده نمی شد.

هنوز مناطق زیادی از خاک سوریه در دست گروه های تروریستی تکفیری و معارضین قرار دارد، استان ادلب، بخش هایی از استان های حماه و حمص، بخش هایی از استان دمشق هنوز در دست گروه های تروریستی معارض و داعش است.

آزادی حلب، ادامه نبرد و مقاومت مقابل گروه هایی است که در این 5 سال گذشته سوریه را ویران کرده اند و ده ها هزار نفر از مردم را قتل عام نموده اند.

شمال سوریه با دخالت مستقیم ترکیه در حمایت از تروریست ها و معارضین اکنون از کنترل دولت مرکزی خارج است.

نقش ترکیه تاکنون در بحران سوریه منفی بوده است، اما مذاکرات آنکارا با مسکو و توافقاتی که صورت گرفته است، نشان از کوتاه آمدن ترکیه از برخی موضاع قبلی است.

هنوز روشن نیست که آیا روسیه همچنان در بازپس گیری بخش های دیگر خاک سوریه از چنگ تروریست ها و معارضین از دولت بشار اسد حمایت می کند یا نه، اما در این شکی نیست که روسیه نمی تواند کار را ناتمام رها کند.

مسکو پس از آن که در بحران سوریه با درخواست ایران و در کنار ایران توانست نقش خود را بازی کند، آمریکا از منطقه به در شد.

یکی از دستاوردهای مقاومت و نقش آفرینی ایران در بحران غرب آسیا، محدود شدن تأثیر تصمیمات آمریکا در منطقه است.

به واقع جمهوری اسلامی ایران از سقوط دولت قانونی سوریه جلوگیری کرد، سقوط دولت بشار اسد خواسته آمریکا، ترکیه، سعودی و رژیم اسرائیل است.

آمریکا خود را از تحولات غرب آسیا کنار نکشیده است بلکه، ایالات متحده وادار به کناره گیری شد. راهبردی که جمهوری اسلامی ایران در منطقه پیاده کرد، آنها را وادار ساخت تا حضور بسیار کمرنگتری در غرب آسیا داشته باشند و این پیروزی بزرگی است.

شاید آمریکایی ها به اشتباهات خود به خاطر دخالت های مخرب در منطقه پی برده باشند، اما غرب آسیا منطقه ای نیست که آمریکایی ها به همین سادگی از آن بگذرند. واشنگتن برای آینده دور و نزدیک غرب آسیا بی برنامه نیست.

در مقابل، جمهوری اسلامی ایران، روسیه، سوریه و جبهه مقاومت حزب الله و حتی ترکیه که اکنون می توان با اندکی تأمل گفت ترکیه، برای ایجاد صلح و امنیت منطقه برنامه دارند، به یک همگرایی رسیده اند.

همه گروه های مسلح غیر دولتی در سوریه از گروه های تروریستی گرفته تا معارضین باید خلع سلاح شوند، خروج آنها با سلاح تضمین آفرین نیست، بلکه به آنها این فرصت و امکان را می دهد تا خود را با بازیابی کنند و احتمال شورش بعدی از سوی آنها بسیار است.

حلب با دست بالای ایران و روسیه آزاد شد، اگر این دست بالا نبود، شاید هیچگاه این شهر که اکنون ویرانه ای از آن باقی است، از چنگ تروریست های تکفیری وهابی بیرون نمی آمد.

حاصل مقاومت ایران، روسیه و سوریه در حلب آزادی آن بود. برای حفظ آزادی و ادامه آزادسازی های دیگر باید آمادگی های نظامی حفظ شود، در غیر این صورت بار دیگر می توان شاهد بازگشت تروریست هایی بود که در این فرصت تنفس با کمک حامیان، خود را احیا کرده و به عرصه نبرد نظامی بازگشته اند.

عربستان، آمریکا و رژیم اسرائیل بیکار نخواهند نشست. آنها از ابتدا دست به کار شده بودند و هنوز هم دست به کار هستند، پیروزی در حلب نباید باعث شود تا ائتلاف ایران روسیه و سوریه دستخوش غرور شود و این غرور غفلت را در پی داشته باشد. پس باید در انتظار آزادی حلب های دیگر باشیم.